Χωρίς θριαμβολογίες για να ολοκληρωθεί η δουλειά…

Για πολλά χρόνια οι φίλοι του ΠΑΟΚ είχαν το γκολ του Ζήση Βρύζα, στο Χάιμπουρι το 1997 με το οποίο ο Δικέφαλος του Βορρά πέταξε την Αρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ εκτός Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ σαν το άγιο δισκοπότηρο! Εκείνο το γκολ ηχούσε ακόμη και σαν …ringtone σε αρκετά κινητά τηλέφωνα, ωστόσο το γκολ του Μίροσλαβ Στοχ στην Veltins Arena που μπορεί να είναι το κλειδί το οποίο θα ανοίξει την πόρτα του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν αποκλείεται να γίνει η νέα μόδα!

Σε απλά μαθηματικά, αν ο ΠΑΟΚ κρατήσει το εισιτήριο της πρόκρισης στα χέρια του, την Τρίτη το βράδυ, αυτό θα σημαίνει εκτός από κάποια αρκετά εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία και την αίσθηση πως η ομάδα αλλάζει επίπεδο. Στον καθαρά αγωνιστικό τομέα θα σημαίνει πως μπορεί να κοιτάξει στα μάτια αυτή η ομάδα και όποιον άλλο της τύχει αντίπαλος στην κλήρωση του Μονακό και ταυτόχρονα θα μπαίνουν οι βάσεις για ακόμη μεγαλύτερες βραδιές.

Πριν όμως αρχίσουν οι θριαμβολογίες, ας θυμηθούμε πως απλά έγινε ο πρώτος γύρος μίας πυγμαχικής κόντρας στην οποία ο ΠΑΟΚ προηγείται στα σημεία αλλά ο αντίπαλος είναι μόνιμα το φαβορί. Στη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου η ομάδα του Στέφενς σεβάστηκε έχω την αίσθηση υπερβολικά την αντίπαλο της και αφού δώρισε ένα γκολ πήγε να πετάξει στα σκουπίδια αυτό το θεόσταλτο δώρο.

Το σφύριγμα της λήξης του πρώτου μέρους ακούστηκε ως μελωδία της ευτυχίας και αφού εκεί δεν έγινε η ζημιά να βρεθεί με 2-0 πίσω στο σκορ , είχες την εντύπωση πως κάποια στιγμή θα εκμεταλλευόταν την ασταθή εικόνα της γερμανικής άμυνας.

Συνέβη με τον Στοχ και από εκείνο το σημείο και ύστερα, το 1-1 έμοιαζε σαν πιο πιθανή εξέλιξη. Οι Θεσσαλονικείς, με καλύτερη ψυχολογία και ιδιαίτερα με κανονικό αγωνιστικό προσανατολισμό, έφεραν πια το ματς στα μέτρα τους και πια έχει περισσότερες πιθανότητες για να περάσει από αυτές που υπήρχαν τη μέρα που έμαθε ότι θα παίξει με τη Σάλκε.

Μην σας φαίνεται αμελητέο αυτό.. Και το 0-0 του κάνει πια στη ρεβάνς, αλλά μην πέσει κανείς στην παγίδα και πιστέψει πως επειδή το ματς είναι εντός έδρας αυτόματα τα πράγματα έγιναν και ευκολότερα. Πρώτον δεν υπάρχει κόσμος στην εξέδρα και δεύτερον η Σάλκε έχει καλή ομάδα και κυρίως επικίνδυνη σε ανοιχτούς χώρους.

Σαφώς οι φωνές των φίλων του θα του λείψουν, ειδικά αν αναλογιστούμε την καταπληκτική ατμόσφαιρα που δημιούργησαν στο Γκεζελκίρχεν, πλην όμως μερικές φορές ίσως αυτό να αφαιρεί και το όποιο επιπρόσθετο άγχος θα είχαν οι ποδοσφαιριστές του Δικέφαλου, αν ήταν γεμάτο το γήπεδο.

Και πάντα μία γεμάτη εξέδρα, «τσιτώνει» και τον αντίπαλο ενώ το ψυχρό και άδειο γήπεδο καμία φορά απορρυθμίζει. Ότι και να γίνει πάντως στη ρεβάνς, ο ΠΑΟΚ πήρε ένα σπουδαίο αποτέλεσμα που δείχνει πόσο σοβαρή δουλειά γίνεται. Και στη ρεβάνς πρέπει να έχει 100% την προσοχή του προσηλωμένη στο στόχο: στο να κουνηθεί και επίσημα στους ομίλους το σεντόνι του Τσάμπιονς Λιγκ για πρώτη φορά! Χωρίς θριαμβολογίες μέχρι να ολοκληρωθεί η δουλειά!