Μην αρχίζεις κάτι που δεν μπορείς να τελειώσ…

Το ότι θα έγραφα μια πρόταση που θα περιείχε ταυτόχρονα τα ονόματα του Μπρους Λι και του Μότσαρτ, ομολογώ ότι ήταν ένα ενδεχόμενο που δεν είχα φανταστεί ποτέ. Να όπως που όλα γίνονται και δεν μπορείς να ξεγράψεις τίποτα. Όλα ; Χμ, όχι ακριβώς όλα. Στις παρακάτω αράδες σας παρουσιάζουμε πέντε εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις ανθρώπων που δεν κατάφεραν να τελειώσουν ένα συγκεκριμένο έργο και ο καθένας από αυτούς κατέχει μια θέση στην ιστορία. Με την επιλογή δεν χρειάζεται να συμφωνήσει κανείς. Όπως αποδείχθηκε και από όσα θα διαβάσετε παρακάτω, η ζωή είναι πολύ μικρή για να έχει αποκλεισμούς.

Του Νικόλα Ακτύπη

5. Μπρους Λι – «Game Of Death»

Έχοντας πρωταγωνιστήσει σε τρεις ταινίες πολεμικών τεχνών, μέχρι το 1972, ο Μπρους Λι είχε αρχίσει να γίνεται γνωστός στο ευρύτερο κοινό. Στα τέλη της ίδιας χρονιάς άρχισε τα γυρίσματα της ταινίας «Game Of Death», στην οποία ο ίδιος εκτός από πρωταγωνιστής, θα ήταν σκηνοθέτης, σεναριογράφος και συμπαραγωγός. Η μεγάλη του επιθυμία ήταν να επιδείξει το στυλ «Jeet Kune Du», ένα είδος Κουνγκ Φου που προσπαθούσε επί χρόνια να τελειοποιήσει. Τότε ήρθε μια πρόταση στην οποία δεν θα μπορούσε να αρνηθεί. Η εταιρία Warner Bros του πρότεινε ένα συμβόλαιο που θα τον έκανε γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο και φυσικά πάμπλουτο. Τα γυρίσματα του «Game Of Death» σταμάτησαν και ο Λι πρωταγωνίστησε στην ταινία «Enter The Dragon» της αμερικανικής εταιρίας. Όταν όμως επέστρεψε για να τελειώσει το «Game Of Death», τον πρόλαβε ο θάνατος, από εγκεφαλικό οίδημα σε ηλικία μόλις 32 ετών. Ο σκηνοθέτης αποφάσισε μετά το θάνατό του να τελειώσει την ταινία κάνοντας νέα κοψίματα και χρησιμοποιώντας επιπλέον υλικό. Το τελικό αποτέλεσμα θεωρείται από τους λάτρεις του είδους πολύ κατώτερο του μεγέθους του Μπρους Λι. Τα 11 μόλις λεπτά όμως, από τις αυθεντικές σκηνές με τον πραγματικό πρωταγωνιστή είναι ένα must για όλους. Για τις αιτίες που οδήγησαν στο θάνατο ένα νέο άντρα, σε τέλεια φυσική κατάσταση έχουν γραφεί πολλά. Θεωρίες συνωμοσίας έχουν ακουστεί, εμπλέκοντας ακόμα και την κινεζική μαφία «Triad Society». Το σίγουρο είναι ότι στο σύντομο πέρασμά του από τη ζωή και με το ανεκπλήρωτο έργο του, επηρέασε τόσο κόσμο ώστε να συμπεριληφθεί από το περιοδικό «Time» στη λίστα με τους 100 ανθρώπους που διαμόρφωσαν τον 20ο αιώνα.



4. Τζίμι Χέντριξ - «First Rays of the New Rising Sun»

Στα τέλη της δεκαετίας του 60, ο Τζίμι Χέντριξ ήδη θεωρείτο ένας από τους πιο ταλαντούχους κιθαρίστες στην ιστορία. Λίγο αφότου διαλύθηκε το συγκρότημα του Jimmy Hendrix’s Experience , αποφάσισε να ετοιμάσει ένα φιλόδοξο διπλό άλμπουμ, το «First Rays of the New Rising Sun». Δυστυχώς πριν ολοκληρωθεί το έργο, ο Χέντριξ πέθανε από υπερβολική δόση χαπιών. Μετά το θάνατό του, άρχισε μια μακρόχρονη διαμάχη μεταξύ της οικογένειας και του παραγωγού του για τα δικαιώματα του δίσκου. Τελικά το 1995, μετά από δικαστική απόφαση, η οικογένεια δικαιώθηκε και προσέλαβε μουσικούς για να ολοκληρώσουν τον δίσκο, που τελικά κυκλοφόρησε το 1997. Κανένα κομμάτι από όσα περιείχε δεν ήταν ολοκληρωμένο, όσο ζούσε ο Χέντριξ. Κάποια ήταν σχεδόν έτοιμα και κάποια άλλα ντέμος μερικών δευτερολέπτων. Κανένας δεν μπορεί με βεβαιότητα να πει αν το τελικό αποτέλεσμα ήταν κοντά στο όνειρο του Χέντριξ...



3. Όρσον Ουέλς – «The Other Side Of The Wind»

Η ταινία του Όρσον Ουέλς, «Πολίτης Κέιν» θεωρείται η κορυφαία όλων των εποχών, αν και δεν τιμήθηκε με όσκαρ. Ο ίδιος το 2002 ανακηρύχθηκε μεγαλύτερος σκηνοθέτης στην ιστορία του σινεμά. Λίγο πριν το θάνατό του το 1985, ο Ουέλς, γύριζε μια ταινία με τον Ντένις Χόπερ και τον Τζον Χιούστον, με τίτλο «The Other Side Of The Wind». Το έργο ήταν σχεδόν έτοιμο το 1979, αλλά τότε υπήρξαν νομικά και οικονομικά προβλήματα. Ένας από τους βασικούς χρηματοδότες της ήταν ο γαμπρός του Πέρση Σάχη, ο οποίος εκείνη τη χρονιά ανατράπηκε από την ιρανική επανάσταση του Αγιατολάχ Χομεϊνί. Αυτό, σε συνδυασμό με μια σειρά άλλων γεγονότων οδήγησε, σε μια μεγάλη διαμάχη σχετικά με το σε ποιον ανήκει το έργο μετά το θάνατο του Ουέλς, με αποτέλεσμα να μην ολοκληρωθεί ποτέ. Από τότε έγιναν πολλές προσπάθειες από διάφορους προκειμένου να το τελειώσουν και να βγει στις αίθουσες. Οι φήμες λένε ότι κάτι τέτοιο γίνεται τώρα και η ταινία θα βρει το δρόμο της προς τις οθόνες μέσα στο 2010. Ο Πίτερ Μπογκντάνοβιτς, που πρωταγωνίστησε στην ταινία και είναι κριτικός κινηματογράφου και σκηνοθέτης, πρωτοστάτησε στις προσπάθειες για να τελειώσει το έργο του Ουέλς. Πρόσφατα δήλωσε: «Όλοι θέλουμε να συμβεί, στοχεύουμε στο φεστιβάλ Καννών το 2010. Αποτελεί κομμάτι της ιστορίας και πρέπει επιτέλους να το δει ο κόσμος μετά από τόσα χρόνια».



2. Άντονι Γκαουντί – «Sagrada Familia»

Καμιά φωτογραφία δεν μπορεί να μεταφέρει την πραγματική εικόνα και τα συναισθήματα που νιώθει κανείς περπατώντας μέσα στη «Sagrada Familia», τον καθεδρικό της Βαρκελώνης. Ο Γκαουντί πέρασε τα τελευταία 40 χρόνια της ζωής του τελειοποιώντας αυτόν τον ναό, που όμοιός του δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο και σήμερα, 83 χρόνια μετά το θάνατό του, δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη. Ο αρχιτέκτονας που για πολλούς ήταν αιώνες μπροστά από την εποχή του, δημιούργησε ένα κτίσμα που μόνο να το θαυμάσει μπορεί κανείς. Ο Γκαουντί πέθανε το 1926, με τον αστικό μύθο να λέει ότι χτυπήθηκε από διερχόμενο τραμ καθώς περπατούσε προς τα πίσω, μελετώντας τις γωνίες του ναού. Οι πολιτικές αναταραχές που ακολούθησαν στην Ισπανία και η δυσκολία των αρχιτεκτόνων που ανέλαβαν στη συνέχεια, να αποκρυπτογραφήσουν τα σχέδια που άφησε πίσω του, οδήγησαν σε νέες καθυστερήσεις. Πολλά μέρη του καθεδρικού, που έχει χαρακτηριστεί ως το πλέον ιδιοφυές κτίσμα του αιώνα, είναι προσβάσιμα στο κοινό, νέα θα παραδοθούν μέσα στο 2010 και αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2026, όταν θα συμπληρωθούν 100 χρόνια από το θάνατο του Γκαουντί. Το σώμα του αρχιτέκτονα έχει ταφεί σε μια κρύπτη ακριβώς κάτω από το ναό.



1.Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ – «Requiem»

Λίγο πριν το θάνατό του το 1791, ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, δέχτηκε μια περίεργη πρόταση από έναν άγνωστο σε αυτόν άντρα, ο οποίος του ζήτησε να γράψει ένα μουσικό έργο για τη γυναίκα του που είχε πεθάνει. Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης δέχτηκε, πιστεύοντας ότι στην πραγματικότητα έγραφε κάτι για τον δικό του θάνατο (!). Ο Μότσαρτ πέθανε πριν καταφέρει να τελειώσει το έργο, κάτι που έκανε ένας από τους μαθητές του, ο Franz Sussmayr. Στη συνέχεια το κομμάτι δόθηκε στον μυστηριώδη άνδρα, που αποδείχθηκε ότι ήταν ο κόμης Franz Von Walsegg. Ένας άνθρωπος που είχε τη φήμη ότι συχνά παρήγγειλε μουσικά έργα, τα οποία στη συνέχεια παρουσίαζε ως δικά του. Τελικά η Κοστάνς, σύζυγος του Μότσαρτ, αναγνώρισε το έργο, αλλά μέχρι τις μέρες μας κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποια μέρη έχει γράψει ο ίδιος, ποια ο μαθητής του, πώς ήταν η αρχική μορφή του έργου και ποια κομμάτια προστέθηκαν πολύ αργότερα. Από όλα τα «ανεκπλήρωτα» έργα είναι αυτό που κουβαλά την πλέον μυστηριώδη ιστορία, καθώς είναι συνδεδεμένο με μια από τις πιο ξεχωριστές και αινιγματικές προσωπικότητες όλων των εποχών.