Το καλύτερο ημίωρο της Εθνικής

Την περασμένη Παρασκευή, όταν η Βοσνία έκανε την γκέλα, η Εθνική μας κόντεψε να... κόψει με το ψαλίδι το δάχτυλο αντί για την κορδέλα. Από χαρά; Επειδή αιφνιδιάστηκε; Επειδή ήταν πεσμένοι οι βιορυθμοί της; Παραλίγο να το κόψει το δάχτυλο, πάντως.

Χθες, που το περίμενε πώς και πώς το δώρο από τους Σλοβάκους και είχε φροντίσει να βάλει τα καλά της, τουλάχιστον για 30 - 35 λεπτά, όταν και πραγματοποίησε την καλύτερή της εμφάνιση ίσως σε αυτή την προκριματική φάση, αυτό δεν ήρθε ποτέ. Δεν είναι προς θάνατον, πάντως.

Αφενός δεν συνιστά αποτυχία, ειδικά για μία εθνική ομάδα με την ποδοσφαιρική ιστορία της δική μας, το να πηγαίνει να διεκδικήσει σε μπαράζ την πρόκριση σε Μουντιάλ (ευχόμαστε να μη συμβεί, αλλά είναι μια σοβαρή πιθανότητα). Αφ' ετέρου η ελληνική ομάδα έδειξε σαφώς πιο συνειδητοποιημένη κι επιβεβαιώνει ότι όταν πλησιάζουν τα κρίσιμα, ξέρει να φέρεται με σοβαρότητα.

Φυσικά και χθες με τους Λετονούς στο Νέο Φάληρο η ομάδα ήταν του... Φερνάντο Σάντος. Που βρίσκει τα γκολ και στις νίκες στο β' ημίχρονο, που το 1-0 είναι στο πετσί της. Τέλος καλό όλα καλά, λοιπόν, εις ό,τι αφορά τον αγώνα στο Καραϊσκάκη και τα υπόλοιπα θα τα δούμε τον Οκτώβριο.

Τότε που η Ελλάδα θα δώσει τα τελευταία της παιχνίδια και η Βοσνία τα δύο δικά της. Εκεί θα γίνει το ταμείο. Θα πάει στη διαδικασία των μπαράζ η Εθνική, που ούτως ή άλλως εξασφάλισε χθες τη θέση στην κορυφαία δυάδα ή στο φώτο φίνις θα γίνει η μεγάλη ανατροπή;