Όποιος έρθει θα περπατά σε ναρκοπέδιο!

Κάθε φορά που ο Ολυμπιακός δεν κάνει ένα καλό ματς αρχίζει και η παραφιλολογία για τον προπονητή. Γεγονός απόλυτα φυσιολογικό, αφού οι σερί κατακτήσεις των τίτλων δημιούργησαν στον κόσμο της ομάδας απαιτήσεις που κάποιες φορές ακουμπάνε τα όρια του παραλόγου! Και εκεί που έδειχνε να καταλαγιάζει το θέμα Μίτσελ ήρθε η αλλαγή!

Έτσι ο νέος προπονητής που θα έρθει θα ξέρει από την πρώτη μέρα πως θα βρίσκεται πάντα μόλις μία ήττα ή μία ισοπαλία μακριά από την απόλυση, όπως πάντα συμβαίνει σε ομάδες με τόσο ψηλά τον πήχη, ακροβατώντας σε τεντωμένο σχοινί! Και θα πρέπει να βελτιώσει άμεσα την εικόνα μιας ομάδας που δεν έπαιζε καλά προσπαθώντας να πάρει και αποτελέσματα σε μια δύσκολη σεζόν στο πρωτάθλημα!

Φυσικά και δεν είναι εύκολη λύση το να αλλάξεις προπονητή σε τέτοιο χρονικό σημείο. Ούτε κανείς εγγυάται πως με τον ερχομό του (οποιουδήποτε) Γιολ, τον οποίο παρεμπιπτόντως σπρώχνει μάταια ο Μίνο Ραϊόλα σε κάθε ομάδα που έχει επαφές ή του Σπαλέτι που είναι σίγουρα πιο αξιόπιστη περίπτωση, θα βελτιωθεί άμεσα η κατάσταση.

Ο Ολυμπιακός επί Μίτσελ, σε αυτά τα δύο χρόνια, έκανε μερικά από τα σπουδαιότερα ματς της ιστορίας του στην Ευρώπη, κερδίζοντας την πρωταθλήτρια Αγγλίας Μαν. Γιουνάιτεντ, την πρωταθλήτρια Ιταλίας Γιουβέντους και τη φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ και πρωταθλήτρια Ισπανίας Ατλέτικο Μαδρίτης. Μεταξύ μας, αυτά είναι και τα μόνα ματς που πραγματικά απασχολούν τους ξένους όταν συζητάνε για τις ελληνικές ομάδες. Οι αναλυτές στην Αγγλία ή την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γερμανία δεν θα ασχοληθούν γιατί δεν τους ενδιαφέρει αν ο Ολυμπιακός έφερε ισοπαλία με τα Γιάννινα ή έχασε από τον ΠΑΟΚ σε ένα πρωτάθλημα με το οποίο ουδείς ασχολείται έξω από τον μικρόκοσμό μας.

Αντίθετα ακόμη ηχούν στα αυτιά μου τα διθυραμβικά σχόλια παλιών μεγάλων άσων ή προπονητών που πια είναι σχολιαστές σε τηλεοράσεις του εξωτερικού ύστερα από τις ευρωπαϊκές νίκες. Και όταν ο Ολυμπιακός απέκλεισε τη φιναλίστ του Γιουρόπα Λιγκ Μπενφίκα, ακόμη και αν στάθηκε τυχερός στο ματς του Νέου Φαλήρου, θυμάμαι την κριτική του Σουηδού Γκλεν Στρόμπεργκ (παλιού σταρ των «αετών») που στάθηκε στο πόσο καλά ο Μίτσελ είχε στήσει την ομάδα του στο 1-1 της Λισσαβώνας ισχυριζόμενος πως η βροχή γλίτωσε εκείνη την ημέρα τους Λουζιτανούς από ήττα.

Φυσικά ο Μίτσελ έκανε λάθη. Αρκετά μάλιστα. Ισως η φυγή του πρώην βοηθού του, Βίκτορ Σάντσεθ να έχει παίξει ρόλο αφού ήταν το «κομπιούτερ» που σχεδίαζε στην τακτική. Ομως πρόσφερε ο Μίτσελ και κάτι που δεν το βρίσκεις εύκολα στην αγορά, την προσωπικότητα στα μεγάλα ματς, κάτι που προσπάθησαν πολλοί προπονητές στον Ολυμπιακό να κάνουν χωρίς όμως επιτυχία!

Από αυτούς που είχαν από πέρυσι ξεκινήσει στο περιβάλλον του προέδρου του Ολυμπιακού την γκρίνια για τον Ισπανό τεχνικό, ποιος μπορεί να εγγυηθεί στον Βαγγέλη Μαρινάκη πως ο νέος τεχνικός θα κάνει κάτι καλύτερο; Και φυσικά ποιος μπορεί να διακινδυνεύσει την πρόβλεψη πως η αλλαγή προπονητή σε μία τόσο κρίσιμη χρονική συγκυρία θα εξασφαλίσει τον τίτλο;

Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού το 2012 βρέθηκε σε ανάλογο δίλημμα και αποφάσισε παρά το ότι ήταν πέντε πόντους πίσω από τον Παναθηναϊκό, να στηρίξει τον Βαλβέρδε αγνοώντας τις σειρήνες. Τότε δικαιώθηκε. Το 2013 που κάνουν κάποιοι συγκρίσεις με την απομάκρυνση του Ζαρντίμ είναι άτοπο, γιατί ο Ολυμπιακός ήταν αήττητος και είχε σχεδόν σίγουρο τον τίτλο οπότε η αλλαγή προπονητή δεν εγκυμονούσε κινδύνους. Τώρα μια λάθος επιλογή μπορεί να κοστίσει.

Όσο για τον Μίτσελ, αποχωρεί έχοντας πάρει τρεις τίτλους και έχοντας ανεβάσει τη μετοχή του, συνεπώς μόνο κερδισμένος βγαίνει από το πέρασμά του στα μέρη μας. Οσο για αυτόν που θα έρθει με αυτά που διακυβεύονται αν χαθεί ο τίτλος και η σιγουριά των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ κάθε ματς θα είναι μια βόλτα σε... ναρκοπέδιο. Και όσο αντέξει...