Όχι ακόμη τόσο καλοί. Οι άλλοι τόσο πίσω...

Το Κύπελλο είναι-λένε-ο θεσμός των εκπλήξεων. Γνωμικό που έχει εφαρμογή κυρίως σε απρόβλεπτα αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο και σπανίως σε άλλα όπως το μπάσκετ, όπου ο καλύτερος σχεδόν πάντα κερδίζει. Αν, δε, είναι τόσο πολύ καλύτερος από τον αντίπαλό του, τα περιθώρια έκπληξης εξανεμίζονται.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Το Κύπελλο είναι-λένε-ο θεσμός των εκπλήξεων. Γνωμικό που έχει εφαρμογή κυρίως σε απρόβλεπτα αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο και σπανίως σε άλλα όπως το μπάσκετ, όπου ο καλύτερος σχεδόν πάντα κερδίζει. Αν, δε, είναι τόσο πολύ καλύτερος από τον αντίπαλό του, τα περιθώρια έκπληξης εξανεμίζονται.

Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός προκρίθηκαν δια περιπάτου στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Όχι γιατί είναι τόσο καλοί. Δεν είναι, τουλάχιστον όχι ακόμη... Κέρδισαν τόσο άνετα γιατί η ήδη μεγάλη τους διαφορά από τις υπόλοιπες ομάδες έχει αρχίσει πλέον να γίνεται χαώδης. Σε βαθμό που αν υπήρχε επιτροπή ανταγωνισμού στην Ελλάδα θα έπρεπε να είχε επέμβει για να ξεχωρίσει τους «αιώνιους» από το σορό. Και δυστυχώς δεν φαίνεται-τουλάχιστον για την ώρα-στον ορίζοντα ομάδα ικανή να τους αντισταθεί και να τους νικήσει. Η ημι-διάλυση της ομάδας αυτής θαρρείς κι έρχεται σαν τιμωρία που τόλμησε να σηκώσει κεφάλι απέναντι στους «δυνάστες». Καθένας όμως είναι άξιος της μοίρας του και χαράζει την πορεία του.

Ο σαφώς ανέτοιμος Κολοσσός και ο αποδυναμωμένος Πανελλήνιος ασφαλώς δεν βοηθούν σε εξαγωγή συμπερασμάτων. Αυτά θα είναι περισσότερο ασφαλή-αν και ακόμη πρόωρα-την επόμενη εβδομάδα στην Ευρωλίγκα, όταν οι «πράσινοι» θα αντιμετωπίσουν στην Ισπανία τη Βαλένθια και οι «ερυθρόλευκοι» στο ΣΕΦ τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Είναι πάντως σαφής ο περισσότερο αμυντικός προσανατολισμός των δύο ομάδων σε σχέση με πέρυσι, καθώς και ο περιορισμός του απρόβλεπτου στοιχείου στο παιχνίδι τους σε αναζήτηση κάποιων σταθερών. Με τις αποχωρήσεις Σπανούλη, Γιασικεβίτσιους και Πέκοβιτς από τη μία και των Κλέιζα, Τσίλντρες και Σχορτσανίτη από την άλλη, η ποιοτική στάθμη Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού πιθανώς να έχει πέσει. Όμως αντίστοιχα υπάρχει λιγότερη αναρχία και μεγαλύτερη προσήλωση στο προπονητικό σχέδιο, το οποίο εκπονημένο από δύο αυθεντίες όπως ο «Ζοτς» και ο «Ντούντα» δεν μπορεί παρά να είναι αποτελεσματικό.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com