Τι έχασαν, τι κέρδισαν, τι θέλουν

Το παζλ των ρόστερ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού αρχίζει σταδιακά να συμπληρώνεται. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες περιόδους, οι «αιώνιοι» δεν έχουν μόνο σημαντικές προσθήκες, αλλά και «ηχηρές» αποχωρήσεις. Ας δούμε τι κερδίζουν και τι χάνουν από τις μέχρι τώρα προσθαφαιρέσεις στο δυναμικό τους...

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Παναθηναϊκός

Τι έχασε: Ο Παναθηναϊκός έχασε δύο κομβικούς-ιδιαίτερα για την επιθετική του λειτουργία-παίκτες. Με τη αλλαγή... στρατοπέδου από τον Βασίλη Σπανούλη έχασε μία ηγετική μορφή που δεν διστάζει να πάρει την ομάδα στις πλάτες του, έναν εξαιρετικό διεμβολιστή που προσδίδει το απρόβλεπτο στοιχείο στο παιχνίδι της ομάδας, έναν ικανό οργανωτή όποτε χρειάστηκε να παίξει το συγκεκριμένο ρόλο (π.χ. ελλείψει Διαμαντίδη στα περσινά προημιτελικά της Ευρωλίγκας με τη Σιένα), αλλά και δύο γρήγορα πόδια στην άμυνα. Η επιλογή του Νίκολα Πέκοβιτς να κάνει καριέρα στο ΝΒΑ στερεί από τους «πράσινους» τον κορυφαίο στο λόου ποστ ψηλό της Ευρώπης κι ένα μόνιμο... αποκούμπι για τις επιθέσεις της ομάδας.

Τι κέρδισε: Ο Ρομέιν Σάτο λύνει το πρόβλημα στη θέση «3», όπου πλέον ο Στράτος Περπέρογλου δεν θα αισθάνεται μόνος (όπως συμβαίνει στην Εθνική). Με την παρουσία του Κεντροαφρικανού, ο Παναθηναϊκός ανεβάζει επίπεδο την περιφερειακή άμυνα, γίνεται πολύ πιο αθλητικός κα προσθέτει έναν ακόμη εξαιρετικό σουτέρ στη φαρέτρα του. Οι λιγότερο διαφημισμένες κινήσεις της ομάδας, είναι αρκούντως χρήσιμες. Ο Κώστας Καϊμακόγλου προσφέρει μία επιπλέον λύση στο «4», υπό προϋποθέσεις και στο «3», ενώ το μυαλωμένο και ώριμο παιχνίδι του μπορεί να ταιριάξει γάντι με τις απαιτήσεις του Ομπράντοβιτς. Ο Ίαν Βουγιούκας μπορεί να είναι αδοκίμαστος σε συνθήκες πρωταθλητισμού, αλλά τουλάχιστον ως ρεζέρβα για τη θέση του σέντερ είναι πιο έτοιμος από τους Σερμαντίνι και Μπόγρη.

Τι χρειάζεται: Οι «πράσινοι» έχουν ανάγκη δύο ακόμη καλές προσθήκες. Έναν γκαρντ, που θα είναι ικανός χειριστής της μπάλας, γρήγορος και διεισδυτικός, καθώς πέραν της σίγουρης λύσης του Διαμαντίδη υπάρχει το στοίχημα Καλάθη και όχι πλέον οι Σπανούλης και Γιασικεβίτσιους (με όποια επιφύλαξη για τον Λιθουανό, που δεν είναι σίγουρο πως θα αποχωρήσει). Επίσης, επιβεβλημένη κρίνεται και η απόκτηση ενός σέντερ. Με την επικείμενη αλλαγή των κανονισμών, όσο αναγκαία είναι η παρουσία καλών σουτέρ, άλλο τόσο είναι και αυτή ενός-τουλάχιστον- δυναμικού παίκτη στο «5». Το κενό μπορεί θεωρητικά να καλυφθεί από το υπάρχον ρόστερ, αλλά μία κίνηση τύπου Σχορτσανίτη ή Μάριτς θα καθιστούσε πανίσχυρο τον Παναθηναϊκό.

Ολυμπιακός

Τι έχασε: Τρεις ουσιαστικές απώλειες είχε ο Ολυμπιακός, καθώς οι «ερυθρόλευκοι» έχασαν τον Τζος Τσίλντρες και τον Λίνας Κλέιζα. Ο Αμερικανός φόργουορντ μπορεί να μην άξιζε 7 εκατ. δολάρια το χρόνο, μπορεί να μην ήταν ο παίκτης σημείο αναφοράς της ομάδας, αλλά πρόσφερε σε άμυνα, ριμπάουντ και ενέργεια στο παρκέ. Ο Λιθουανός με τη σειρά του στερεί 15+ σίγουρους πόντους, πολλά ριμπάουντ, μία παρουσία που βάζει σε διαρκή πονοκέφαλο την αντίπαλη άμυνα, αλλά και μία «ωρολογιακή βόμβα», που ανά πάσα στιγμή μπορεί να αποδειχτεί καταστροφική για την ομάδα του. Στις δύο αυτές αποχωρήσεις, θα πρέπει να προστεθεί κι αυτή του Σοφοκλή Σχορτσανίτη, ο οποίος έδινε μία άλλη δυναμική στο παιχνίδι της ομάδας κοντά στη ρακέτα, με όσες αδυναμίες είχε βέβαια σε άμυνα, ριμπάουντ και διάρκεια στην απόδοσή του. Βούιτσιτς, Χαλπερίν, Μπέβερλι και Πεν δεν μπορούν να λογιστούν ως σημαντικές απώλειες.

Τι κέρδισε: Ο Βασίλης Σπανούλης αποτελεί διπλό κέρδος για τον Ολυμπιακό, καθώς με τη μεταγραφή του αφαιρέθηκε ένας υπερπολύτιμος παίκτης από το αντίπαλο δέος (Παναθηναϊκός) και προστέθηκε στο δικό του δυναμικό. Οι θέσεις «1» και «2» πλέον είναι υπερκαλυμμένες, με έναν παίκτη που αποτελεί σίγουρη και δοκιμασμένα εξαιρετική λύση, σε αντίθεση με πειράματα που έχουν γίνει κατά το παρελθόν. Η προσθήκη του Ματ Νίλσεν προσφέρει στον Ολυμπιακό μία πολύ καλή επιλογή στο λόου ποστ κι ένα αξιόλογο μακρινό σουτ από έναν παίκτη που δεν διαθέτει μεν το πληθωρικό ταλέντο του Λίνας Κλέιζα, αλλά είναι πολύ πιο συνεπής και σταθερός.

Τι χρειάζεται: Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν ανάγκη τουλάχιστον άλλων τριών μεταγραφών. Θα χρειαστούν σίγουρα έναν περιφερειακό (σούτινγκ γκαρντ ή φόργουορντ) με ικανότητα στο μακρινό σουτ, καθώς πέραν του Τεόντοσιτς, ο Παπαλουκάς δεν αποτελεί σίγουρη λύση ως ελεύθερος σκοπευτής, ενώ ο Σπανούλης προτιμά να διεισδύει και-όταν δεν τελειώνει τις φάσεις-να... σερβίρει. Αναγκαία είναι και η απόκτηση ενός φόργουορντ, για τις θέσεις «3» και «4», κενό που μπορεί θεωρητικά να καλύψει ο φοβερά ταλαντούχος πλην όμως... άγουρος σε τόσο υψηλό επίπεδο Νεμάνια Μπιέλιτσα. Ευχής έργο θα ήταν ένας παίκτης σαν τον Άντερσεν για τη θέση του πάουερ φόργουορντ, καθώς θα πρόσθετε μία ακόμη απειλή από κοντινή, μέση και μακρινή απόσταση. Και φυσικά αναγκαία είναι η απόκτηση ενός σέντερ, μιας και πέρα από τον «καθαρόαιμο» Μπουρούση, που κι αυτός δεν διακρίνεται για το παιχνίδι του με πλάτη στο καλάθι, υπάρχει μόνο ο Μαυροκεφαλίδης που υστερεί αμυντικά.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις, στο chrobolis@yahoo.com