Σαν σήμερα: ο πόλεμος του ποδοσφαίρου Ονδούρα-Ελ Σαλβαδόρ

14 Ιουλίου, 1969: Μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού. Ο λεγόμενος «πόλεμος του ποδοσφαίρου» μεταξύ Ονδούρας και Ελ Σαβαδόρ.

Ο αναδασμός της γης στην Ονδούρα και το μεταναστευτικό ρεύμα από το Ελ Σαλβαδόρ στην Ονδούρα ήταν τα αίτια για το ξέσπασμα του πολέμου, ο οποίος άρχισε από τις ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις για τα προκριματικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1970.

Από τις αρχές του 20ου αιώνα υπήρχε μεταναστευτικό ρεύμα από το πολυπληθές Ελ Σαλβαδόρ, προς την αραιοκατοικημένη Ονδούρα. Με την πάροδο του χρόνου, οι μετανάστες έφτασαν τους 350.000 και αποτελούσαν το 15% του πληθυσμού της Ονδούρας. Τη δεκαετία του 60, κατείχαν μεγάλες εκτάσεις γης, γεγονός που πυροδότησε τις αντιδράσεις των ντόπιων.

Τότε, ο δικτάτορας της Ονδούρας, Οσβάλντο Λόπες Αρεγιάνο, επιχείρησε αναδασμό της γης, ωστόσο, δεν μπορούσε να κοντράρει τους μεγάλους γαιοκτήμονες και τους Αμερικάνους. Για αυτό τον λόγο, δήμευσε την περιουσία των μεταναστών, μετατρέποντας τους αυτόματα σε ανεπιθύμητους, χωρίς κάποια έκταση γης.

Η κατάσταση αυτή ενισχυόταν και από τον Τύπο του Ελ Σαλβαδόρ, όπου δημοσιεύονταν ιστορίες βίας κατά των μεταναστών και συνεχίστηκε, μέχρι τις 6 Ιουνίου 1969, μια ημέρα που οι δικτάτορες των δύο χωρών την έβλεπαν, πλέον, ως μια ευκαιρία για να βγουν από το αδιέξοδο, μέσω πολέμου.

Οι εθνικές ομάδες των Ονδούρα και Ελ Σαλβαδόρ, παρατάχθηκαν στην πρωτεύουσα της Ονδούρας, Τεγκουσιγκάλπα, για τον πρώτο αγώνα της προκριματικής φάσης του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1970. Η Ονδούρα νίκησε με 1-0, με γκολ στις καθυστερήσεις. Αμέσως το Ελ Σαλβαδόρ έκανε λόγο για στημένο παιχνίδι. Ο τρόπος που έχασε το Ελ Σαλβαδόρ, προκάλεσε την αυτοκτονία της 18χρονης, Αμέλια Μπολάνιος, η οποία, όταν σκόραρε στο 90’ ο Ρομπέρτο Καρντόνα το νικητήριο γκολ, πήρε το όπλο του πατέρα της και αυτοπυροβολήθηκε. «Δεν μπόρεσε να αντέξει την ταπείνωση που υπέστη η πατρίδα της», έγραφε την επόμενη μέρα η εφημερίδα «El Nacional».

Λίγες μέρες αργότερα, στις 15 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκε η ρεβάνς στο Ελ Σαλβαδόρ, στο γήπεδο «Fior Blanca»(Λευκό Λουλούδι). Όπως ήταν αναμενόμενο, η ομάδα της Ονδούρας θα βίωνε μια εξαιρετικά δύσκολη διαμονή. Το βράδυ της 14ης Ιουνίου, ενόψει του αγώνα της επόμενης μέρας, πλήθος οργισμένων οπαδών κατέφθασε στο ξενοδοχείο της ομάδας. Η συνέχεια, ήταν εφιαλτική.

Άλλοι έσπασαν παράθυρα, άλλοι πέταξαν κλούβια αυγά και ψόφιους αρουραίους, όμως, όλοι κρατούσαν πορτρέτα της πλέον εθνικής ηρωίδας, Αμέλια Μπολάνιος. Ο πόλεμος, ήταν πιο κοντά από ποτέ.

Η μέρα της ρεβάνς έφτασε, «ευτυχώς» για το Ελ Σαλβαδόρ, δυστυχώς για την Ονδούρα. Όταν έπαιζε από τα ηχεία ο ύμνος της τελευταίας, σύσσωμο το στάδιο "έβραζε". Στη θέση της σημαίας της Ονδούρας, υψώθηκε μια βρώμικη, ξεσκισμένη απομίμηση της. Το μοναδικό πράγμα που είχαν στο μυαλό τους οι φιλοξενούμενοι, από το σφύριγμα μέχρι και τη λήξη, ήταν το αν θα βγουν ζωντανοί από το «Λευκό Λουλούδι» ή όχι.

Το Ελ Σαλβαδόρ τελικά, νίκησε με τελικό σκορ 3-0. «Ευτυχώς που χάσαμε αυτόν τον αγώνα» τόνισε φοβισμένος ο προπονητής της Ονδούρας, Μάριο Γκρίφιν. Η ομάδα, μπορεί να έφτασε μέχρι το αεροδρόμιο, ωστόσο, οι οπαδοί της, δεν είχαν την ίδια τύχη. Μέσα σε χαμό από ξυλοδαρμούς, δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν. Δεκάδες, μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία. Περίπου 200 αυτοκίνητα με πινακίδες από την Ονδούρα πυρπολήθηκαν. Τέλος, τα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών, έκλεισαν.

Το επόμενο πρωί, ξέσπασε το απόλυτο χάος, ο πόλεμος. Η αρχική ιδέα των δύο χωρών, υλοποιήθηκε.

Η αεροπορία του Ελ Σαλβαδόρ, βομβάρδισε τέσσερις πόλεις στην Ονδούρα. Ο περιβόητος «Πόλεμος του Ποδοσφαίρου», ο πόλεμος των 100 ωρών, είχε τρομακτικό απολογισμό: 6.000 νεκροί, ακόμα περισσότεροι τραυματίες, 50.000 άνθρωποι χωρίς περιουσία, αμέτρητα χωριά κατεστραμμένα. Χρειάστηκε η παρέμβαση των κρατών της Λατινικής Αμερικής, προκειμένου να λήξει αυτή η φρίκη.

Μέχρι και σήμερα, στα σύνορα των δύο χωρών, σκοτώνονται άνθρωποι από ένοπλες συγκρούσεις και καταστρέφονται χωριά… Οι μνήμες από την αιματοβαμμένη αυτή σελίδα του αθλητισμού, παραμένουν ακόμα νωπές.

Ελεάννα Μπασίρογλου