Κατάρρευση με εξήγηση και… αιτίες

Εκτός έδρας αήττητο ήταν και πάει λοιπόν για τον Ολυμπιακό, στο πέμπτο φετινό του ταξίδι. Κάποια στιγμή θα ερχόταν, διότι όπως καταλαβαίνει και ο πλέον αδαής, είναι εκτός λογικής, ακόμα και για ομάδες τριάντα εκατομμυρίων, να περνάνε σαν… τρένο από όλες τις έδρες χωρίς απώλειες στην Ευρωλίγκα. Η Μακάμπι προερχόταν από τρία συνεχόμενα στραβοπατήματα, και είχε περισσότερο «πρέπει» από τους «ερυθρόλευκους», στοιχείο που μετουσιώθηκε αγωνιστικά και στο παρκέ στο τελευταίο δεκάλεπτο, όπου συνήθως κρίνονται όλα τα παιχνίδια του μπάσκετ.

Δεν ήρθε λοιπόν η… καταστροφή του κόσμου στο Τελ Αβίβ για τους «ερυθρόλευκους», που έτσι και αλλιώς, παρουσίασαν αρκετούς από τους προβληματισμούς και τις παθογένειες που είχαν αγωνιστικά, ακόμα και στις νίκες τους σε Μαδρίτη, Βιτόρια και Μόναχο. Απλώς απέναντι σε μία ομάδα με πάρα πολλές και ακριβές λύσεις, ποιότητα και δυνατή έδρα, ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι παίκτες του, είχαν δημιουργήσει για 29 λεπτά τις προϋποθέσεις για το 5/5, ή αν θέλετε είχαν ένα αίσθημα υπεροχής, που απλά δεν συνεχίστηκε μέχρι το φινάλε. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως η ευκαιρία να μην χάθηκε μόνο στο κάκιστο αμυντικά και επιθετικά τέταρτο δεκάλεπτο, όπου πάλευε μόνος ο συγκινητικός και ρέκορντμαν, Γιαννούλης Λαρεντζάκης, αλλά και στο πρώτο ημίχρονο.

Όπου ο Ολυμπιακός σκόραρε 45 πόντους, με 64,3% στα δίποντα, 42,9% στα τρίποντα, είχε 13 ασίστ για μόλις 5 λάθη, 7 κλεψίματα και ήταν μόλις 2 πόντους μπροστά. Με τέτοια νούμερα μακριά από το κοινό σου, αρκεί λίγο καλύτερη άμυνα για να «χτίσεις» κάτι καλύτερο. Δεν έγινε λόγω του ότι η Μακάμπι σούταρε αρκετά από τα οκτώ εύστοχα τρίποντά της ανενόχλητη και μετά από λάθος στις περιστροφές, πήρε 7 έξτρα κατοχές από επιθετικά ριμπάουντ και 8 πόντους από αυτά. Παρότι οι γηπεδούχοι είχαν 7 ασίστ για 10 λάθη και 13/28 σουτ, έμειναν κοντά στο σκορ, χάρη στην ποιότητα των γκαρντ της Μπόλντγουιν και Μπράουν, αλλά και την… εξαφάνιση των σέντερ του Ολυμπιακού με την ταυτόχρονη χρησιμοποίηση των αθλητικών και γεμάτων μέγεθος ψηλών, Πόιθρες και Νίμπο. Όταν δε έπαιζε και ο Κόσλον, οι χώροι ελαχιστοποιούνταν για τους παίκτες του Μπαρτζωκα.

Οι δυο τους, εκτός των άλλων, προσφέρουν καλά σκριν και χώρο εκτέλεσης στους συμπαίκτες τους, όμως έμελλε το παιχνίδι να κριθεί με αυτούς στον πάγκο και τον Σόρκιν να βγάζει εξαιρετικές άμυνες και να παίρνει κρίσιμα επιθετικά ριμπάουντ. Κάπως έτσι, πήγε… στράφι το εκπληκτικό πρώτο ημίχρονο του Γουόκαπ (7 ασίστ-3 κλεψίματα σε 12 λεπτά!) και οι αλάνθαστε επιλογές του Παπανικολάου από μακριά. Όταν η μπάλα κυκλοφόρησε καλύτερα και ο Ολυμπιακός έφτασε στο +11, ο Κάτας έπαιξε πολύ σωστά το… χαρτί του MVP κατά την ταπεινή μου άποψη, Ντιπαρτολομέο, ο οποίος εκτός από κρίσιμους πόντους, πήρε πολλά ριμπάουντ, δημιούργησε και κυρίως, περιόρισε με την άμυνά του την δημιουργία του Σλούκα, όταν ο Ολυμπιακός την είχε μεγάλη ανάγκη.

Με αυτό τον τρόπο, ο Φαλ έμεινε στο μόλις ένα (!) εκτελεσμένο δίποντο, γεγονός που στην οικονομία του αγώνα στοίχισε πολύ. Η άμυνα συνέχισε να είναι αναιμική στο τέταρτο δεκάλεπτο, τα λάθη άρχισαν να γίνονται συχνότερα και από την στιγμή που η Μακάμπι πήρε λύσεις και από τον Μάρτιν (ρεκόρ καριέρας), είχε ήδη καλύτερη ψυχολογία και κυρίως περισσότερες λύσεις και πλουραλισμό από τον Ολυμπιακό. Οι γηπεδούχοι παρότι έκαναν περισσότερα λάθη (17) απ' ότι ασίστ (15) στο παιχνίδι, είχαν περισσότερη ενέργεια, δύναμη και όγκο. Τα δύο τελευταία στοιχεία λείπουν σε μεγάλο βαθμό από τον Ολυμπιακό, που δεν βρήκε παράλληλα και τον τρόπο να τα... καμουφλάρει στο τέλος. Μοιραία δέχθηκε επί μέρους 20-5, το 60-69 έγινε 80-74 και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος σε ένα "Γιαντ Ελιάου" που... κατηφόρισε. Έκτός των άλλων, έχασε και στα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου τον Κάναν, με δύο αντιαθλητικά φάουλ. Με το δεύτερο να είναι… ανόητο και να αντικατοπτρίζει στον απόλυτο βαθμό το πόσο ψάχνει ακόμα τον ρόλο του και τα πατήματά του, ο Αμερικανός γκαρντ.

Λίγο πριν, είχε βάλει τέσσερις προσωπικούς πόντους, αλλά με την αποβολή, στέρησε κάποιες πολύτιμες ανάσες στους συμπαίκτες του, το rotation άλλαξε και σε κάποιο βαθμό σταμάτησε να… υφίσταται. Μπόλομποϊ και Μπλακ δεν πήραν άλλα λεπτά, ο Πίτερς με εξαίρεση τους πέντε πόντους στο δεύτερο δεκάλεπτο είχε θέματα στην άμυνα και ο ΜακΚίσικ είδε όλο το δεύτερο μέρος από τον πάγκο. Ο τελευταίος έχει όλο και λιγότερο χρόνο το τελευταίο διάστημα, λόγω και της ύπαρξης των Παπανικολάου-Λαρεντζάκη στο «3». Γενικότερα, είναι φανερό πως για να συνεχίσει σε υψηλό επίπεδο απόδοσης ο Ολυμπιακός με τόσα παιχνίδια, δεν γίνεται να στηρίζεται μόνο σε συγκεκριμένους παίκτες και αυτό δεν είναι συμπέρασμα λόγω της ήττας.

Ο πρώτος που το γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους είναι ο προπονητής, ο οποίος καλείται να βάλει όλα τα κομμάτια του παζλ στην σωστή τους θέση, να κατανοήσουν άπαντες τον ρόλο τους, να βρεθεί η «χημεία» και παράλληλα η ομάδα να έχει όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Δεν είναι και η ευκολότερη δουλειά. Η… καθίζηση του τέταρτου δεκαλέπτου, οφείλεται και στην έλλειψη έξτρα λύσεων και αναπνοών, όμως κανείς από αυτούς που κάθονταν στον πάγκο στο τέλος, δεν… εξέθεσαν νωρίτερα με την παρουσία τους τον κόουτς.

Για την ώρα, με το ρεκόρ στο 6-3, το αμέσως επόμενο παιχνίδι με την ντεφορμέ, αλλά πάντα επικίνδυνη Άλμπα Βερολίνου στο ΣΕΦ έχει «πρέπει», αλλά θα είχε, ακόμα και αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό στο Τελ Αβίβ…

Υ.Γ. Όταν γνωρίζεις πως η Μακάμπι είναι η πρώτη ομάδα στην συγκομιδή επιθετικών ριμπάουντ στην διοργάνωση, φροντίζεις να μην φτάσει στον μέσο όρο της. Τα 12 επιθετικά είναι πολλά και μοιραία στοίχισαν μαζί με το παθητικό των 90 πόντων στην άμυνα...

Υ.Γ.2: Αδιανόητο να έχεις δεχθεί 20+ πόντους στο τέταρτο δεκάλεπτο και να μην έχεις κάνει τα φάουλ. Σε σημείο που να… τρέχεις στο τέλος να τα συμπληρώσεις για να πάει ο αντίπαλος στις βολές.

Y.Γ.3: Παίζουν και οι αντίπαλοι μπάσκετ...

Follow @ ZervasNikolaos