Τζίτζι Μπουφόν, μείνε στο σώμα του Γιάννη Ανέστη!

Θα ήταν ωραίο πράγμα σήμερα να ξυπνήσεις και να είσαι ο Γιάννης Ανέστης. Με το χαμόγελο και τη ζάλη του γλυκού χανγκόβερ, μετά από πάρτι που όλα πήγαν καλά. Και, ανάλογα με το αν είναι του χαρακτήρα σου, έκδηλη ικανοποίηση για εκείνους που ανάγκασες να καταπιούν τα λόγια τους. Ας μηρυκάζουν εμμονικά οι περισσότεροι πως η εκδίκηση τρώγεται κρύα, εσύ τους την σέρβιρες ζεστή-ζεστή, λίγες μέρες μετά την τελευταία φορά που σε κρέμασαν στα μανταλάκια.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Είναι άδικη η κριτική που έχει ασκηθεί κατά περιόδους στον Ανέστη; Σε πολλές περιπτώσεις, ναι. Προφανώς και σε άλλες ήταν υπερβολική ή -ακόμη πιο άσχημα- κακόβουλη. Όπως επίσης δεν έλειψαν ούτε τα κλασικά τρολ που εκμεταλλεύτηκαν τις καταστάσεις που δημιουργήθηκαν. Και λοιπόν; Αυτά έχει η ζωή κάθε προσώπου που εκτίθεται με οποιονδήποτε τρόπο στο κοινό του. Και ως ποδοσφαιριστής, ο Ανέστης «λογοδοτεί» σε όσους ασχολούνται με την μπάλα. Κυρίως, στους οπαδούς της ΑΕΚ.

Όχι, πάντως, της ΑΕΚ που προσπαθεί να ορθοποδήσει ή πολύ περισσότερο εκείνης που κάποιοι επιμένουν να αποκαλούν με υποτιμητικά υποκοριστικά ή αυτής που προσπαθούσε να ξεπλύνει τη μουντζούρα ενός ταπεινωτικού υποβιβασμού.

Όπως οι ΑΕΚτζήδες έμαθαν να ζουν κάτω στο αποπνικτικό περιβάλλον που έφερε η απαξίωση της ομάδας, έτσι και όσοι φορούν σήμερα τη φανέλα της οφείλουν να ζήσουν με τις προσδοκίες που οι ίδιοι δημιούργησαν. Μιλάμε για την Ένωση που βρίσκεται σε τροχιά πρωταθλητισμού και στην Ευρώπη ξεπερνά το ταβάνι που έμοιαζε να έχει στα καλοκαιρινά ματς με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Απέναντι στη Μίλαν η ατομική απόδοση των παικτών που έπαιζαν από τη μέση και μπροστά ήταν ο λόγος που η Ένωση δεν πήρε κάτι ακόμη πιο εντυπωσιακό από την ισοπαλία. Κανένας δεν έκανε το κάτι παραπάνω. Δεν υπήρξε μια υπερβατική παρουσία που να διαμόρφωνε άλλο αποτέλεσμα. Αντίστοιχα θα ήταν κρίμα να χαθεί αυτός ο ένας βαθμός από μια απροσεξία, ένα στιγμιαίο λάθος ή μια ατολμία και ατυχή εκτίμηση μέλους της αμυντικής γραμμής.

Ως τερματοφύλακας ο Ανέστης έχει την ατυχία να είναι ο άνθρωπος από τον οποίο αρχίζει και καταλήγει η άμυνα της ομάδας. Τα πάντα μπορούν να του χρεωθούν με ευκολία, ενώ οι περισσότεροι αποδεικνύονται τσιγκούνηδες στον έπαινο και την πίστωση του λογαριασμού του. Δίχως αμφιβολία η ζυγαριά έγειρε υπέρ του μετά τη μαγική βραδιά στο Μιλάνο. Εκεί όπου η απόδοσή του ήταν πραγματικά σπουδαίας κλάσης. Με επεμβάσεις και καθοδηγητική παρουσία που μαρτυρούν πολλά παραπάνω από μια απόκρουση στον… Θεό.

Πλέον είναι δική του υπόθεση το πώς θα διαχειριστεί τα φώτα που επιτέλους πέφτουν πάνω του για όλους τους καλούς λόγους του κόσμου. Το μαξιλαράκι ασφαλείας που κουβάλησε στις αποσκευές του από την Ιταλία είναι πολύτιμο εργαλείο που θα του χρειαστεί στο μέλλον. Δεν είναι οι μνημειώδεις εμφανίσεις μόνο που θα αφαιρέσουν αμφισβήτηση από την πλάτη του. Αυτό κυρίως είναι αποτέλεσμα συνέπειας. Οι συνεπείς εμφανίσεις και η σταθερότητα είναι που χρειάζονται ομάδες σαν την ΑΕΚ. Ομάδες που θέλουν να πάρουν το πρωτάθλημα.

Σε αυτήν την κούρσα, που έχει πολύ δρόμο ακόμα, αρκετοί έχουν κάνει ήδη λάθη. Και ο Ανέστης και συμπαίκτες του και ο Χιμένεθ, όπως λένε και οι χαμένοι βαθμοί. Θα κάνουν και άλλα στο μέλλον, είναι αναπόφευκτο. Για έναν δικέφαλο που θέλει να σηκώσει τον τίτλο δεν είναι απαραίτητο να… μείνει ο Μπουφόν στο σώμα του Ανέστη και να επαναλαμβάνει συνέχεια ανάλογες εμφανίσεις. Το να παραμείνει απλά ο τερματοφύλακας της ΑΕΚ ο καλός εαυτός του (υπό την πίεση και τον ανταγωνισμό που προσθέτουν Μπάρκας, Τσιντώτας) ίσως να είναι αρκετό.