Δήμας: «Μου αρέσουν τα δύσκολα»

Για το έργο «ανάστασης» της Άρσης Βαρών μίλησε ο Πύρρος Δήμας στη «FreeDay», που κυκλοφορεί κάθε Κυριακή με την «SportDay». Ο πρόεδρος, πλέον της ελληνικής ομοσπονδίας του αθλήματος έκανε αναδρομή στην καριέρα του και τόνισε ότι θα δουλέψει σκληρά, όπως έκανε τόσα χρόνια, για να επιστρέψει η Άρση Βαρών εκεί που της αξίζει. Στόχος του κ. Δήμα είναι «να ασχοληθούν όσα περισσότερα νέα παιδιά με το άθλημα και να γεμίσουν τα γυμναστήρια με νέους. Θα μιλήσουμε στα σχολεία για το θέμα του ντόπινγκ και τις βλαβερές συνέπειές του».

Αποσπάσματα των όσων δήλωσε ο Δήμας:

Από τα 9 στις διακρίσεις!

«Στα 9 ήμουν ήδη αθλητής και συμμετείχα σε αγώνες Παίδων –για πρώτη φορά είχε συσταθεί αυτή η κατηγορία τότε στην Αλβανία– κερδίζοντας την πρώτη θέση. Εκείνα τα χρόνια ξεκίνησαν και οι Σαμπάνης, Τζελίλης και Μήτρου μαζί μ' εμένα και διακρίθηκαν σε όλες τις κατηγορίες κι αυτοί μέχρι να φτάσουν στην κατηγορία Ανδρών και να έρθουμε μετά στην Ελλάδα να συνεχίσουμε την καριέρα μας».

Η σύσταση της ντριμ τιμ

«Το 1990, εκμεταλλευόμενος μια χαλαρότητα στο κυβερνητικό σύστημα σε σύγκριση με το σκληρό καθεστώς του Χότζα, θέλησα να έρθω στην Ελλάδα και να αγωνιστώ για τη χώρα μου, που πάντα λάτρευα και είχα στην καρδιά μου. Μου δόθηκε η ευκαιρία τον Μάιο του 1990 στο Ευρωπαϊκό στη Δανία να κάνω την πρώτη κρούση στον Γιάννη Σγουρό, τον πρόεδρο της ελληνικής ομοσπονδίας, και να ζητήσω την υποστήριξή του και εκείνος μου απάντησε αμέσως καταφατικά. Τέλος Ιουνίου άνοιξαν οι πρεσβείες και δόθηκαν βίζες και πολύς κόσμος έφυγε από την Αλβανία για διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και, Αμερική…

Δεν θα ξεχάσω τον προπονητή μου, Βασίλη Γεωργιάδη, που με παρέλαβε με ταξί από τα Γιάννενα και με πήγε στον Μίλωνα στη Ν. Σμύρνη, όπου με περίμενε εκεί ο Γιάννης Σγουρός, για να ξεκινήσει έτσι η πορεία μου στην Εθνική ομάδα της Ελλάδας. Αν και περάσαμε ένα γραφειοκρατικό Γολγοθά για να αποδείξω τις ελληνικές μου ρίζες. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε το διαβατήριο της γιαγιάς μου που δήλωνε την ελληνική της υπηκοότητα. Αργότερα ήρθαν ο Τζελίλης, ο Μήτρου, ο Λεωνίδας Κόκκας, ο Λεωνίδας Σαμπάνης και ο μεγάλος Καχιασβίλι για να φτιάξουμε τη λεγόμενη "ντριμ τιμ" με τον Βαλέριο Λεωνίδη που ήδη ήταν στην ομάδα…

Ημουν τόσο συγκλονισμένος, εκστασιασμένος θα έλεγα, που θα εκπροσωπούσα την Ελλάδα στην πρώτη μου Ολυμπιάδα το 1992 στη Βαρκελώνη, που πίστευα ότι κουβαλούσα όλο τον ταλαιπωρημένο και βασανισμένο Ελληνα πρόσφυγα ανά τους αιώνες».

Ο πρωταθλητισμός σε διαλέγει

«Τον πρωταθλητισμό δεν τον διαλέγεις, αλλά σε διαλέγει αυτός. Ολοι όσοι ξεκινούν σ' ένα άθλημα και πιστεύουν ότι έχουν ταλέντο, θέλουν να διακριθούν και να ξεχωρίσουν. Εγώ από μικρός παθιάστηκα με το άθλημα και όλη μου η ζωή από 7,5 χρόνων είναι η άρση βαρών. Πήγαινα το πρωί στο γυμναστήριο και έφευγα το βράδυ. Μόνο το κρεβάτι μου δεν είχα στο γυμναστήριο! Αυτό γινόταν για 25 χρόνια, γαλουχήθηκα μέσα από το άθλημα αυτό, ανδρώθηκα και πέτυχα αυτό που πέτυχα. Θα συνέχιζα την πορεία μου κι αν δεν είχα φέρει διάκριση, ίσως και με μεγαλύτερο πείσμα μέχρι να διακριθώ, επειδή ο πρωταθλητισμός απαιτεί έργα και όχι λόγια. Επίσης συνεχή προσπάθεια».

Οι στόχοι του Πύρρου

«Δεν σκεφτόμαστε να κρυφτούμε πίσω από το δάκτυλό μας ή πίσω από μία καρέκλα και να μιλήσουμε την ξύλινη γλώσσα των πολιτικών. Εγώ ως Πύρρος, αν ήθελα, θα μπορούσα να διαλέξω την πολιτική και να ήμουν τώρα στη Βουλή. Εμένα μου αρέσουν τα δύσκολα και θέλω να αγωνίζομαι για να πετύχω τους στόχους μου. Αυτή τη στιγμή οριοθετούνται στο να ωθήσω εγώ και οι συνεργάτες μου, με αιχμή του δόρατος την dream-team, όσα περισσότερα νέα παιδιά να ασχοληθούν με το άθλημα και να γεμίσουν τα γυμναστήρια με νέους. Πληρώνουμε για τόσα πράγματα στην Ελλάδα, δεν χρειάζεται να πληρώνουμε για να κάνουμε και γυμναστική, επειδή τα δημοτικά γυμναστήρια υπολειτουργούν. Θα πάμε σε όλη την Ελλάδα, να μιλήσουμε στα σχολεία για το θέμα του ντόπινγκ και τις βλαβερές συνέπειές του».

Τα προβλήματα της Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών

«Το μεγάλο μου πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν ξέρω αν θα τηρηθεί ο φετινός προϋπολογισμός που έχει ήδη φτιαχτεί από την ομοσπονδία μας, ώστε να μπορώ να λύνω τα προβλήματα που δημιουργούνται. Είναι αλήθεια ότι πολλοί από αυτούς που με διαβεβαίωναν ότι θα βρίσκονται δίπλα μου δεν είναι τώρα παρών, και επιπλέον άτομα που έχουν διοριστεί σε πόστα για να βοηθούν στην οργάνωση και την εκτέλεση εκπονημένων σχεδίων όχι μόνο δεν ανταποκρίνονται, αλλά βάζουν και τρικλοποδιές για να μας καθυστερούν. Πρόσφατα με τις αποσπάσεις προπονητών σε κλιμάκια, οι οποίες δεν μπορούσαν να γίνουν, γιατί δεν έβρισκαν τα χαρτιά τους στη γ.γ.Α, έπρεπε να παρέμβω σε κάτι που το θεωρούσα δεδομένο ότι θα γινόταν άμεσα».

Περισσότερα στο σημερινό (15/02) φύλλο της «FreeDay», που κυκλοφορεί κάθε Κυριακή με την «SportDay».