Όταν δεν θα αρκεί ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη

Η ήττα από τον Ολυμπιακό δεν θα έχει καμία απολύτως επίπτωση στην προσπάθεια του Άρη να εξασφαλίσει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο εφόσον απλά αξιοποιήσει την έδρα του στα τέσσερα από τα έξι εναπομείναντα παιχνίδια. Εξακολουθεί να έχει το προβάδισμα για την κατάληψη της 5ης θέσης και αν κερδίσει τα δυο σερί εντός που έχει τώρα με Απόλλωνα και ΟΦΗ θα μπορέσει να στρέψει το βλέμμα του και προς την 4η θέση. Ο τρόπος με τον οποίο όμως η ομάδα του Σάββα Παντελίδη ηττήθηκε στο Καραϊσκάκη προσφέρει διδάγματα, τροφή για σκέψη.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Αντί μέχρι το 27΄ που δέχθηκε το πρώτο «κρύο» γκολ να έχει προηγηθεί ο ίδιος, όχι μόνο βρέθηκε πίσω στο σκορ αλλά στο τέλος είδε το κοντέρ να γράφει τέσσερα και να «τσαλακώνει» την εικόνα της ομάδας. Ουσιαστικά να ακυρώνει ό, τι καλό έκανε στο ματς ο Άρης, όποια θετική εικόνα έβγαλε, κυρίως στο πρώτο 25λεπτο, τις εντυπώσεις που κέρδισε για ένα ακόμη παιχνίδι για την ποιότητα του ρόστερ του, την ατομική ικανότητα ορισμένων παικτών του. Αυτό για μένα θα πρέπει να είναι το επιμύθιο της αναμέτρησης στο Καραϊσκάκη.

Στον Άρη που θα κυνηγά στόχους και νίκες κόντρα στους μεγάλους της Αθήνας, δεν θα πρέπει να αρκεί ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, μια απλή επιβεβαίωση από τους αντίπαλους παίκτες, προπονητές, φιλάθλους (όσους δεν φορούν παρωπίδες φυσικά) ότι είναι μια καλή ομάδα. Ένα θετικό σχόλιο, μια αναφορά στη συνέντευξη τύπου. Ο Άρης θα πάει στο επόμενο στάδιο όταν παιχνίδια σαν το προχθεσινό κόντρα σε μια ομάδα που έχει ξεμείνει από στόχους και δεν είναι αισθητά καλύτερη στο 90λεπτο και σε σχεδόν άδειο γήπεδο, τουλάχιστον δεν θα τα χάνει. Όταν θα έχει την ικανότητα να μετουσιώνει την ανωτερότητά του σε γκολ, όταν θα έχει την νοοτροπία να μην δέχεται γκολ στο καπάκι όταν μόλις έχει ξαναμπεί στο ματς στο 2-1. Και φυσικά όταν ο προπονητής θα έχει τις επιλογές μέσα από το βάθος του πάγκου να μπορεί να αντικαταστήσει τον υπερπολύτιμο – όπως αποδεικνύεται- για τον φετινό Άρη, Νικολά Ντιγκινί καθώς και τον Μάρτιν Τόνσο.

Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την ατυχία να βρει η μπάλα σε πόδια παικτών του Άρη στα τρία από τα τέσσερα γκολ, δυσκολεύοντας τον Κουέστα, για τη μια καλή τελική πάσα, ένα καλό κοντρόλ που έλειπε, τα ατομικά λάθη στα γκολ κα την μέτρια μέρα αρκετών παικτών, την αφέλεια για την οποία μίλησε ο Παντελίδης, την κόκκινη που αρνείται ο Σιδηρόπουλος στο μαρκάρισμα του Γκιλέρμε στον Σιώπη. Είναι κομμάτια του παιχνιδιού και έπαιξαν τον ρόλο τους. Σήμερα όμως θέλω να πάω την κουβέντα λίγο παρακάτω, ως μια προβολή του άμεσου μέλλοντος που απέχει μόλις δυο μήνες. Ο Άρης είναι μια καλή ομάδα και κατά 99% θα εξασφαλίσει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, γεγονός που θα συνιστά επιτυχία αν θυμηθούμε από πού ήρθε η ομάδα και τις συνθήκες όλη τη σεζόν με τις τρεις βαθιές κρίσεις που πέρασε και απείλησαν να την εκτροχιάσουν. Το μάθημα όμως του Καραϊσκάκη οφείλει ως οργανισμός να το αναλύσει ώστε την επόμενη χρονιά να μην αρκεί ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη και τα κολακευτικά σχόλια. Όπως είπε και ο Σάββας Παντελίδης και συμφωνώ απόλυτα με την νοοτροπία του: «Κανέναν Ολυμπιακό δεν εγκλωβίσαμε, τέσσερα γκολ δεχθήκαμε». Αυτό!