Οι εξισώσεις του Μήτρογλου

Εμείς ως Heartbreak Hotel είμαστε και στο Facebook. Κοιτάξτε μας! Εδώ!

Ίσως το πιο εκνευριστικό πράγμα που έφερε μαζί της η διείσδυση (με την καλή έννοια) της τεχνολογίας, σε κάθε βήμα που κάνουμε στην καθημερινότητας μας, να είναι οι αμφιβολίες που εκφράζουν τα μηχανήματα σε κάποιες επιλογές μας.

Από το «είστε σίγουρος/ή» των κινητών, στην προσπάθειας μας να διαγράψουμε μία επαφή, στο «are you sure you want to move this file to the recycle bin;» των υπολογιστών που όχι μόνο δεν διαγράφουν τη φωτογραφία ή το αρχείο αλλά στη συνέχεια ξαναρωτάνε.

«Are you sure you want to permanently delete this file;».

Yes I’m fuckin’ sure and if you don’t like it, go climb a hill and see if I’m coming from somewhere beyond you pathetic piece of shiiiiiiiiiiit.

Say what?



Θα καταλάβατε ότι δεν μου αρέσουν οι πολλές ερωτήσεις. Όπως και στους περισσότερους να υποθέσω. Είμαι από τους ανθρώπους που απολαμβάνουν τις λίγες και συγκεκριμένες ερωτήσεις.

Για παράδειγμα, όταν σας φωνάζουν να πάτε κάπου, δεν προτιμάτε να σας πουν και τον λόγο από ένα ξερό «έρχεσαι λίγο να σου πω;». Έτσι υπάρχει και ο χρόνος να επεξεργαστείτε την πληροφορία και να προλάβατε να φτιάξετε την υπερασπιστική σας γραμμή, αν αυτό που σας θέλουν δεν είναι κάτι για το οποίο θα θέλατε να σας πιάσουν απροετοίμαστο.

Αλλά πώς να επιβιώσεις μέσα στις τόσες ερωτήσεις. Μου λείπει ένας κόσμος με τοποθετήσεις. Ένας κόσμος με λιγότερα ρητορικά ερωτήματα. Ένας κόσμος που θα έχει να προσφέρει και απαντήσεις. Αλλά ποιος κόσμος να το κάνει αυτό (ρητορικό ερώτημα);

Το χειρότερο από όλα τα παραπάνω, ακόμα και από τις σπαστικές ερωτήσεις των μηχανημάτων, αλλά και από τα ρητορικά ερωτήματα των γύρω μας, πρέπει να είναι η συνολική αίσθηση ανωτερότητας που διατηρούμε ως λαός ακόμα και τώρα. Ακόμα και τώρα που αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε σιγα σιγά, ότι μάλλον δεν είμαστε και τόσο ανεπτυγμένοι όσο νομίζαμε.

Και αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα στον τρόπο με τον οποίο μιλάει όλος ο κόσμος για τον Κώστα Μήτρογλου. Δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να ασχοληθώ με το πώς πανηγυρίζει. Αν εξαιρέσουμε το περιστατικό με το σορτσάκι, για το οποίο τον κάλεσε ο αθλητικός εισαγγελέας, για όλους τους υπόλοιπους, θα τον είχαν κάνει κουκλάκι στα χέρια παιδιών σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Αλλά ούτε αυτό με νοιάζει ιδιαίτερα να σας πω την αλήθεια.

Αυτοί που με ενοχλούν αφάνταστα είναι αυτοί που τον κρίνουν για την …ευφυΐα του. Λες και τον στείλαμε να κάνει τεστ στη Mensa. Λες και εμείς τα έχουμε περάσει όλα τα τεστ με επιτυχία.

Το να κρίνεις κάποιον για την ευφυΐα του χωρίς ίχνος αυτοσαρκασμού, κάτι που κάνει ο περισσότερος κόσμος στην περίπτωση του Μήτρογλου, δείχνει το πόσο μας αρέσει να το παίζουμε ανώτεροι.

Εγώ για παράδειγμα ομολογώ ότι δεν μπορώ να λύσω απλή εξίσωση, ακόμα κι αν είχα ένα νεροπίστολο να με απειλεί με πιτσίλισμα μια κρύα νύχτα του χειμώνα. Δεν έχω ιδέα τι πρέπει να κάνω, δεν θυμάμαι τίποτα από το σχολείο.

Κι αν ο Μήτρογλου ξέρει από εξισώσεις; Ποιος είναι πιο έξυπνος;

Ας κάνει λοιπόν ότι θέλει. Αν πρέπει να τιμωρηθεί ας τιμωρηθεί. Αλλά αυτό το αίσθημα ανωτερότητας που νιώθουμε όλοι απέναντι του, πρέπει να είναι το ποιο γελοίο πράγμα των τελευταίων ετών.

Λες και κανένας από εμάς δεν έχει κάνει στιλιστικά εγκλήματα στα νιάτα του. Έχω βάλει πουκάμισα στα 20 μου, που αν με έβλεπα τώρα μπροστά μου, θα με κλοτσούσα στο πηγούνι με τόση δύναμη, που ο τύπος από το τσίρκο που δίνει τα κουκλάκια στις καλές βολές, θα μου έδινε σίγουρα το μεγαλύτερο λούτρινο αρκούδο.

Και μιας και πλησιάζει η γιορτή του πολιούχου των μελιστάλαχτων αισθηματιών, που πίνουν νερό στο όνομα των Coldplay, θα μου ήταν και πολύ χρήσιμος.

Επειδή λοιπόν δεν με πολύ ενδιαφέρει να είμαι πιο έξυπνος από τον υπόλοιπο κόσμο και όταν πεθάνω η ταφόπλακα μου δεν θέλω να γράφει «Ήταν πολύ έξυπνος ο άτιμος» αλλά κάτι που να μοιάζει με αυτό …«Μην κοιτάτε εδώ είμαι ζόμπι», δεν ασχολούμαι άλλο με τον Μήτρογλου.

Ασχολούμαι όμως με το Californication. Και κάθε φορά που τελειώνει ένα επεισόδιο γουστάρω που το είδα. Και νομίζω ότι αυτό μετράει στο τέλος. Να μην μετανιώνεις που σπατάλησες το χρόνο σου, αλλά να γουστάρεις.



Αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο στο: Blood_and_the_city@hotmail.gr