Το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας φοράει τα καλά του και ο Παναθηναϊκός βάζει το ευρωπαϊκό του κοστούμι για υποδεχτεί τον Άγιαξ στο «Απόστολος Νικολαΐδης», σε μία αναμέτρηση που ξυπνά μνήμες.
«Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα..». Οι στίχοι της Σώτιας Τσώτου σε μουσική Σταύρου Κουγιουμτζή, ερμηνεύτηκαν το 1970 από τον Γιώργο Νταλάρα. Ένα χρόνο μετά, ο Παναθηναϊκός, στη μεγαλύτερη στιγμή της ευρωπαϊκής του ιστορίας, αντιμετώπιζε στον τελικό του Κυπέλλου πρωταθλητριών στο «Γουέμπλεϊ» του Λονδίνου, τον μεγάλο Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ.
Εικοσιπέντε χρόνια αργότερα, το τριφύλλι αφήνει την Ευρώπη άφωνη με την πορεία του στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά. Τελευταίο εμπόδιο, με φόντο της πρόκριση στον μεγάλο τελικό της Ρώμης, ο Άγιαξ, αυτή τη φορά σε διπλές αναμετρήσεις, με τους πράσινους φιλάθλους να ψελλίζουν τους παραπάνω στίχους.
Χρειάστηκε να περάσουν 20 ακόμα χρόνια για να συναντηθούν εκ νέου οι δύο ομάδες σε επίσημο παιχνίδι. Αυτή τη φορά, η «αστερόσκονη» του Champions League λείπει, με τον αγώνα να διεξάγεται στα πλαίσια της δεύτερης τη τάξει ευρωπαϊκής διοργάνωσης, του Europa League, η «αύρα» όμως που συνοδεύει το όνομα των δύο ομάδων και το βάρος που κουβαλά η φανέλα τους, δίνει μία άλλη αίγλη, με τους παίκτες του Αντρέα Στραματσόνι να έχουν την ευκαιρία να από-δείξουν πως ο «Panathinaikos» είναι εδώ.
2 Ιουνίου 1971 «Γουέμπλεϊ», Λονδίνο
Ο Παναθηναϊκός γίνεται η πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα, ομάδα που αγωνίζεται σε τελικό ευρωπαϊκού κυπέλλου στο ποδόσφαιρο.
Οι παίκτες του Πούσκας, αποκλείοντας κατά σειρά τις Ζενές Ές, Σλόβαν Μπρατισλάβας, Έβερτον και Ερυθρό Αστέρα, φτάνουν στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης. Ακριβώς ένα χρόνο μετά από την ημέρα που ο Ούγγρος προπονητής, που ως ποδοσφαιριστής έγινε σημείο αναφοράς για την εποχή του, αναλάμβανε την τεχνική ηγεσία των πράσινων, διαδεχόμενος τον Λάκη Πετρόπουλο, ο οποίος αποχωρούσε για να αναλάβει τα ηνία της εθνικής Ελλάδος.
Με σύνθημά του «11 αυτοί, 11 και εμείς», νοοτροπία που κατάφερε να περάσει και στους ποδοσφαιριστές του, τους έκανε να αποβάλουν το άγχος και το φόβο κοιτώντας στα μάτια κάθε αντίπαλο σαν ίσοι προς ίσοι.
Στην ημερομηνία ορόσημο, όχι μόνο για την ιστορία του Παναθηναϊκού αλλά για ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο, το τριφύλλι αντιμετωπίζει τον Άγιαξ στον πάγκο του οποίου καθόταν ο Ρίνους Μίχελς και του «μύθου» Γιόχαν Κρόιφ. Ενός συνόλου που φάνταζε «θηρίο», όχι μόνο στα μάτια του Δομάζου, του Αντωνιάδη, του Καμάρα και του Φυλακούρη, αλλά μπροστά σε κάθε ομάδα της εποχής εκείνης.
Ο Παναθηναϊκός παλεύει το παιχνίδι, η διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων όμως κρίνει την αναμέτρηση, με τους Ολλανδούς να επικρατούν 2-0.
Τα λόγια του «Στρατηγού» Μίμη Δομάζου, αποτυπώνουν με τον καλύτερο τρόπο τα συναισθήματα και τη διάσταση του επιτεύγματος. «Παρότι δεν σηκώσαμε το Κύπελλο, νιώσαμε όλοι υπερήφανοι. Είχαμε πετύχει έναν άθλο. Το όνομα της χώρας μας ακούστηκε σε όλη τη Γη».
ΆΓΙΑΞ: Στούι, Βάσοβιτς, Σουρμπίρ, Χουλσόφ, Κρολ, Χάαν, Μιούρεν, Μπλάνκεμπουργκ (46’), Νέεσκενς, Κάιζερ, Κρόιφ, Βαν Ντάικ
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ:Οικονομόπουλος, Τομαράς, Σούρπης, Καμάρας, Βλάχος, Ελευθεράκης, Καψής, Δομάζος, Φυλακούρης, Γραμμός, Αντωνιάδης.
3 Απριλίου 1996 «Ντε Μέερ», Άμστερνταμ – 17 Απριλίου 1996 Ο.Α.Κ.Α, Αθήνα
«.. Και ο Δώνης τώρα, που άρχισε την κούρσα, και ο Βαζέχα που δεν είναι οφσάιντ άμα του τη βγάλει ο Δώνης, ναι ο Βαζέχα δεν είναι οφσάιντ, ο Παναθηναϊκός αν πετύχει το γκολ είναι, γκολ! 1-0, ο Παναθηναϊκός, τρία λεπτά πριν τελειώσει το παιχνίδι, παγώνει το Άμστερνταμ..»
Τα λόγια του Χρήστου Σωτηρακόπουλου, με τα οποία περιέγραψε σε ζωντανή μετάδοση τη φάση του γκολ, έχουν μείνει χαραγμένα στο μυαλό κάθε Έλληνα φιλάθλου και προκαλούν ακόμα και σήμερα ανατριχίλα.
«Ο Παναθηναϊκός παγώνει το Άμστερνταμ»! Οι παίκτες του Χουάν Ραμόν Ρότσα, κερδίζουν τον Αίαντα στο σπίτι του, στο τελευταίο του ευρωπαϊκό παιχνίδι εκεί, πριν μετακομίσει στο νεότευκτο «Άμστερνταμ Αρένα». Τα δάκρυα του αρχηγού Ντάνι Μπλιντ μπροστά στην κάμερα μετά τη λήξη του παιχνιδιού έχουν μείνει ανεξίτηλη εικόνα στα μάτια εκατομμυρίων ποδοσφαιρόφιλων, με την είδηση για την επικράτηση της ελληνικής ομάδας να ταξιδεύει στα πέρατα του κόσμου!
Μία τεράστια επιτυχία επί ενός πανίσχυρου αντιπάλου, οι παίκτες του οποίου λίγα χρόνια μετά, θα μπορούσαν να αποτελούν την μικτή κόσμου.
Άγιαξ (Φαν Χάαλ): Φαν ντερ Σαρ, Ράιζινγκερ, Μπλιντ, Φρανκ ντε Μπουρ, Μπογκάρντε, Ντάβιντς, Φίνιντι, Λίτμανεν (76' Μουσάμπα), Ρόναλντ ντε Μπουρ, Κανού, Κλάιφερτ
Παναθηναϊκός (Ρότσα): Βάντσικ, Αποστολάκης, Ουζουνίδης, Γ. Σ. Γεωργιάδης, Καλιτζάκης, Κολιτσιδάκης, Καπουράνης, Μπορέλι (84' Μάρκος), Μαραγκός (62' Γ. Χ. Γεωργιάδης), Δώνης, Βαζέχα (90' Νιόπλιας)
Η ρεβάνς; Μαχαιριά! Τα τρομερά «μωρά» του Λουίς Φαν Γκάαλ, όπως αποκαλούσαν την ολλανδική ομάδα εκείνη την περίοδο, αποκατέστησαν την τάξη. Επιβλήθηκαν με 0-3, παίρνοντας την πρόκριση. Ο Βόουτερ, που αρκετά χρόνια αργότερα φόρεσε τα «πράσινα» και ο Φινλανδός Γιάρι Λιτμάνεν (δις), βρήκαν δίχτυα, δίνοντας στον Άγιαξ το εισιτήριο για τον τελικό της Ρώμης.
15 Σεπτεμβρίου «Απόστολος Νικολαΐδης Αθήνα
Μετά από ένα χρόνο αποχής από τους ομίλους του Europa League, ο Παναθηναϊκός επιστρέφει σε ένα στίβο μάχης που έχοντας δώσει σκληρές μάχες, έχει δοξαστεί. Ο «πρέσβης» του ελληνικού ποδοσφαίρου, έχοντας κακομάθει τους οπαδούς του με τις μεγάλες επιτυχίες προηγούμενων ετών και μη έχοντας να επιδείξει κάτι αξιοσημείωτο από το 2010, όταν έφτασε στους 16 της διοργάνωσης αποκλείοντας με εμφατικό τρόπο τη Ρόμα, επιστρέφει με ρόστερ ικανό να κεράσει γλυκό κρασί τους απανταχού φιλάθλους του, δίνοντάς τους το δικαίωμα να ονειρεύονται μαγικές ευρωπαϊκές βραδιές που τόσο τους έχουν λείψει.
Αντίπαλος ένας μεγάλος σύλλογος, με τεράστια ιστορία, το όνομα του οποίου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις «χρυσές» σελίδες της πράσινης ιστορίας. Ο καλύτερος τρόπος για ένα επιτυχημένο «come back».
Δημήτρης Λιαργκόβας ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_210012.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
