Η τρομοκρατία της «δημοκρατίας»

Πόλεμος κατά της τρομοκρατίας – Πόλεμος για την ειρήνη! Ναι, κάπου το έχετε ξανακούσει, όταν οι Αμερικάνοι έκαναν εισβολή στο Αφγανιστάν κ.λπ.

Ο Τζόν Άνταμς, δεύτερος πρόεδρος των Η.Π.Α είχε πει «Υπάρχουν δύο τρόποι για να υποδουλώσεις ένα έθνος. Ο ένας είναι το σπαθί. Ο άλλος το χρέος». Σήμερα τα όπλα είναι η τελευταία λύση.

Όλα ξεκίνησαν την δεκαετία του 50’ στο Ιράν. Τότε εκλέχτηκε πρόεδρος ο Μαζά, ήταν ένας άνθρωπος που πολλοί θεωρούσαν ότι θα άλλαζε τις ισορροπίες στην Μέση Ανατολή και θα έφερνε δημοκρατία. Αυτά ακούγονται πολύ ωραία, το «κακό» όμως γι΄ αυτόν ήταν ότι πάλευε για το καλό του τόπου του. Ζήτησε λοιπόν από τις ξένες πετρελαιοπαραγωγικές εταιρίες να πληρώσουν στους Ιρανούς περισσότερα για το πετρέλαιο.

Φυσικά ένας πόλεμος δεν θα ήταν επιθυμητός, κυρίως από την αμερικανική πλευρά όπου είχε και την μεγαλύτερη παραγωγή σε πετρέλαιο και το να πληρώνει περισσότερα στους Ιρανούς απλά «δεν της άρεσε». Έτσι, έστειλαν έναν πράκτορα της CIA, τον Κέρμιτ Ρούζβελτ, συγγενή του Τέντι Ρούζβελτ. Ο Κέρμιτ πήγε με μερικά εκατομμύρια δολάρια και κατάφερε να ρίξει από την εξουσία τον Μαζά, φέρνοντας τον Σάχη να τον αντικαταστήσει, ο οποίος ευνοούσε τα αμερικανικά συμφέροντα. Με αυτά λοιπόν τα λίγα εκατομμύρια, έγινε επανάσταση στο Ιράν και μέχρι και αξιωματικοί δήλωναν εναντίον του Μαζά και τον κατονόμαζαν δικτάτορα!

Βέβαια το να πηγαίνουν πρόσωπα όπως άνθρωποι μέσα από την CIA ελλόχευε μεγάλο κίνδυνο. Έτσι δημιουργήθηκαν ιδιωτικοί σύμβουλοι που θα μετέφεραν χρήματα από την Παγκόσμια Τράπεζα ή από άλλες εταιρίες, το όνομα αυτών; Οικονομικοί εκτελεστές.

Μια άλλη παρόμοια υπόθεση είχαμε στο Εκουαδόρ που για πολλά χρόνια το διοικούσαν φιλοαμερικανοί δικτάτορες. Αποφασίστηκε να γίνουν δημοκρατικές εκλογές, πρόεδρος εκλέχτηκε ο Γουάμε Ρόλντο, που προεκλογικά έλεγε ότι οι πόροι του Εκουαδόρ θα πρέπει να βοηθήσουν τους ίδιους του κατοίκους και όχι την «United Fruit Company» ή αλλιώς το μακρύ χέρι των Η.Π.Α στην κεντρική – νότια Αμερική . Όταν εκλέχτηκε το εφάρμοσε και ήθελε να σιγουρευτεί ότι τα προνόμια από τη χρήση του πετρελαίου θα βοηθήσουν την ίδια την χώρα! Έτσι η Αμερική έστειλε οικονομικό εκτελεστή για να τον διαφθείρει να του περάσει το μήνυμα ότι πρέπει να ακολουθήσει μια συγκεκριμένη γραμμή. Ο Πρόεδρος του Εκουαδόρ δεν ήθελε να αλλάξει τα πιστεύω του, δεν άκουσε τους αμερικανούς και δολοφονήθηκε. Η δημοκρατία της μπανάνας σε όλο της το μεγαλείο.

Βέβαια είχαμε και κάποια τυχαία γεγονότα που ακολούθησαν μόλις κατέρρευσε. Όλη η περιοχή αποκλείστηκε και μόνο αμερικανοί στρατιώτες και μερικοί στρατιωτικοί του Εκουαδόρ είχαν πρόσβαση. Γιατί όμως μιλάμε για τελείως τυχαία περιστατικά; Δύο από τους βασικούς μάρτυρες πέθαναν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Έχουμε και άλλες τέτοιες υποθέσεις όπως του Αρμπένζ (πρόεδρος της Γουατεμάλα), Τορίχος (Πρόεδρος του Παναμά),Αλιεντε ( Χιλή ) μέχρι και πρόσφατα με τον Χούγκο Τσάβεζ, αλλά κατάφερε να αντισταθεί, ακόμα και όταν σκηνοθετήθηκε το πραξικόπημα το 2002!

Στο βιβλίο του Τζόν Πέρκινς «Confessions of an Economic Hit Man» αναλύει μέσα από τις δικές του μαρτυρίες όλες τις παραπάνω υποθέσεις αφού υπήρξε και ο ίδιος οικονομικός εκτελεστής. Ο ίδιος δήλωσε: «Εμείς οι οικονομικοί εκτελεστές είμαστε υπεύθυνοι της πρώτης παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Το πετυχαίνουμε με διάφορους τρόπους.

Ο πιο συνηθισμένος είναι να εντοπίσουμε μια χώρα με υλικούς πόρους, όπως το πετρέλαιο. Τότε, διασφαλίζουμε ένα τεράστιο δάνειο γι΄ αυτήν την χώρα από την Παγκόσμια Τράπεζα ή από κάποιο από τα όργανά της.

Αλλά ποτέ δεν φτάνουν πραγματικά χρήματα σ' αυτήν την χώρα.

Αντιθέτως τα μετακινούμε σε δικές μας εταιρίες με σκοπό να κατασκευάσουν σχέδια υποδομών στο έδαφός της χώρας. Εργοστάσια ρεύματος, βιομηχανικά συμπλέγματα, λιμάνια... Πράγματα από τα οποία ωφελούνται οι πιο πλούσιοι αυτής της χώρας. Όπως οι εταιρίες μας.

Έτσι δεν πάνε τα λεφτά στους κατοίκους. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι και όλη η χώρα μένουν βαριά χρεωμένοι. Ένα χρέος που δεν μπορούν να αποπληρώσουν... και αυτό είναι το βασικό μέρος του σχεδίου»

Πριν το 1980, το Αφγανιστάν παρήγαγε το 0% του οπίου παγκοσμίως μετά την υποστηριζόμενη από τις Η.Π.Α νίκη των Μουτζαχεντίν επί των Σοβιετικών, μέχρι το 1986 παρήγαγαν το 40% της ηρωίνης. Μέρι το 1988 παρήγαγαν το 80% του συνόλου της παγκόσμιας αγοράς. Τότε όμως, έγινε κάτι που δεν το περίμεναν. Οι Ταλιμπάν ανέβηκαν την εξουσία και μέχρι το 2000 κατέστρεψαν τις περισσότερες φυτείες παπαρούνας, η παραγωγή έπεσε κατά 94%!

Σύμφωνα με αναφορά του τηλεοπτικού δικτύου NBC Στις 9 Σεπτεμβρίου 2001, το πλήρες σχέδιο εισβολής στο Αφγανιστάν βρισκόταν στο γραφείο του προέδρου Μπους. Δύο μέρες αργότερα; Το χτύπημα στο Παγκόσμιο κέντρο Εμπορίου… Καταραμένες συμπτώσεις!

Απορίες, σχόλια, παρατηρήσεις και ότι άλλο θέλετε στο: Redux14@hotmail.com

Φίλιππος Παναγιώτου