Τρεις λόγοι για τους οποίους δεν θέλουμε τα Χριστούγεννα!

«Τι ρόλο παίζει ο Άγιος Βασίλης που σκαρφαλώνει στο μπαλκόνι στην απέναντι πολυκατοικία;», με ρώτησε το μικρό μου ξαδερφάκι που με επισκέφθηκε πρωί πρωί παραμονή Χριστουγέννων και ομολογώ ότι ήταν σχεδόν εξίσου ενοχλητικό, με τα παιδάκια που χτύπούσαν μανιωδώς τα κουδούνια από τα ξημερώματα για να πουν τα κάλαντα...!

«Δεν προσγειώνεται από έλκυθρο στην καμινάδα και από εκεί στο σαλόνι μας το βράδυ», συνέχισε. «Βλέπεις πουθενά τζάκι, βλαμμένο», του απάντησα και τον έβαλα στον καναπέ να δει το «Μόνος στο σπίτι» που τον ηρεμεί, ελπίζοντας ότι το πρόγραμμα της τηλεόρασης δεν θα ξεφύγει φέτος για πρώτη φορά από τα καθιερωμένα.

Γράφει ο Παναγιώτης Βανός

Έβγαλα αμέσως από το μυαλό μου την απορία του μικρού που η αλήθεια είναι ότι είχε αρχίσει να προβληματίζει και εμένα τον ίδιο. Κοίταξα το ρολόι που έδειχνε 12:01 και σκέφτηκα: «Είναι αργά για καφέ...» και αμέσως έβαλα ένα ποτήρι από το καλό ρούμι που είχα φυλάξει στο δωμάτιο μου για κάτι τέτοιες ώρες. Όχι ότι η ώρα που το ξαδερφάκι σου βλέπει τηλεόραση στο σαλόνι σου είναι μία ιδιαίτερη ώρα, αλλά τέλοσπάντων. Προσπάθησα για μία ακόμα φορά να μπω στο κλίμα των ημερών... μάταια όμως.

Πριν προλάβω να πιω το μισό ποτήρι, συνειδητοποίησα ότι σε δύο ώρες έπρεπε να είμαι στο γραφείο. Σηκώθηκα και μονολόγησα ψυθιριστά, αφού το ξαδερφάκι είχε αποκοιμηθεί: «Δεν είναι για μας αυτά τα παγανιστικά έθιμα των Χριστουγέννων». Ντύθηκα και έφυγα για τη δουλειά. Στους δρόμους γινόταν χαμός από κίνηση. Σήκωσα «ταξιτζικά» το χειρόφρενο του αυτοκινήτου, ξάπλωσα στο κάθισμα και προσπάθησα να μετρήσω πόσα αρνητικά έχουν αυτές οι μέρες...

Κατηγορία: Έξοδα, έξοδα, έξοδα...

Υπάρχει άνθρωπος που όταν πλησιάζουν αυτές οι μέρες δεν σκέφτεται ότι πρέπει να «ξηλωθεί» για να πάρει δώρα; Κανένας είναι η απάντηση. Μάνα, πατέρας, αδερφός/η, ξαδέρφια, φίλοι και φυσικά… κοπέλα/κορίτσι/σχέση/γκόμενα/φλερτ/j’ etem... Όπως και να το πεις κοστίζει το ίδιο. Ποιός δεν έχει «παγώσει» στο άκουσμα της πρότασης: «Αγάπη μου θες να πάμε μαζί για ψώνια αύριο που είναι όλα στολισμένα;;;». Μετάφραση: «Μ.....α, δεν με πας με το αυτοκίνητο στα μαγαζιά να μην τρέχω και με την ευκαιρία να σε βάλω να τα σκάσεις για να μου πάρει τις μπότες που είδα». Άσε που, δεν μου αρέσουν οι στολισμένοι δρόμοι και οι πλανόδιοι που παίζουν τα καλάντα, βρε αδερφέ. Ώχου..! Αλλά να ήταν μόνο αυτό;; Πας για κούρεμα, πληρώνεις δώρο, παίρνεις ταξί, πληρώνεις δώρο, πας για καφέ και τον πληρώνεις 4,73 € γιατί έχει 10% δώρο για τα Χριστούγεννα. (Πλάκα κάνεις ρε φίλε; Γιατί όχι 4,80 €;).

Κατηγορία: Μπουζούκια σόνι και ντε...

Είναι βραχνάς, ας το παραδεχτούμε! Όταν πλησιάζουν αυτές οι μέρες και αρχίζουν τα τηλέφωνα από φίλους και παρέες που έχεις να δεις ακριβώς ένα χρόνο. «Έλα, τι θα κάνεις την παραμονή των Χριστουγέννων; Πάμε κάνα μπουζούκι...;», η φωνή του Ελληνάρα στην άλλη γραμμή σε φέρνει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Θα μου πεις, πες του όχι... Η μισή ντροπή δική σου, η άλλη μισή δική του. Αλλά δεν σου πάει η καρδιά, έτσι δεν είναι; Ωραία... Και τι κατάλαβες; Κανόνισες, ετοιμάστηκες και ξεκίνησες να πας. Βέβαια αυτό είναι μία κουβέντα. Γιατί όταν ο ευγενέστατος κατά τα άλλα μαγαζάτορας σου λέει ότι πρέπει να είσαι εκεί στις 10 και η κίνηση στο δρόμο ξεκινά από το σπίτι σου και φτάνει στην πόρτα του μαγαζιού, δεν προλαβαίνεις ποτέ! Τα ξεπερνάμε όλα αυτά...και φτάνουμε στο μαγαζί.

«Ποιό είναι το τραπέζι μας ρε παιδιά», ρωτάω τον κονιόρδο με τον ψαρωτικό δήθεν ακουστικό στο αυτί. «Αυτό στο βάθος», μου απαντά και μου δείχνει ένα για έξι άτομα. «Μισό λεπτό ρε φίλε», τον διακόπτω. «Είμαστε 12 και το τραπέζι είναι για έξι....πως την βλέπεις την δουλειά;». «Παιδιά λυπάμαι, θέλω την κατανοησή σας. Είναι γιορτές και γίνεται χαμός», τολμά να πει. «Δεν με νοιάζει. Βάλτε λουκέτο, αν δεν μπορείτε. Στην πλάτη μου θα τους βάλω τους άλλους μισούς;», συνεχίζω εγώ, ενώ με την άκρη του ματιού μου κοιτάζω την έξοδο και... ζυγίζω την κατάσταση. «Καθίστε και θα σας βρω καρέκλες στην πορεία», απαντά. Οι καρέκλες αυτές δεν έρχονται φυσικά ποτέ και η συνέχεια της βραδιάς είναι γνωστή. Την έχετε ζήσει όλοι.... Καμιά γνωριμία με τις διπλανές, αφού η κατάσταση είναι τόσο «στριμόκωλη» που γίναμε έτσι και αλλιώς όλοι μια παρέα. Ατελειώτη ουρά στην τουαλέτα, λουλούδια στη μούρη από τον απέναντι που είναι «αλοιφή» και δεν πετυχαίνει ούτε ελέφαντα στο μέτρο, σπρωξίδια από κάθε και προς κάθε κατεύθυνση κτλ κτλ....

Κατηγορία: Όλα μα όλα κλειστά!

Ο γνήσιος Έλληνας αφήνει τα πάντα για την τελευταία στιγμή και μεταξύ μας καλά κάνει. Ποιος όμως δεν την έχει πατήσει στις αργίες που είναι όλα κλειστά και βγαίνει στη... γύρα για να βρει κάτι που ψάχνει. Κάτι. Οτιδήποτε βρε αδερφέ. Για παράδειγμα, τσιγάρα. Πόσες φορές πρέπει ρε φίλε, να κάνεις χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο ψάχνοντας περίπτερο ανοιχτό, για να σου γίνει μάθημα και να πάρεις μία… κούτα στις 23 του μήνα ώστε να μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος; Πόσες φορές ξέμεινες από βενζίνη γιατί θυμήθηκες Χριστούγεννα βράδυ, πριν την έξοδο, ότι δεν έχει σταγόνα; Πόσες φορές αποφάσισες να δοκιμάσεις το καινούριο σου πουκάμισο, καμιά ώρα πριν αναχωρήσεις, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει… επιστροφή όταν ανακαλύψεις ότι τελικά σου είναι μικρό; Πόσες φορές θυμήθηκε η νοικοκυρά του σπιτιού στο ρεβεγιόν ότι ξέμεινε από αναψυκτικά και τρέχεις εσύ. Ναι εσύ, που είσαι ο μικρότερος; Πολλές. Πάρα πολλές.

Γι΄αυτό σας λέω, όλα σχετικά είναι. Αφήστε τα παραδοσιακά Χριστούγεννα για τους άλλους. Ουφ, ας ακούσουμε λίγα κάλαντα μέρες που είναι....