Ο βασικός «αυτουργός» της απομάκρυνσης του Γκαρντίνι από τον Ολυμπιακό δεν ήταν τα αποτελέσματα!

Το τέλος έμοιαζε προδιαγεγραμμένο και ήρθε οριστικά για τον Αντρέα Γκαρντίνι και τον Ολυμπιακό. Ο Ιταλός τεχνικός, μετά από έναν χρόνο και λίγους μήνες στην τεχνική ηγεσία των «ερυθρόλευκων», αποχωρεί δίνοντας –έστω και προσωρινά– τη σκυτάλη στον μέχρι πρότινος βοηθό του, Αντώνη Βουρδέρη, που θα «τρέξει» την ομάδα έως ότου βρεθεί ο αντικαταστάτης του.

Η θητεία του 60χρονου προπονητή στην ομάδα των Πειραιωτών ολοκληρώνεται δικαίως, αν κρίνουμε βάσει του τέλους της περασμένης σεζόν αλλά και της εκκίνησης της νέας. Εμβαθύνοντας όμως στο συγκεκριμένο θέμα, ίσως βγει το συμπέρασμα ότι το «διαζύγιο» δεν θα πρέπει να φέρει μόνο την υπογραφή του Γκαρντίνι. Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Αν θέσουμε ως ερώτημα το «Φταίει ο Γκαρντίνι για όσα συμβαίνουν στον Ολυμπιακό;», τότε ξεκινάμε λάθος. Σε ένα διαζύγιο, ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας. Ο βετεράνος κεντρικός, με καταγωγή από τη Ραβένα, ήρθε στον Πειραιά με βαρύ και αξιοζήλευτο βιογραφικό, προκειμένου να διαδεχθεί τον Ντάνιελ Καστελάνι.

Στην προπονητική του καριέρα έχει δουλέψει σε μεγάλες δυνάμεις του πολωνικού βόλεϊ όπως η Ζάκσα και η Γιαστρέμπσκι, τις οποίες ανέβασε επίπεδο, προετοιμάζοντας την πρώτη για μια ευρωπαϊκή δυναστεία με τρεις κατακτήσεις Champions League διαδοχικά, αλλά και πρωταθλήματα. Παράλληλα, πέρασε ως βοηθός από τους πάγκους της εθνικής Πολωνίας και της Εθνικής Ιταλίας.

Από την πρώτη στιγμή είχε να διαχειριστεί ένα ρόστερ πρωταθληματικό, με «φρέσκια» κατάκτηση ενός CEV Cup (2022-23) και με δίψα για διάκριση στο Champions League. Τα πράγματα ξεκίνησαν ιδανικά, αφού ο Ολυμπιακός κοίταξε στα μάτια υπερδυνάμεις του βόλεϊ, αλλά υποκλίθηκε στην ποιότητα της Γιαστρέμπσκι στα προημιτελικά της κορυφαίας διοργάνωσης. Είχε προηγηθεί η κατάκτηση του Super Cup, του Κυπέλλου Ελλάδας, αλλά και η επανάκτηση των σκήπτρων στο League Cup μετά από τριετή κυριαρχία του Παναθηναϊκού, γεγονός που διαμόρφωνε την εικόνα ενός άτρωτου αντιπάλου.

Από εκεί και πέρα όμως ήρθε η κατηφόρα. Ο αποκλεισμός στο Champions League έφερε ψυχολογικό «άδειασμα» στην ομάδα, το οποίο σε συνδυασμό με την τιμωρία του Μίταρ Τζούριτς -κομβικού σταρ για τη λειτουργία του συνόλου- οδήγησε στην απώλεια του πρωταθλήματος από τον ανώτερο και πιο ψυχωμένο Παναθηναϊκό.



Η προετοιμασία κύλησε με απώλειες, εξαιτίας των υποχρεώσεων διεθνών παικτών με τις εθνικές τους ομάδες, ενώ αποχώρησαν παίκτες όπως ο Άλεν Παγένκ και ο Nτράγκαν Τράβιτσα, τους οποίους ο Ολυμπιακός αντικατέστησε με τον Νεντέλκοβιτς και τον Καβάνα. Ο Γκαρντίνι λοιπόν κλήθηκε, παρά την όποια ενίσχυση έγινε, να παίξει τον ρόλο του «καμικάζι αυτοκτονίας», αφού είχε συγκεκριμένο πλάνο για τον σχεδιασμό της ομάδας. Μεταξύ των στόχων που είχε για την ενίσχυση του ρόστερ ήταν και ο πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ, Αλέξανδρος Ράπτης. Ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις για τον επαναπατρισμό του 25χρονου ακραίου δεν ευδοκίμησαν, με αποτέλεσμα οι Πειραιώτες να καταλήξουν στην επιστροφή του 35χρονου Κρίστιαν Φορμ, που γνωρίζει καλά την ιδιοσυγκρασία της ομάδας.

Ξετυλίγοντας το κουβάρι της υπόθεσης, φτάνουμε στο ντέρμπι της 2ης αγωνιστικής με τον Παναθηναϊκό, αφήνοντας πίσω τις πιο βατές αποστολές του Ολυμπιακού κόντρα σε Ότζακ και Πανιώνιο για το Champions League και το πρωτάθλημα αντίστοιχα. Στην αναμέτρηση με τον «αιώνιο» αντίπαλο, οι «ερυθρόλευκοι» έδειξαν ότι υστερούν σημαντικά σε ενέργεια, άλματα και -κυρίως- σε διάθεση. Το «τριφύλλι» πήρε μία από τις πιο εύκολες νίκες διαχρονικά απέναντι στον Ολυμπιακό, με αποτέλεσμα τα… κουδουνάκια να μετατραπούν σε καμπάνες και να ηχήσουν δυνατά.



Κόντρα στη Λας Πάλμας, η ομάδα του Γκαρντίνι έδειξε ότι τη φετινή σεζόν δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο επίπεδο του Champions League, στο οποίο ουσιαστικά συμμετείχε, ελέω των προϋποθέσεων που δεν πληρούσε ο Παναθηναϊκός για να αγωνιστεί ως πρωταθλητής. Η χαριστική βολή ήρθε στην Καλαμάτα, που παρότι υποδεέστερη ποιοτικά, είχε το σθένος να κοιτάξει στα μάτια ένα «θηρίο» και να το… ξαπλώσει.



Στην πραγματικότητα, ο «αυτουργός» για την απομάκρυνση του Αντρέα Γκαρντίνι από τον πάγκο του Ολυμπιακού δεν ήταν τα αποτελέσματα. Ήταν αφενός ο ελλιπής σχεδιασμός, στον οποίο δεδομένα δεν συμμετείχε μόνος του, αφετέρου οι συγκυρίες που άλλαξαν άρδην το ερυθρόλευκο πλάνο στις μεταγραφές, αλλά και το… γυαλί που ράγισε στους τελικούς της περασμένης σεζόν και το οποίο, ως εκ του αποτελέσματος, δεν κόλλησε ποτέ.