Η σωστή διαχείριση θα φέρει τη διάκριση

Λένε πως η αποτυχία απέχει από την επιτυχία μόλις ένα δευτερόλεπτο. Το ίδιο και η χαρά από τη λύπη. Η Εθνική Γυναικών ρίχνεται την Πέμπτη στη μάχη του Μουντομπάσκετ της Τσεχίας έχοντας ως στόχο την πρόκριση της στις 12 καλύτερες ομάδες του κόσμου.
Στα δύο φιλικά με τον Καναδά, η ομάδα έδειξε και τα προτερήματα της, αλλά και τις αδυναμίες της. Τώρα, αν τα (+) και τα (-) μπουν σε μια ζυγαριά, δεν ξέρω προς τα πού αυτή θα γείρει.

Γράφει ο Αντώνης Κατσίκης

Η Εβίνα Μάλτση είναι το μεγάλο «όπλο» στην επίθεση της «γαλανόλευκης». Η Όλγα Χατζηνικολάου είναι εκείνη που όποτε μπαίνει στο παρκέ… οχυρώνει την ομάδα του Κώστα Μίσσα ενώ η Πέλυ Παπαμιχαήλ μπορεί να κάνει τη διαφορά μέσα στη ρακέτα. Αυτά είναι τα μεγάλα πλεονεκτήματα της συγκεκριμένης ομάδας.

Όσο για τα μειονεκτήματα της, είναι και αυτά γνωστά. Όποτε δεν σκοράρει η Μάλτση, η ομάδα δυσκολεύεται να ξεπεράσει τους 60 πόντους. Και στο Παγκόσμιο τα λάθη και οι κακές-επιθετικά-βραδιές δεν συγχωρούνται. Ακόμη έναν γρίφο τον οποίο πρέπει να λύσει ο Κώστας Μίσσας, είναι το τι θα κάνει η ομάδα με τις ψηλές… που δεν έχει. Και το τρίτο πρόβλημα που φαίνεται να υπάρχει είναι ότι το ροτέσιον περιορίζεται στις 6-7 παίκτριες. Λίγες ανάσες δηλαδή.

Αν θεωρήσουμε πως το παιχνίδι με τις ΗΠΑ είναι «χαμένο», αυτό με τη Γαλλία στο χέρι μας, αλλά και εκείνο με τη Σενεγάλη «must win», τότε αυτό που θα πρέπει να κάνει η ομάδα είναι σωστή διαχείριση. Και μυαλού, αλλά και δυνάμεων. Αν υπάρξει σωστή διαχείριση, τότε η διάκριση δεν θα απέχει και πολύ. Και τη συγκεκριμένη διάκριση το μπάσκετ την χρειάζεται πολύ. Πιο πολύ από κάθε άλλη χρονιά.