Το σαφές πλάνο της «ομάδας Πογέτ»: Τι είδαμε από τον Ουρουγουανό στο ντεμπούτο του στην Εθνική

Ντεμπούτο με το… δεξί για τον Γκουστάβο Πογέτ στην Εθνική Ελλάδος, η οποία την Παρασκευή (25/3) επικράτησε 1-0 στην έδρα της Ρουμανίας.

Πέρα από το θετικό αποτέλεσμα -που έχει τη σημασία του λόγω του χαρακτήρα νικητή που ο Ουρουγουανός τεχνικός θέλει να έχουν οι ομάδες του- το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα κρατά μια σειρά από στοιχεία που έβγαλε εντός αγωνιστικού χώρου (ειδικά στο δεύτερο μισό του πρώτου ημιχρόνου).

Σίγουρα, πρέπει να ληφθεί υπόψιν ότι επρόκειτο για φιλική αναμέτρηση και μάλιστα την πρώτη επί του νέου τεχνικού, όπου οι διεθνείς, φυσιολογικά, θα ήθελαν να αποδείξουν πράγματα. Βέβαια, υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος, βάσει της οποίας τα όσα είδαμε ίσως και να αποτελούν το… ορεκτικό εκείνων που μπορεί να παρουσιάσει το σύνολο του Πογέτ -που ήταν συνεχώς όρθιος, ζώντας το παιχνίδι και σημειώνοντας στο μπλοκάκι του. Η ουσία είναι μία: Είδαμε πλάνο με το «καλησπέρα»!

Το 4-3-3 και το σαφές πλάνο

Αποτελεί το αγαπημένο σύστημα του Γκουστάβο Πογέτ και είχε προαναγγείλει ότι θα το εφαρμόσει και στην Εθνική Ελλάδος. Με 4-3-3 παρατάχθηκε λοιπόν το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, με τον Σιώπη σε ρόλο κόφτη, τους Μπουχαλάκη και Μάνταλο εσωτερικούς μέσους (αριστερά και δεξιά, αντίστοιχα, παίζοντας με το καλό τους πόδι ώστε να έχουν την πάσα και να βοηθούν καλύτερα στην άμυνα) και τους Πέλκα και Λημνιό να πλαισιώνουν τον Γιακουμάκη. Σε φάση άμυνας μετατρεπόταν σε ένα 4-4-2, με τον Μάνταλο να παίζει αρκετά κοντά στον πρώην συμπαίκτη του στην ΑΕΚ. Υπενθυμίζεται ότι ο Πογέτ χρησιμοποιούσε σ' αυτόν τον ρόλο τον Μάνταλο και κατά την κοινή τους παρουσία στους «κιτρινόμαυρους».



Στο 57' πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες αλλαγές, με τον Δουβίκα να αντικαθιστά τον Λημνιό στο δεξί «φτερό» και τον Μπακασέτα να περνά στα χαφ αντί του Μπουχαλάκη, αγωνιζόμενος ως επιτελικός μέσος. Το βασικό που άλλαξε ήταν η φάση άμυνας, με τον Μάνταλο να γυρνά δίπλα στον Σιώπη σε ένα 4-2-3-1, το οποίο όμως ουσιαστικά γινόταν 4-3-3 στην επίθεση, με τον αρχηγό της «Ένωσης» ως αριστερό εσωτερικό και τον Μπακασέτα δεξιό. Όλες οι αλλαγές του Ουρουγουανού τεχνικού (Παυλίδης, Χατζηγιοβάνης και Αλεξανδρόπουλος οι επόμενες) αφορούσαν τη μέση και μπροστά. Κάτι που ίσως να φανερώνει μια επιθυμία σχετικής μονιμοποίησης μιας αμυντικής τετράδας (εν προκειμένω Ρότα, Μαυροπάνος, Χατζηδιάκος και Τσιμίκας).



Ο Πογέτ παρουσίασε μια ομάδα με χαρακτήρα, πειθαρχημένη και με σαφές πλάνο. Οι διεθνείς έδειχναν να ξέρουν τι θέλουν στον αγωνιστικό χώρο, παίζοντας με μυαλό και βγάζοντας σιγουριά στο παιχνίδι τους. Η καλή οργάνωση στα μετόπισθεν -χωρίς να έχει σκοπό απλά και μόνο την καταστροφή του παιχνιδιού της Ρουμανίας- αποτελούσε βασικό χαρακτηριστικό, με την πίεση ψηλά, την ανάκτηση της μπάλας, το φόρτωμα της αντίπαλης περιοχής και κυρίως το άμεσο και γρήγορο παιχνίδι να έρχονται να… κουμπώσουν.

Καλή ανασταλτική λειτουργία σε σετ παιχνίδι

Μπορεί οι αντεπιθέσεις της Εθνικής να ήταν εκείνες που κέρδισαν τις εντυπώσεις, ωστόσο το πρώτο ζητούμενο σε μια «ομάδα Πογέτ» αποτελεί η καλή ανασταλτική λειτουργία. Και εξαιρουμένης της αντιμετώπισης των στατικών φάσεων, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα πήρε πολύ καλό βαθμό σ' αυτόν τον τομέα. Κάτι, εξάλλου, που εξαργυρώθηκε με τη διατήρηση του «μηδέν», στοιχείο αν μην τι άλλο σημαντικό για τον Ουρουγουανό τεχνικό.

Πολύ καλή οργάνωση, με την ομάδα να αμύνεται ως μια ενότητα χωρίς να τα περιμένει όλα από τα μετόπισθεν (καλό σε γενικές γραμμές το δίδυμο των Χατζηδιάκου και Μαυροπάνου). Οι διεθνείς έδιναν μεγάλη προσοχή στην κάλυψη του άξονα, με τη στόχευση του «στενέματος» του γηπέδου να είναι σαφής.

Ελάχιστες οι πραγματικά καλές στιγμές της Ρουμανίας σε σετ παιχνίδι. Ουσιαστικά, η μοναδική στο πρώτο ημίχρονο ήταν το διαγώνιο σουτ του Μιτρίτσα στο 16', φάση η οποία προέκυψε από την ολιγωρία των διεθνών στην καλή κυκλοφορία των αντιπάλων τους και κυρίως του Ρότα, ο οποίος έχασε τον άσο του ΠΑΟΚ. Κατά βάση καλές οι επιστροφές της Εθνικής, θα μπορούσε να υπάρχει μια μεγαλύτερη προσοχή κυρίως στο κομμάτι του δεύτερου μέρους, όπου ανέβασαν «στροφές» οι γηπεδούχοι.



Το πρέσινγκ, η ανάκτηση και τα ντουμπλαρίσματα

Ένα από τα στοιχεία που ο Πογέτ δείχνει να θέλει να εμφυσήσει άμεσα στην Εθνική είναι η πίεση ψηλά. Κάτι που προφανώς δεν σχετίζεται μόνο με την αμυντική λειτουργία, αλλά και με την ανάκτηση της μπάλας σε καίρια σημεία και την εκδήλωση αντεπιθέσεων. Το εάν θα δούμε περισσότερη άμυνα με βάθος κόντρα σε πιο δυνατούς αντιπάλους μένει να φανεί.

Το πρέσινγκ των διεθνών άρχιζε στα όρια του αμυντικού τρίτου της Ρουμανίας -στοχεύοντας στο να χαλάσουν το build up από εκείνο το σημείο (συνήθως από έναν εκ των δύο κεντρικών χαφ, Μπορντεϊάνου και Μάριν)- και σ' αυτό δεν συμμετείχαν μόνο οι επιθετικογενείς παίκτες. Πολύ σημαντική η συνεισφορά του Μάνταλου, καθώς και του Τσιμίκα. Χαρακτηριστική η φάση του 10', όπου ο τελευταίος είχε παραμείνει ψηλά πιέζοντας τον Ράτσιου, με τον Γιακουμάκη να είναι αρκετά κοντά και να συνεπικουρεί στο κλείσιμο του χώρου. Κάτι που οδήγησε σε λανθασμένη μεταβίβαση από τον δεξιό μπακ των γηπεδούχων, με τον Μάνταλο να κερδίζει την μπάλα έχοντας ένα… στρέμμα μπροστά του, για να ξεδιπλώσει εν συνεχεία ωραία αντεπίθεση για την ελληνική ομάδα.



Παράλληλα, σε φάση άμυνας, τα χαφ βοηθούσαν και τους δύο μπακ με ντουμπλαρίσματα. Τα τρίγωνα που σχηματίζονταν στις δύο πλευρές (π.χ. Ρότα, Σιώπης και Λημνιός στα δεξιά) παρατηρούνταν σχεδόν στις περισσότερες εκ των επιθέσεων της Ρουμανίας, οι οποίες γι' αυτό τον λόγο δυσχεραίνονταν.

Το γρήγορο transition και το φόρτωμα της περιοχής

Και φτάνουμε στο στοιχείο που… γέμισε το μάτι. Και λογικό. Δεν είναι και το πιο σύνηθες να βλέπουμε από την Εθνική όχι μόνο να μην είναι στατική, αλλά να έχει και τέτοια ταχύτητα σκέψης και δράσης. Η φάση του 30' με τη διάνυση του μισού γηπέδου με τρεις πάσες και απειλητικό σουτ του «τρέιλερ» Πέλκα… βγαλμένη από τα όνειρα του Ομοσπονδιακού τεχνικού.

Όλα ξεκινούσαν από το πρέσινγκ και την ανάκτηση, με πρώτο μέλημα της Εθνικής να ήταν η γρήγορη εκδήλωση αντεπιθέσεων μόλις κερδηθεί η κατοχή. Αυτά από μόνα τους βέβαια δεν αρκούν και ο Πογέτ είχε φροντίσει να ζητήσει από τους παίκτες του να φορτώνουν την αντίπαλη περιοχή. Ξεκάθαρη οδηγία, με τα αποτελέσματά της να φαίνονται με τις προϋποθέσεις που δημιουργούσε το σύνολό του στα αντίπαλα καρέ. Τα εξτρέμ και ένας εκ των δύο εσωτερικών χαφ βρίσκονταν στο «κουτί» των Ρουμάνων σχεδόν σε κάθε επίθεση. Όπως συνέβη δηλαδή και στη φάση του τέρματος του Μπουχαλάκη (πέρα από τον άσο του Ολυμπιακού, εντός περιοχής και οι Γιακουμάκης, Πέλκας και Λημνιός). Σημαντικό να παίρνεις γκολ από τα χαφ σου.



Η συμμετοχή των μπακ και η αριστερή πλευρά

Άμεση συμμετοχή στην επιθετική ανάπτυξη και λειτουργία της Εθνικής είχαν τα δύο μπακ της, Τσιμίκας και Ρότα. Άλλωστε, από εξαιρετική σέντρα του δεύτερου προήλθε και το νικητήριο τέρμα. Βέβαια, δεν ήταν μόνο αυτή η φάση. Οι άσοι των Λίβερπουλ και ΑΕΚ προωθούνταν συχνά (με ή χωρίς την μπάλα), είτε δημιουργώντας το πλάτος είτε συγκλίνοντας για να σεντράρουν ή να σουτάρουν.



Ιδιαίτερη μνεία στην αριστερή πλευρά και στη συνεργασία των Τσιμίκα και Πέλκα. Μπορεί το τοπίο για τον τρόπο παιχνιδιού της Ρουμανίας να ήταν θολό ελέω του νέου της προπονητή (Έντι Ιορντανέσκου), όμως ο Πογέτ φάνηκε να έχει διαβάσει την αδυναμία του Ράτσιου, ο οποίος σε αρκετές περιπτώσεις άφηνε κενά ή δημιουργούνταν τέτοια από το πρέσινγκ που του ασκούνταν.

Έχοντας υπερφορτώσει την αντίθετη πλευρά και αλλάζοντας παιχνίδι (συνήθως με Μπουχαλάκη), η Εθνική αναπτυσσόταν κυρίως από τα αριστερά. Γνωστή η προσφορά του Τσιμίκα, οπότε τα «φώτα» συγκεντρώνει περισσότερο ο Πέλκας, ο οποίος πραγματοποίησε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις του με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Πατούσε κι αυτός συνέχεια περιοχή, όντας πολύ δραστήριος και αποτελώντας ένα από τα σημεία αναφοράς στην παραγωγή φάσεων της ομάδας του.

Στην τελική ευθεία ακόμα περισσότερο «ομάδα Πογέτ»

Παρά το ότι η καλή ανασταλτική λειτουργία αποτελούσε τη βασική στόχευσή της και αντίθετα με τα όσα φέρνει στο μυαλό η υπογραφή ενός «αμυντικογενούς τεχνικού», η Εθνική δεν έδειχνε τη διάθεση να παίξει… ταμπούρι. Δεδομένου, μάλιστα, ότι αντιμετώπιζε το ματς σαν να ήταν επίσημο, είναι πολύ πιθανό αυτό το στοιχείο να το δούμε και σε βάθος χρόνου.

Σίγουρα, όσο η αναμέτρηση έμπαινε στην τελική της ευθεία το σύνολο του Πογέτ έδωσε μεγαλύτερο βάρος στη διατήρηση του 1-0. Τέτοιος προπονητής είναι άλλωστε ο 54χρονος Ουρουγουανός και θέλει να εμφυσήσει αυτήν τη νοοτροπία στην ομάδα του. Οι διεθνείς, ορθώς, δεν «ντράπηκαν» να κιτρινιστούν, προκειμένου να σταματήσουν επικίνδυνες καταστάσεις. Παρόλα αυτά, η Εθνική είχε στιγμές και για ένα δεύτερο γκολ (π.χ. η «μπούκα» του Χατζηγιοβάνη στο 87'), το οποίο ίσως και να μπορούσε να είχε ψάξει περισσότερο λόγω των μέτρων που είχαν ανέβει οι γηπεδούχοι.

Το πρόβλημα των στατικών φάσεων

Σημειώθηκε ότι η Εθνική δεν αντιμετώπισε ιδιαίτερα θέματα σε σετ παιχνίδι. Αντίθετα, κινδύνεψε αρκετά από τα στημένα των Ρουμάνων. Τόσο στο πρώτο μέρος (κεφαλιά Κίρικες στο 6'), όσο και στο δεύτερο με τις back-to-back φάσεις του Ρους (δοκάρι στο 70' και εντυπωσιακή επέμβαση Βλαχοδήμου στο 72').



Από εκεί και πέρα, στο πρώτο κομμάτι του αγώνα παρατηρήθηκε μια αδυναμία στο build up από πίσω. Γενικά, τα δύο στόπερ για την πρώτη πάσα έψαχναν περισσότερο τα μπακ της αντίστοιχης πλευράς ή και τους εσωτερικούς μέσους που οπισθοχωρούσαν κι όχι τόσο τον Σιώπη.