Μακριά από τις... αγριοφωνάρες

Γράφει ο Βαγγέλης Αυγουστής

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το διήμερο που οι «πολεμιστές» ξεκουράζονται. Ως μια ακόμη απόδειξη ότι το μπάσκετ και γενικότερα ο αθλητισμός είναι μια γιορτή. Όπως και να το χαρακτηρίσει κανείς, το διήμερο (13-14 Μαρτίου) είναι αφιερωμένο στους αθλητές και τους φιλάθλους που θα γεμίσουν αυτό το Σαββατοκύριακο το υπερσύγχρονο και νεόδμητο κλειστό του Ηρακλείου.

Οι παίκτες που το κοινό επέλεξε να βρίσκονται στο Ηράκλειο αυτό το διήμερο έχουν την ευκαιρία να δώσουν έναν αγώνα χωρίς σκοπιμότητες και άγχος. Να προσφέρουν θέαμα χωρίς να έχουν στο μυαλό τους τις…αγριοφωνάρες που έρχονται συνήθως από τον πάγκο όταν προσπαθούν για το κάτι παραπάνω στα επίσημα ματς.

Τα τελευταία χρόνια είναι αλήθεια πως οι επιβαρημένοι από τις εκατοντάδες υποχρεώσεις παίκτες, κυρίως των «αιωνίων», το τελευταίο που θέλουν είναι να αγωνιστούν και σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Το γεγονός, όμως, πως θα απουσιάσουν μόνο οι παίκτες που αντιμετωπίζουν προβλήματα τραυματισμών λέει πολλά. Οι κακές γλώσσες λένε πως το μεγαλύτερο ποσοστό των παικτών το βλέπει ως αγγαρεία, αλλά μόνο έτσι δεν είναι.

Οι παίκτες βλέπουν αυτό το διήμερο και ως μια ευκαιρία…σύσφιξης σχέσεων. Οι οπαδοί-φαντάζονται-πως έχουν να χωρίσουν πολλά. Οι παίκτες, όμως, δεν έχουν να χωρίσουν απολύτως τίποτα. Και αυτό φαίνεται από τέτοιου τύπου μαζώξεις. Δεν υπάρχουν αντίπαλοι έξω από το παρκέ, αλλά μόνο φίλοι. Δεν θα ήταν υπέροχο να το έβλεπαν άπαντες έτσι; Πόσο διαφορετικό, προς το καλύτερο, θα ήταν το μπάσκετ αν όλοι είχαν τα μυαλά των παικτών και τις σχέσεις που έχουν αυτοί αναπτύξει;

* Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο vaggelis_au@hotmail.com