Η ΑΕΚ έχει «πόλεμο» με τον ίδιο της τον εαυτό

Κι εκεί που όλα έδειχναν ότι η ΑΕΚ είχε μπει στον ίσιο δρόμο, ήρθε αυτή η ήττα από τη Ράστα Φέχτα για να την εκτροχιάσει, να την επαναφέρει στην εσωστρέφεια και -κυρίως- να την μπλέξει πάλι στο κομμάτι της βαθμολογίας του ομίλου της στο BCL. Το κακό της υπόθεσης είναι πως ήρθε σε μια στιγμή που απέκτησε τη «μαγική συνταγή» στην άμυνα και στηριζόταν εκεί. Εντούτοις, το πρόβλημα εντοπίζεται στον τομέα της επίθεσης, για τον οποίο θα αναφερθούμε παρακάτω. Αρχικά, η ψυχρή στατιστική απεικόνιση δείχνει ότι οι παίκτες του Παπαθεοδώρου υπέπεσαν σε 19 λάθη, αριθμός… ανεπίτρεπτος για τόσο κλειστό παιχνίδι, που ουσιαστικά κρίθηκε σε 2-3 σουτ, ενώ θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και τις 12 μόλις ασίστ, τομέας που παραμένει «αγκάθι» από την αρχή της περιόδου.

Από ‘κει και πέρα, η συγκεκριμένη ήττα δεν μπορεί επ’ ουδενί να χαρακτηριστεί καταστροφική. Καμία ήττα στα μέσα Νοεμβρίου δεν είναι τέτοια… Τίποτα δεν κρίνεται τώρα. Εντούτοις, είναι ήττα που… πονάει διπλά. Κι αυτό διότι η «Ένωση» προερχόταν από 6 σερί νίκες σε όλες τις διοργανώσεις, έδειχνε να έχει βρει τα πατήματά της, αντιμετώπιζε μια αντίπαλο του διαμετρήματός της και παράλληλα τα αποτελέσματα του ομίλου την έχριζαν φαβορί για μία από τις δύο πρώτες θέσεις, που δίνουν αβαντάζ έδρας. Τώρα απώλεσε το μίνι πλεονέκτημα του να ορίζει πλήρως τη μοίρα της και ίσως στον τελικό απολογισμό του γκρουπ, αυτό το αποτέλεσμα να της στοιχίσει.

Δεδομένα λοιπόν δεν έχει το παραμικρό περιθώριο εφεξής για γκέλα στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της κι αυτό από μόνο του φέρνει ακόμα μεγαλύτερη πίεση. Αυτό το στοιχείο άλλωστε είναι που συνοδεύει τη φετινή ΑΕΚ, αν χρειαστεί να τη χαρακτηρίσουμε με μία λέξη. Πίεση και μόνο πίεση. Από την αρχή της σεζόν, δείχνει σαν να βρίσκεται συνεχώς σε έναν πόλεμο με τον ίδιο της τον εαυτό, κάτι που φάνηκε και με τις μαζεμένες αλλαγές στο ρόστερ από τον πρώτο μήνα. Λίγο οι υψηλές απαιτήσεις που υπάρχουν λόγω του ποιοτικότατου ρόστερ, λίγο τα αρνητικά αποτελέσματα των πρώτων αγώνων, λίγο οι αντιρρήσεις και οι ενστάσεις των φιλάθλων της για τον κόουτς Παπαθεοδώρου, έχουν φέρει… μαύρα σύννεφα στον «ουρανό» της ομάδας. Μια μουντάδα ανάλογη του καιρού…

Όπως προαναφέραμε, σημαντικό ρόλο στην ήττα της «Ένωσης» από τη Ράστα Φέχτα έπαιξαν το επιθετικό μπλοκάρισμα και τα -πολλά και αβίαστα- λάθη. Η έλλειψη συγκέντρωσης αν προτιμάτε. Μόνο που αυτό είναι αρκετά γενικό και δεν εξηγεί τα πάντα. Συγκεκριμένα, οι παίκτες του «Δικέφαλου» εγκλωβίστηκαν -κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο- στα αμυντικά τρικ του αντίπαλου προπονητή, ο οποίος έπαιξε με παγίδες και double-team τον Λάνγκφορντ και στην ουσία έβγαλε εκτός παιχνιδιού τον Αμερικανό γκαρντ.



Θυμίζουμε ότι και στον προηγούμενο ευρωπαϊκό αγώνα, με την Μπούργος εντός έδρας, η ομάδα του Παπαθεοδώρου είχε βραχυκυκλώσει επιθετικά μετά τα μισά της τρίτης περιόδου και απώλεσε τη διψήφια διαφορά που είχε. Τότε συνέβη από τη ζώνη των Ισπανών. Τώρα απλά ήρθε λίγο νωρίτερα αυτό το μπλακ άουτ και με διαφορετική μορφή. Το ανησυχητικό όμως δεν είναι αυτό. Το κακό σημάδι είναι ότι πάλι δεν βρέθηκε μια εναλλακτική, ένα αντίδοτο για να ξεκολλήσει η ομάδα.

Για την ώρα, η «Ένωση» είναι μονότονη και μονοδιάστατη επιθετικά, ενώ μοιάζει απόλυτα εξαρτημένη από τις ορέξεις και τα κέφια του Λάνγκφορντ. Όσο εκείνος πετυχαίνει 30άρες, δεν θα έχει… αντίπαλο και τα ροζ φύλλα θα μπαίνουν στις τσέπες. Τουλάχιστον σε αυτή τη φάση του Basketball Champions League και κόντρα τις μικρομεσαίες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος. Όσο όμως ο Αμερικανός γκαρντ περιορίζεται από τους αντιπάλους, άλλο τόσο θα μειώνονται οι πιθανότητες νίκης. Κι αυτό είναι που πρέπει να ρυθμίσει σε πρώτη φάση ο κόουτς Παπαθεοδώρου. Να… απογαλακτίσει την ομάδα του από τον 36χρονο μπόμπερ, ο οποίος κινδυνεύει να «καεί» πρόωρα στη σεζόν, διότι δεν είναι και πολύ φυσιολογικό να παίζει 30-35 λεπτά σε όλους -σχεδόν- τους αγώνες, Νοέμβρη μήνα. Από τον Λάνγκφορντ χρειάζεσαι το καθαρό μυαλό του στα κρίσιμα, όταν η μπάλα θα είναι «βαριά» και θα κρίνονται τίτλοι.

Ούτως ή άλλως, οι «επιταγές» του σύγχρονου μπάσκετ επιβάλουν διαφορετική προσέγγιση και τρόπο παιχνιδιού. Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμόμαστε και πολλές ομάδες τα τελευταία χρόνια που να έφτασαν σε επιτυχίες στηριζόμενες στο μπάσκετ του… ενός ή να περιορίζονταν σε ροτέισον 7-8 παικτών. Χρειάζεται λοιπόν πλουραλισμός στην επίθεση, καλύτερη και ταχύτερη κυκλοφορία της μπάλας, αθλητικότητα και πληθώρα επιλογών σε όλα τα επίπεδα για να φτάσεις στην πηγή και να πιείς νερό.



Κάπου εδώ να γίνει μια επισήμανση, χωρίς να θέλουμε να μπούμε στο ρόλο του προπονητή. Εκείνοι άλλωστε ξέρουν πολλά περισσότερα από εμάς. Αλλά η λάθος διαχείριση στο κομμάτι του ροτέισον βγάζει μάτι και βαραίνει τον Βυρωνιώτη τεχνικό. Λόγου χάρη στο ματς με τη Ράστα Φέχτα, οι Γερμανοί είχαν 9 παίκτες με τουλάχιστον 13 λεπτά συμμετοχής και κανέναν με πάνω από 31’! Αντίστοιχα, η ΑΕΚ, που δεδομένα διαθέτει μεγαλύτερο βάθος πάγκου και ποιοτικότερες εναλλακτικές λύσεις, είχε δύο παίκτες με 32+ λεπτά και πέντε από 9' και κάτω! Προσθέστε σε αυτό και τη κόπωση, αφού αυτό ήταν το 3ο παιχνίδι σε 6 ημέρες για τους «κιτρινόμαυρους».

Φυσικά και δεν μπορούμε να θεωρήσουμε πως ο κόουτς δεν πιστεύει όλους τους παίκτες του. Ο ίδιος έχει τονίσει πολλάκις ότι εμπιστεύεται και στηρίζει απόλυτα το υλικό που έχει στα χέρια του. Προκαλεί όμως ερωτήματα η μη χρησιμοποίηση του Τολιόπουλου, ο οποίος αποτελεί και επιλογή του Παπαθεοδώρου. Ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν έπαιξε ο 23χρονος γκαρντ στα δύο τελευταία ευρωπαϊκά παιχνίδια! Κι ενώ «χρειαζόταν» τρόπον τινά σε τέτοιου τύπου αγώνες, τόσο για να «ξεκλειδώσει» την αντίπαλη άμυνα με τα μακρινά του σουτ, όσο και για να δώσει ανάσες στον Λάνγκφορντ και στους υπόλοιπους παίκτες της περιφέρειας.

Κατά τα λοιπά, υπάρχουν πολλά άλλοθι. Οι τραυματισμοί -ιδίως αυτός του Ρέι- έχουν πληγώσει ανεπανόρθωτα την ομάδα, ενώ είναι φανερό πως ο Τσάλμερς χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστεί και να φτάσει στα επιθυμητά επίπεδα. Η δική του παρουσία θα δώσει το κάτι παραπάνω από τον «άσο», εκεί όπου χρησιμοποιείται κατά κόρον το πολυεργαλείο -και κάτι παραπάνω από συγκλονιστικός- Σαντ-Ρος, με μάλλον αρνητικά αποτελέσματα μέχρι στιγμής.

Συν τοις άλλοις, πρόκειται για μια εντελώς «νέα» ομάδα, που έβαλε δύο ακόμα γρανάζια (Βλάντο Γιάνκοβιτς, Τσάλμερς) στη μηχανή της τις τελευταίες εβδομάδες. Και -πιστέψτε μας- δεν είναι καθόλου εύκολο να μοντάρεις ένα σύνολο -ισχυρών- προσωπικοτήτων και χαρακτήρων. Άρα λοιπόν ας δοθεί μια πίστωση χρόνου στον κόουτς Παπαθεοδώρου, ο οποίος μοιάζει σε πολλές περιπτώσεις να λειτουργεί υπό καθεστώς έντονης πίεσης για άμεσα αποτελέσματα κι όλα αυτά στη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του. Μόνο ο χρόνος θα δείξει λοιπόν αν έχει την ικανότητα για να «ξεθαμπώσει» την κάπως θολή εικόνα της ομάδας του.



Τέλος, είναι πλέον σαφές ότι η μπασκετική ΑΕΚ δεν… συγκινεί -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- τους φιλάθλους της, οι οποίοι εξακολουθούν να μην ανταποκρίνονται στις προσπάθειες που γίνονται από τη διοίκηση για «χτίσιμο» μιας ομάδας που (έφερε και) θα φέρει τίτλους, τους οποίους τόσο πολύ έχει ανάγκη ο σύλλογος. Είναι ζήτημα λοιπόν αν έχουν μαζευτεί περισσότεροι από 15 χιλιάδες φίλοι της (περίπου όσοι πάνε σε ένα παιχνίδι Σούπερ Λίγκας με μικρομεσαία ομάδα) συνολικά στα 8 εντός έδρας που έχει δώσει μέχρι τώρα! Δυστυχώς, μοιάζει να παίζει μόνη της. Για λίγους και καλούς…

Υ. Γ. Ο Σαντ-Ρος αποτελεί τη μεγαλύτερη μεταγραφική «κλοπή» της ΑΕΚ εδώ και πολλά χρόνια…

Υ. Γ. 2 Μόνο σε ένα φετινό παιχνίδι (σ.σ. με την Ορτέζ στην πρεμιέρα του BCL) δέχθηκε πάνω από 72 πόντους και δεν ηττήθηκε η «Ένωση»! Κάτι λέει αυτό...

Υ. Γ. 3 Καλή αρχή να έχουμε και από αυτή εδώ τη γωνιά!