Παπαγιάννης: Ο μονόδρομος προς το ΟΑΚΑ

Στις 23 Ιουνίου του 2016 ο Γιώργος Παπαγιάννης κάνει την έκπληξη καθώς αναγκάζει τους Σακραμέντο Κινγκς να τον διαλέξουν στο νούμερο 13 του ντραφτ εκείνης της χρονιάς. Μέχρι εκείνη τη βραδιά κατά την οποία έγινε ο Έλληνας με την υψηλότερη θέση στη διαδικασία επιλογής, τα προγνωστικά τον έφερναν πολύ πιο πίσω.

Ακόμα και στις τελευταίες θέσεις του δεύτερου γύρου, δηλαδή μετά το νούμερο 45. Φαινόταν, λοιπόν, ότι ο Γιώργος κέρδιζε το πρώτο μεγάλο στοίχημα. Έβαλε το καπελάκι με το σήμα της νέας του ομάδας, πήρε και τη φανέλα με το «13» - συνδυάζοντας την επιλογή του στο ντραφτ με τον αγαπημένο αριθμό της ομάδας που αγαπά από μικρό παιδί – και ξεκίνησε για το όνειρο της καθιέρωσης στο ΝΒΑ.

Σήμερα, δύο χρόνια και 20 μέρες μετά εκείνο το θριαμβευτικό βράδυ, ο παίκτης μοιάζει να έχει αποφασίσει να επιστρέψει στην Ευρωλίγκα. Στο Σακραμέντο το πράγμα μπερδεύτηκε πολύ, οι άνθρωποι των Κινγκς τον έστελναν συνεχώς στη θυγατρική ομάδα, ο Γιώργος δεν κατάφερε να βρει ρυθμό μέσω των συνεχών αλλαγών και αναγκάστηκε να ψαχτεί για έναν νέο προορισμό. Τον βρήκε στις 8 Μαρτίου. Ήταν η μέρα στην οποία υπέγραψε ένα δεκαήμερης διάρκειας συμβόλαιο με τους Μπλέιζερς του Πόρτλαντ.

Νέο περιβάλλον, νέα ευκαιρία, ίδιο αποτέλεσμα. Παρά το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια του πρώτου δεκαήμερου συμβολαίου δεν έπαιξε ούτε λεπτό με τη φανέλα της νέας του ομάδας οι Μπλέιζερς του πρόσφεραν ένα νέο συμβόλαιο διάρκειας 2 ετών στις 18 Μαρτίου. Συμβόλαιο όχι απόλυτα εγγυημένο ή, μάλλον, που θα μπορούσε να μετατραπεί σε εγγυημένο αν το ήθελαν και οι δύο. Αυτά, όμως, είναι λεπτομέρειες…

Η ουσία κρύβεται στο γεγονός ότι και στο summer league του Λας Βέγκας το στάτους του Γιώργου Παπαγιάννη δεν μοιάζει να αλλάζει. Παίζει από λίγο ως ελάχιστο κι έχει ρόλο συμπληρωματικό. Γεγονός που δημιουργεί την αίσθηση στον παίκτη ότι υπάρχει ο κίνδυνος και η επόμενη χρονιά, αν μείνει στην Αμερική, να αποδειχθεί χρονιά που θα τον αφήσει στη σκιά. Εδώ, λοιπόν, έρχεται και κολλάει η σκέψη του να επιστρέψει στην Ευρωλίγκα.

Με μπόι στα 218 εκατοστά και εμπειρία 2 ετών από το ΝΒΑ ο Γιώργος Παπαγιάννης μοιάζει με εξαιρετική περίπτωση για αρκετές ομάδες. Η αλήθεια είναι, όμως, πως αν το πάρει απόφαση και μπει στο αεροπλάνο της επιστροφής θα προσγειωθεί στο… ΟΑΚΑ. Και αυτό θα γίνει για πολλούς λόγους.

Πρώτα απ’ όλα είναι το δέσιμο του ίδιου του παίκτη δυνατό με τον σύλλογο. Στον Παναθηναϊκό μεγάλωσε, με τη φανέλα του έκανε ντεμπούτο στην Ευρωλίγκα, στο ΟΑΚΑ θα βρει ένα περιβάλλον που θα του χαρίσει ασφάλεια στο νέο του ξεκίνημα. Πάμε και στον Παναθηναϊκό, όμως…

Με τον Λάσμε να προστίθεται στους Γκιστ και Βουγιούκα η αλήθεια είναι πως η προσθήκη του Παπαγιάννη δεν μοιάζει απόλυτα ενδεδειγμένη. Ισχύει αν το βλέπεις μονοδιάστατα. Αν κοιτάς μόνο πόσοι παίκτες χωράνε ή στριμώχνονται σε κάθε θέση του ροτέισον. Για τον Παναθηναϊκό, όμως, ο Παπαγιάννης δεν είναι ένας ακόμα παίκτης. Και δεν τον παίρνει για να κάνει φέτος τη δουλειά του. Αν συνεργαστούν οι δύο πλευρές θα το κάνουν για τα επόμενα χρόνια.

Με τους Καλάθη, Παππά, Παπαπέτρου, Μήτογλου, Αντετοκούνμπο αλλά και τους Λούντζη, Καλαϊτζάκη και Χαραλαμπόπουλο δημιουργείται μια βάση Ελλήνων παικτών που μπορούν να αποτελέσουν έναν τρομερό κορμό γηγενών αθλητών που θα στηρίξει την ομάδα για τα πολλά επόμενα χρόνια. Όταν, λοιπόν, σου παρουσιάζεται η ευκαιρία να προσθέσεις σε αυτόν τον κορμό έναν ψηλό σαν τον Παπαγιάννη – και με δεδομένο ότι ο Βουγιούκας είναι μεγάλος σε ηλικία – δεν την προσπερνάς.

Ακόμα και αν μοιάζει κίνηση που… μπερδεύει προσωρινά τα πράγματα στην φροντ λάιν. Δεν έχει απλά λογική, λοιπό, η ενδεχόμενη επιστροφή του Γιώργου Παπαγιάννη στον Παναθηναϊκό είναι κίνηση που πρέπει να γίνει αν ο παίκτης το πάρει απόφαση να περάσει τον Ατλαντικό διότι υπάρχει και το ενδεχόμενο αν δεν τον πάρεις εσύ να καταλήξει σε ομάδα ανταγωνιστική και να τον έχεις αντίπαλο για χρόνια.

Άλλη μια λεπτομέρεια για φινάλε. Όλα θα ξεκαθαρίσουν με το τέλος του summer league το Λας Βέγκας.