Πάνω απ’ όλα... τακτική πληρότητα

Κάποτε, στη δεκαετία του '70 όταν ο Βαλερί Λομπανόφσκι έβαλε τα μαθηματικά στο ποδόσφαιρο δημιουργώντας την ομάδα-μοντέλο της Ντιναμό Κιέβου, μίλησε πρώτος για τη μεθοδολογία της ενδεκάδας. Επέμενε πως σε ένα ματς κάθε παίκτης είναι υποχρεωμένος να κάνει τεχνικές και τακτικές κινήσεις. Οι τεχνικές είναι οι εύκολες για το μάτι του οπαδού. Κάνεις τριάντα καλές ενέργειες και κάποιος εντυπωσιάζεται. Οφείλεις όμως να κάνεις και τριάντα τακτικές, για να έρθει το παιχνίδι σε ισορροπία. Αλλιώς η δουλειά της ενδεκάδας πάει περίπατο.

Ο Λομπανόφσκι επέτρεπε σε κάποιον χαρισματικό, όπως ο Ολεγκ Μπλαχίν, να κάνει περισσότερες τεχνικές ενέργειες από τακτικές, αλλά μόνο αν είχε κάποιον άλλο που θα έκανε περισσότερες τακτικές από τεχνικές για να φέρνει τα πράγματα στα ίσα. Το τόταλ φούτμπολ των Ολλανδών απαιτεί συνεχή κίνηση του παίκτη με και κυρίως χωρίς την μπάλα και τακτική παρουσία που υπερτερεί της τεχνικής. Οταν μία ομάδα πρέπει να κινηθεί στον χώρο και να πρεσάρει ψηλά, αν τυχόν οι αντίπαλοι ξεπεράσουν αυτό το στάδιο και βγάλουν την μπάλα καλά από την άμυνά τους, δημιουργούν αριθμητική υπεροχή. Γι' αυτό και προπονητές όπως ο Γιάννης Αναστασίου που είναι «Ολλανδο-αναθρεμμένος» τακτικά επιχειρεί στον Παναθηναϊκό να εφαρμόσει ένα παιχνίδι -όπως φάνηκε στην πρώτη του χρονιά και το ξαναείδαμε στα πλέι οφ φέτος- όπου δεν ζητά συνεχώς να πρεσάρει ψηλά η ομάδα του. Εκείνο που θέλει είναι να πρεσάρει, αλλά σωστά. Πράγμα που σημαίνει σε απλά ελληνικά, πως θα πιέζει τακτικά. Οχι όπως γινόταν κάποτε με βάση τη φυσική κατάσταση, αλλά με γνώμονα τη θέση της μπάλας, τον αντίπαλο και τον χώρο.

Το ίδιο να είστε βέβαιοι θα ζητήσει και ο Μάρκο Σίλβα στον Ολυμπιακό. Ενα ευέλικτο 4-2-3-1 που κάνει ακριβώς αυτό στο επιθετικό κομμάτι, αλλά αμυντικά και τακτικά θέλει πολλή κίνηση.

«Το πρέσινγκ δεν είναι να τρέχεις χωρίς λόγο ούτε να δουλεύεις σκληρά στο γήπεδο», επέμενε ο Αρίγκο Σάκι δημιουργώντας την ομάδα-μοντέλο της Μίλαν πριν από δύο δεκαετίες. «Το ποδόσφαιρο γίνεται απλό όταν κοντρολάρεις χώρο. Κάνεις τον αντίπαλο να αισθάνεται ευάλωτος όταν συνειδητοποιήσει πως δεν μπορεί να αναπτυχθεί όπως έχει μάθει», υποστήριζε ο Ιταλός τεχνικός και στο ελληνικό ποδόσφαιρο το βλέπουμε σπάνια.

Ο κόσμος φυσικά στην εξέδρα έχει γαλουχηθεί χρόνια τώρα να αναγνωρίζει το προφανές. Δηλαδή το λεγόμενο πρέσινγκ ψηλά, με τον επιθετικό να πιέζει συνέχεια τους μπακ. Είναι εύκολο στο μάτι να το καταλάβεις και πολλοί προπονητές το ζητάνε γιατί τους κάνει αρεστούς στην κερκίδα. «Κοίτα πώς πρεσάρει η ομάδα, μπράβο στον προπονητή», σκέφτεται ο οπαδός και πολλές φορές και οι ίδιοι οι παίκτες. Αν ελευθερωθεί η μπάλα από την πίεση και μία ομάδα έχει την ικανότητα με μία κάθετη πάσα να σου εξουδετερώσει τους πέντε που πρεσάρουν ψηλά, τότε τι κάνεις; Τρέχεις και δεν φτάνεις. Και τότε αν ο δεξιός ή ο αριστερός σου μπακ δεν είναι στη θέση του, κάποιος θα πρέπει να βγει στα άκρα και να καλύψει δημιουργώντας αυτό που ο Ζοσέ Μουρίνιο έχει αποκαλέσει ανισορροπία στον τρόπο άμυνας μιας ομάδας.

Στον Ολυμπιακό, με βάση τι έπαιζε η Σπόρτινγκ, θα πρέπει να συνηθίσουν στις απαιτήσεις να μην κάνει κάποιος παίκτης δεύτερη επαφή με την μπάλα αν δεν χρειάζεται και επίσης να υπάρχει διαρκής κίνηση. Η παρουσία μαχητών μέσα στο γήπεδο πάντα χρειάζεται, αλλά η τεχνική πληρότητα πρέπει να υποτάσσεται στην τακτική πληρότητα, για να είναι ισορροπημένη μια ομάδα! Πάντως και ο Ολυμπιακός θα είναι βελτιωμένος, αλλά και ο Παναθηναϊκός κι αυτό κάνει πολύ ενδιαφέρουσα την αναμονή μέχρι τα επίσημα ματς σε σχεδόν 40 μέρες.