• Με τον Ολυμπιακό στο +14 θα μπορούσα να κάνω και λίγη πλάκα. Πώς το είχε πει ο Μπέζος, «ο Παναθηναϊκός κέρδισε τον Ολυμπιακό, από πότε είναι αυτή η εφημερίδα;»!
• Αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω διάθεση για πλάκα. Μία ήττα από τον αιώνιο αντίπαλο πάντοτε πονάει. Και τώρα είναι ακόμη πιο επώδυνη, καθότι σπάει ένα ωραίο αήττητο, για την ακρίβεια πολλά ωραία αήττητα: των 21 πρώτων αγωνιστικών του φετινού πρωταθλήματος…των 24 τελευταίων μηνών για τα παιχνίδια του Ολυμπιακού μακριά από το Καραϊσκάκη…των οκτώ προηγούμενων ντέρμπι μεταξύ των δύο ομάδων...
• Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, ο Ολυμπιακός έπαιξε σαν πρωταθλητής Ολυμπιακός χθες μόνο μετά το 2-0! Έπρεπε, δηλαδή, να φάει και δεύτερο γκολ, στο 73’, για να αλλάξει θεαματικά την εικόνα του, να βγάλει ένταση στο παιχνίδι του και να φανεί πραγματικά πολύ επικίνδυνος. Άραγε, έγινε σαν αντίδραση μπροστά στο φάσμα μίας πολύ κακής ήττας; Έγινε επειδή ο αντίπαλος είχε κουραστεί και δεν άντεχε άλλο να παίζει σε υψηλό επίπεδο; Η, μήπως γιατί από το 76’ και μετά είδαμε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του χθεσινού ντέρμπι τον Ολυμπιακό με μία πιο καλά τακτοποιημένη ενδεκάδα;
• Να υπενθυμίσω ότι ο Μαρτίνς στο 76’ έπαιξε το τελευταίο του χαρτί, βάζοντας τον Μασούρα και τον Κάιπερς, αντί των Καμαρά και Χασάν-αποδείχθηκε η καλύτερη του κίνηση σε ολόκληρο το 90λεπτο.
ΣΤΟ πρόσωπο του Μασούρα ο Ολυμπιακός βρήκε έναν ακραίο κυνηγό που πραγματικά μπορούσε να απειλήσει σοβαρά, είτε σαν εκτελεστής, είτε σαν δημιουργός. Είναι αλήθεια ότι ο Έλληνας διεθνής βαρύνεται με την τεράστια χαμένη ευκαιρία στο 89’-δεν έπρεπε να το χάσει αυτό το γκολ, στο οποίο βρέθηκε φάτσα χάρη αφενός στην οξυδέρκεια του Μπουχαλάκη κι αφετέρου στην δική του μεγάλη ευχέρεια να ξεμαρκάρεται με καλή κίνηση και να βγαίνει σε θέση βολής. Αλλά εξίσου αλήθεια είναι ότι από δικό του πολύ καλό γύρισμα ο Ανδρούτσος είχε μεγάλη ευκαιρία για γκολ κι από δική του ενέργεια ξεκίνησε και το γκολ του Ελ Αραμπί. Γενικά, όταν μπήκε η παρουσία του ήταν αισθητή, την στιγμή κατά την οποία μέχρι να μπει, ο Ολυμπιακός έπαιζε στο β΄ ημίχρονο με εξτρέμ τους Βαλμπουενά και Τιάγκο, δηλαδή δύο παίκτες μόνο δημιουργούς που δεν έχουν το γκολ, όπως ατυχώς φάνηκε και στη φάση που ο Γάλλος έβγαλε ωραία σε καλή θέση για τελική τον Πορτογάλο, ο οποίος όμως δεν σούταρε άμεσα κι έτσι κόπηκε.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, με την παρουσία του Μασούρα στο ένα άκρο της επίθεσης, ο Τιάγκο γύρισε στη θέση στην οποία μπορεί να παίξει και να βοηθήσει τον Ολυμπιακό, δηλαδή σαν Νο 8. Εκεί, στον άξονα, μαζί με τον Μπουχαλάκη, πήραν πλήρως τον έλεγχο. Η έμπνευση του Μαρτίνς να ξεκινήσει το ματς με τον Τιάγκο σαν δεκάρι, πίσω από τον Χασάν, ήταν απλά μία πολύ κακή ιδέα-το δε πιο επώδυνο ήταν ότι ακριβώς το ίδιο είχε κάνει και σε άλλο εκτός έδρας ντέρμπι, με την ΑΕΚ και πάλι δεν του είχε βγει, με συνέπεια να τον κάνει αλλαγή στο ημίχρονο.
ΧΘΕΣ, ο Μαρτίνς το χειρίστηκε αλλιώς. Από το 15λεπτο κιόλας του άλλαξε θέση με τον Φορτούνη. Πέρασε τον Φορτούνη δεκάρι από έξω δεξιά και τον Τιάγκο από δεκάρι έξω αριστερά, με τον Βρουσάι που είχε αρχίσει από αριστερά, να πηγαίνει από δεξιά. Ο Τιάγκο το πάλεψε παίζοντας και στο πλάι. Είχε π.χ. καλές συνεργασίες με τον Όλεγκ, είχε συμμετοχή στην καλύτερη επίθεση του Ολυμπιακού στο α΄ ημίχρονο και πέρασε και μία καλή σέντρα στην άστοχη κεφαλιά του Βρουσάι. Αλλά είναι φανερό ότι το παιδί δεν είναι…εξτρέμ.
• Έγινε γρήγορα ξεκάθαρο ότι η ενδεκάδα που είχε σχεδιάσει ο Μαρτίνς για το ξεκίνημα του ντέρμπι δεν ήταν η καλύτερη. Η συνέπεια ήταν να προσπαθεί συνεχώς ο προπονητής με μία σειρά επεμβάσεων μέσα στο παιχνίδι, αφενός μεν να διορθώσει, αφετέρου δε να προσπαθήσει να βοηθήσει την ομάδα, που όλοι ξέρουμε ότι δεν νιώθει άνετα όταν δέχεται πρώτη γκολ. Άλλωστε, είναι κοινό μυστικό ότι πρώτος ο ίδιος ο Πέδρο δεν νιώθει άνετα. Κάπως έτσι, δεχόμενος πρώτος γκολ και δη αρκετά γρήγορα, θυμόμαστε ότι ο Ολυμπιακός έχασε στο Τσάμπιονς Λιγκ και τα δύο πιο κρίσιμα παιχνίδια του, από την Πόρτο. Στο δε πρωτάθλημα, έχοντας φάει πρώτος γκολ, έσωσε οριακά την ισοπαλία στην Τούμπα, στο τέλος-κι ούτε στα Γιάννινα κέρδισε.
Ο ΜΑΡΤΙΝΣ άλλαξε θέση ακόμη και στους στόπερ, περνώντας τον Σεμέδο αριστερά και τον Σωκράτη δεξιά, ενώ από το ημίχρονο έβαλε τον Βαλμπουενά αλλά όχι αντί του Τιάγκο που οι περισσότεροι νομίζω περιμέναμε, αλλά αντί του Βρουσάι, που είχε αστοχήσει και στις δύο ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν και μόνο μία φορά του είχε βγει προσωπική ενέργεια.
ΠΟΛΥ γρήγορα από το δεκάλεπτο του β΄ ημιχρόνου έβγαλε και τον Φορτούνη, παίζοντας πια καθαρό 4-4-2, με τον Ελ Αραμπί δίπλα στον Χασάν. Δεν ξέρω αν το είχε προσχεδιάσει να αντικαταστήσει τον Φορτούνη, αλλά σε αυτά τα πρώτα δέκα λεπτά ο Έλληνας διεθνής κόπηκε υπερβολικά εύκολα σε δύο περιπτώσεις και σε μία τρίτη έχασε την μπάλα μέσα από τα πόδια του. Στο α΄ ημίχρονο δεν ήταν κακός, όντας μέσα στις δύο καλύτερες ευκαιρίες του Ολυμπιακού, αλλά μέχρι εκεί.
Γρήγορη αλλαγή έγινε και στα στόπερ, με τον Σωκράτη έξω και τον Μπα μέσα. Προφανώς τον έβγαλε τον Έλληνα έμπειρο κεντρικό αμυντικό, στο πλαίσιο της σταδιακής προσαρμογής του-μισή ώρα με τον ΟΦΗ, 68 λεπτά με τον Άρη , 55 με τον ΠΑΟ, έτσι ώστε να βγάλει το 90λεπτο με την PSV. Ίσως η αλλαγή όμως είχε να κάνει και με την σκέψη ότι ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε στημένα κι ο Μπα θα μπορούσε να βοηθήσει, κάτι που εν τέλει δεν έγινε. Αυτό που έγινε ήταν να προλάβει να πάρει ο Μπα δύο κίτρινες κάρτες σε 34 λεπτά, με τον διαιτητή να εξαντλεί την αυστηρότητα του, αλλά και τον Αφρικάνο στόπερ να δίνει δικαιώματα για άλλη μία φορά.
Ο Βαλμπουενά χωρίς να κάνει καμία φοβερή εμφάνιση «μπήκε» στο ματς και ήταν μέσα στη δημιουργία κάποιων καλών στιγμών κύρια προς το τέλος του ματς, όταν ο Ολυμπιακός πλέον κυριαρχούσε. Στο διάστημα αυτό είχε τη δική του προσφορά κι ο Κάιπερς, που έδωσε φρεσκάδα την οποία δεν φάνηκε να είχε χθες ο Χασάν, που παρεμπιπτόντως έχασε την ευκαιρία να ισοφαρίσει (1-1) από την ίδια θέση στην οποία είχε χάσει γκολ και μέσα στην Πόρτο, στο 90ο λεπτό. Νομίζω δε ότι αντί να επιχειρήσει το δύσκολο, να σκάψει δηλαδή την μπάλα πάνω από τον γκολκίπερ, θα μπορούσε πολύ πιο εύκολα να σπάσει την μπάλα δίπλα του στον Ελ Αραμπί. Δυστυχώς, ο Αιγύπτιος δεν φάνηκε ομαδικός, σε μία βραδιά στην οποία γενικά δεν ήταν καλός, επιβεβαιώνοντας ίσως και γιατί ο προπονητής σχεδόν πάντα στα ντέρμπι προτιμάει να ξεκινάει με τον Αραμπί…
• Ότι η απουσία του Εμβιλά θα ήταν αισθητή το ξέραμε, αλλά αλίμονο αν δεν μπορεί ο Ολυμπιακός σε ένα ντέρμπι να αντικαταστήσει τον Γάλλο. Η απορία μου είναι γιατί ο Μαρτίνς δεν έπαιξε από την αρχή όπως συνηθίζει στα ντέρμπι, με τον Καμαρά δηλαδή λίγο πίσω από τον σέντερ φορ και τους Μπουχαλάκη, Τιάγκο σαν εξαροοκτάρια, με τον Τιάγκο να καλύπτει το κενό του Εμβιλά. Επαναλαμβάνω, δεν υπάρχει ούτε ένα ματς στο οποίο ο Τιάγκο να μας έδειξε ότι μπορεί να δώσει τα καλύτερα του σαν δεκάρι. Από εκεί και πέρα, άμα δεν τον πίστευε σαν οκταροεξάρι τον Τιάγκο, καλύτερα να έπαιζε από τον αρχή ο Μασούρας.
• Σε μία τελική ανάλυση, μπορούμε να πούμε ότι…δικαιούται κι ο Μαρτίνς μία ήττα σε ντέρμπι-ήταν αήττητος μην ξεχνάμε κόντρα σε ΠΑΟ κι ΑΕΚ και στους 15 αγώνες του Ολυμπιακού μέσα στην τριετία. Ήταν όμως, μία ήττα στην οποία πραγματικά περιμέναμε άλλα πράγματα, καλύτερα, κι από την ομάδα γενικά κι από τον προπονητή ειδικά. Διότι οι πάντες ξέραμε τι θα έκανε ο Παναθηναϊκός-ότι θα έμπαινε δυναμικά, για να κάνει ένα γκολ και μετά να κάτσει πίσω. Κι ο προπονητής με τους παίκτες του Ολυμπιακού, με την ανετοιμότητα με την οποία μπήκε η ομάδα στο παιχνίδι, φάνηκαν σαν ήταν οι μόνοι που δεν το ήξεραν, ενώ δεν ήταν δυνατόν να μην περίμεναν ακριβώς αυτό το οποίο έγινε… ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_160219.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
_110458.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
