Το άδικο του «εξώστη»

Στη Λεωφόρο, τότε, ο Παναθηναϊκός είχε χάσει ένα φορτηγό ευκαιρίες και στο φινάλε ο Ζίζι Ρόμπερτς τού «έκλεισε το σπίτι», στο ματς που σήμανε τον τερματισμό της συνεργασίας των «πρασίνων» με τον Αγγελο Αναστασιάδη.

Απλώς, το χθεσινοβραδινό σίκουελ δεν είχε το ίδιο τέλος, αν και ο Μενδρινός με τον Αραβίδη πήγαν να υποδυθούν τον Ζίζι, αλλά τους σταμάτησε ο Καρνέζης.

Το Εργο το είχαμε ξαναδεί και ως προς τις αντιδράσεις των θεατών, τις αποδοκιμασίες.

Ο Παναθηναϊκός του ΟΑΚΑ έχει γίνει φέτος κάτι σαν... φεστιβάλ με τον δικό του «εξώστη». Μόνο που χθες το κοινό δεν είχε και τόσο δίκιο. Οι «πράσινοι» πέρασαν το σύρμα στον λαιμό του Πανιωνίου και το έσφιγγαν όσο μπορούσαν.

Δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις για χαλαρότητα. Ισως να μην είναι τόσο δυνατοί ή τόσο επιδέξιοι, αφού η ποιοτική στάθμη της φετινής ομάδας σηκώνει πολλές συζητήσεις. Ομως, προσπάθησαν.

Κι έπαιξαν με ποδοσφαιρική λογική. Αναπτύχθηκαν από τα «φτερά», έβγαλαν σέντρες, έπαιξαν κάθετα, σούταραν, είχαν φάσεις. Τους έλειπε, ωστόσο, το κάτι παραπάνω για να κάμψουν τον εξαιρετικό Γιαννακόπουλο.

ΕΑν πρΕπει να τους εγκαλέσει κάποιος είναι γι' αυτό το «σταμάτα - ξεκίνα» της φετινής περιόδου. Γιατί δεν έβγαλαν σε όλα τα ματς την ίδια διάθεση. Το πάθος και την όρεξη τα είδαμε και όταν τη σκυτάλη πήρε ο Ρότσα και μετά, όταν πήγε στα χέρια του Φάμπρι.

Δεν ήταν, δηλαδή, φαινόμενο που παρουσιάστηκε στο ντεμπούτο του Βονόρτα. Διότι ο Παναθηναϊκός που είδαμε στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και με την ΑΕΚ στο β' γύρο αποτέλεσε παρένθεση και όχι αντιπροσωπευτικό δείγμα. Από εδώ και πέρα, βέβαια, μεγαλύτερη αξία έχει το δέον γενέσθαι για το μέλλον κι όχι τι συνέβη στα ματς που παρήλθαν.

Και το μέλλον θέλει προσοχή. Θέλει έναν... Κυράστα α λα 1999, να πάρει ένα αξιοπρεπές υλικό και να χτίσει με αυτό. Χρειάζεται εκτός από παίκτες και ηρεμία. Να ξαναβρεί η ομάδα την ησυχία της. Αυτό είναι το δάσος που πρέπει να δει η διοίκηση, η οποία πολλές φορές στέκεται στο δέντρο.

ΤΕλος, ο Πανιώνιος κατάφερε, ύστερα από εννέα άγονες επισκέψεις, να πάρει βαθμό από τον Παναθηναϊκό. Ακρως πολύτιμος, αφού, όπως φαίνεται, τον λυτρώνει μια και καλή από το άγχος της επιβίωσης στην κατηγορία.