Χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου αυτό που συνέβη!

Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία μεγάλη ομάδα που υποβιβάστηκε. Ωστόσο για την Ιντεπεντιέντε, η πικρή αλήθεια είναι πως η κατάρρευσή της σε αυτή τη δεκαετία που μεσολάβησε από το τελευταίο της πρωτάθλημα, προκαλεί απορίες. Οταν νικούσε τη Σαν Λορέντζο με 3-0 κι έφτανε στον τίτλο το 2003, τον πρώτο της από το 1994, υπό τις οδηγίες του (πρωταθλητή κόσμου το 1978) Αμέρικο Γκαγιέγκο οι οπαδοί της τραγουδούσαν «το πρωτάθλημα έρχεται ξανά σπίτι του» και με πολλά ταλέντα που κάποια έφυγαν για την Ευρώπη όπως ο Ντιέγκο Φορλάν, ο Σιλβέρα, ο Μιλίτο κι ο Ινσούα η ομάδα με τα κόκκινα, έβγαινε από τη σκιά της Μπόκα Τζούνιορς και της Ρίβερ Πλέιτ.

Όμως πολλοί λάθος χειρισμοί την έριξαν και πάλι στην αγωνιστική αφάνεια. Αυτό που ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες, ουσιαστικά έμοιαζε εδώ κι ένα χρόνο ως μοιραία κατάληξη!

Αυτό που οι νεότεροι «αφισιονάδος» στη Λατινική Αμερική δεν μπορούν να αντιληφθούν είναι πως σε απόλυτα νούμερα και μεγέθη αυτή η ομάδα έχει τους περισσότερους διεθνείς τίτλους στην Αργεντινή! Συνολικά 15 διεθνή τουρνουά έχουν καταλήξει στα γραφεία της ομάδας στο «Estadio Cordero», σχεδόν τα διπλά από την Πενιαρόλ της Ουρουγουάης, τη Σάο Πάολο της Βραζιλίας και την Μπόκα!

Η ομάδα ιδρύθηκε το 1905 στο προάστιο Αβεγιανέδα του Μπουένος Αϊρες από εργαζόμενους στην αγγλική εταιρεία City of London, αλλά λίγο καιρό μετά αυτοί που ήθελαν να παίζουν μπάλα αποσχίστηκαν, οπότε προέκυψε και το όνομα Ιντεπεντιέντε. Παρ' όλα αυτά κράτησαν τα χρώματα που είχαν ήδη και προέρχονταν από τη βρετανική σημαία, δηλαδή το κόκκινο και το μπλε! Το 1928 ο σύλλογος απέκτησε και το δικό του στάδιο και ήταν μέχρι πριν την περασμένη εβδομάδα μία από τις μετρημένες στα δάχτυλα ομάδες, που δεν γνώριζαν τι εστί υποβιβασμός!

Η μεγάλη αντίπαλός της είναι η Εστουντιάντες, ενώ τη φανέλα της φόρεσαν τεράστιοι παίκτες. Από τον Παραγουανό Αρσένιο Ερίκο που το 1937 έκανε ρεκόρ με 47 γκολ που αντέχει ακόμη για μία σεζόν, έως τον Εκτορ Γιαζάλδε, τον Μποτσίνι, τον Παστορίσα, τον Ερνέστο Γκρίλο (που πήγε στην Μίλαν το '57 κι έκανε μεγάλη καριέρα) τον Μπαλμπουένα, τον γκολκίπερ Σαντόρο, τον Σα, τον Σεμένεβιτς, και τον Αλζαμέντι, μέχρι τον πρωταθλητή κόσμου το 1978 Ντανιέλ Μπερτόνι και τον ήρωα του 1986 Χόρχε Μπουρουσάγκα η Ιντεπεντιέντε πάντα διέθετε σταρ! Το 1964 έμεινε αήττητη σε σαράντα συνεχόμενα ματς, κάτι που κανείς δεν κατέρριψε, ενώ τα επτά Λιμπερταδόρες που κατέκτησε την ανέβασαν πρώτη στη λίστα της ηπείρου της. Ειδικά τη μαγική περίοδο 71-75, με τέσσερις σερί κατακτήσεις του τροπαίου κι ένα Διηπειρωτικό, κόντρα στη Γιουβέντους σε μονό μάλιστα ματς στη Ρώμη, η «Ιντε» είχε την μεγαλύτερή της ομάδα. Το 1984, κατάφερε να ντουμπλάρει τις επιτυχίες της με νίκη 1-0 επί της Λίβερπουλ του Νταλγκλίς και του Ρας στο Τόκιο!

Το 1994 πήρε τον τίτλο του υπερπρωταθλητή τής ηπείρου της όταν νίκησε 1-0 τη Βελέζ σε μονό ματς στο εθνικό στάδιο του Τόκιο, λίγες μέρες μετά την καθαρή επικράτηση της ομάδας του Σάρσφιλντ στο διηπειρωτικό με 2-0 επί της Μίλαν του Φάμπιο Καπέλο.

Η Ιντεπεντιέντε λοιπόν βίωσε αυτό που πριν από δύο χρόνια συνέβη σε μία άλλη μεγάλη ομάδα της Αργεντινής, τη Ρίβερ Πλέιτ, που όμως ανέκαμψε και αυτό καλούνται τώρα να κάνουν οι «κόκκινοι διάβολοι», ξεχνώντας για λίγο πως η ιστορία τούς έχει αποτιμήσει ως μία από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών. Και υποχρεωτικά πρέπει να βρουν τη δύναμη για να επιστρέψουν άμεσα εκεί που πραγματικά ανήκουν!