Πρώτα να περάσουμε και τα άλλα θα έρθουν!

Πάνε περίπου 30 χρόνια από τότε που ο Χρήστος Αρχοντίδης αναλαμβάνοντας την Εθνική ομάδα αποφάσισε να ανοίξει τις πόρτες και να μεταβάλει αυτό που κάποιοι έλεγαν ότι ήταν «κλειστό κλαμπ» επί Αλκέτα Παναγούλια σε... κέντρο διερχομένων! Τελικά απέτυχε παταγωδώς, αν και οι απαιτήσεις της εποχής δεν είχαν σχέση με τις τωρινές, ακριβώς επειδή σε λίγους μήνες χάθηκε κάτι που χτιζόταν χρόνια!

Εν έτει 2014 πιστεύαμε πως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά! Και για όποιον κάθεται στον πάγκο της Εθνικής μας ομάδας, τώρα πια που έχουμε γιγαντώσει και βρισκόμαστε σταθερά στην πρώτη εικοσάδα των εθνικών ομάδων σε ολόκληρο τον πλανήτη, έμοιαζε να είναι εύκολο να διαχειριστεί την πίεση! Ο Κλαούντιο Ρανιέρι ωστόσο εγκλωβίστηκε και τελικά πνίγηκε σε μια κουταλιά νερό!

Αντί να διατηρήσει τον σκελετό της ομάδας που βρήκε από τον Φερνάντο Σάντος άρχισε να ψάχνει να βρει παίκτες και σύστημα προκειμένου να αλλάξει την εικόνα της! Ωστόσο, όλοι όσοι γνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίο η Ελλάδα έφτασε να συγκαταλέγεται στις κορυφαίες ομάδες του κόσμου, ταυτίζονται με τα λόγια του Αβραάμ Παπαδόπουλου στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου.

Ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός, που δεν ξέρει πρόσωπα και καταστάσεις του ελληνικού ποδοσφαίρου -εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων- με το που αρκετοί τραυματισμοί σημαντικών ποδοσφαιριστών και η ανετοιμότητα κάποιων βασικών παικτών επηρέασαν την αγωνιστική εικόνα, άρχισε να λειτουργεί σπασμωδικά...

Η Εθνική μας ξεκίνησε με μόλις ένα βαθμό στο σακούλι και δύο ήττες κάνοντας τη μετάβαση σε μια άλλη εποχή ακόμα πιο δύσκολη απ' ό,τι θα ήταν υπό άλλες συνθήκες! Και κάτι που δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση το κάναμε χειρότερο όταν δεν υπολογίστηκαν οι συνέπειες που θα είχε τυχόν κακή διαχείριση της κρίσης!

Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Το ότι θα ήταν τα πράγματα προβληματικά το γνωρίζαμε απο το επόμενο πρωί του αποκλεισμού από την Κόστα Ρίκα στο Παγκόσμιο Κύπελλο! Μόλις η αποστολή θα έπαιρνε τον δρόμο της επιστροφής για την πατρίδα και θα έμπαινε σε αυτόν της περιπλάνησης σε νέες... προκριματικές περιπέτειες, θα το έκανε πια χωρίς τις δύο εμβληματικές της παρουσίες που θα αποχωρούσαν από τη δράση με το εθνόσημο στο στήθος! Γιατί ας μη γελιόμαστε, με Καραγκούνη και Κατσουράνη θα ήταν πιο εύκολη για τον νέο προπονητή η καινούργια ζωή! Χωρίς αυτούς ήταν βέβαιο πως οι κραδασμοί που θα δημιουργούνταν ήταν πολύ πιθανό να δημιουργήσουν αναταραχές. Οπως κι έγινε.

Το κακό ξεκίνημα είναι απόρροια πολλών πραγμάτων φυσικά που συνέβησαν ταυτόχρονα. Η Εθνική δεν θα μάθει από τη μια στιγμή στην άλλη να επιτίθεται. Πρέπει λοιπόν να επιστρέψει στον τρόπο με τον οποίο γεύτηκε τις επιτυχίες. Στα δυνατά της σημεία, αυτά που την έφεραν την τελευταία δεκαετία όχι μόνο να διεκδικεί τις προκρίσεις, αλλά να σκέφτεται την καλή πορεία στις τελικές φάσεις των μεγάλων τουρνουά.

Φυσικά απέναντι σε μια ομάδα όπως τα Ν. Φερόε απόψε, δεν χρειάζεται τόσο η άριστη αμυντική λειτουργία, οι αλληλοκαλύψεις και η αυταπάρνηση που πολλές φορές οι διεθνείς μας έχουν δείξει σε παιχνίδια τους. Θεωρώ αυτονόητη μια νίκη απέναντι στους ημιεπαγγελματίες αντιπάλους μας, οι οποίοι βρίσκονται στη θέση Νο 187 της παγκόσμιας κατάταξης της ΦΙΦΑ. Στη συνέχεια του ομίλου όμως, θα χρειαστούμε όλα αυτά τα στοιχεία τα οποία μας έφεραν σε πρωταγωνιστικό ρόλο προκειμένου να πετύχουμε μια ακόμη πρόκριση. Το επιθετικό ποδόσφαιρο μπορεί να περιμένει. Τώρα προέχει η πρόκριση!