Ευτυχώς που υπάρχει το twitter και καταλάβαμε όλοι, κατά την εξέλιξη του παιχνιδιού, ότι δεν φορούσαμε τα πατριωτικά γυαλιά μας στην κρίση που κάναμε πάνω στις αποφάσεις του Ισπανού διαιτητή, ο οποίος κακοποίησε το ποδόσφαιρο, του άλλαξε τους κανόνες, ευνόησε τους Πολωνούς και δημιούργησε συνθήκες καταδίκης για την Εθνική Ελλάδας.

Με τα «αν» δεν παίζεις ποδόσφαιρο και δεν παίρνεις νίκες.

Εδώ όμως δεν πρόκειται για υπόθεση, αλλά για διαπίστωση ότι ο διαιτητής στέρησε από την Ελλάδα τη δυνατότητα να επιστρέψει από ένα πολύ κακό πρώτο ημίωρο και να γυρίσει το παιχνίδι.

Του Βασίλη Σαμπράκου

Είναι σαν νίκη αυτό που συνέβη, υπό τις συνθήκες που συνέβη. Όχι μόνο επειδή ήταν αντρικό και παλικαρίσιο όλο αυτό που έκαναν οι ποδοσφαιριστές, αλλά και επειδή ήρθε με κανονικό, δημιουργικό ποδόσφαιρο κατοχής και όχι με καταστροφικό ποδόσφαιρο, όπως μου επισήμαναν σε διαδοχικά tweets ένα σωρό ξένοι δημοσιογράφοι που εκτίμησαν το παιχνίδι της Ελλάδας στο β’ ημίχρονο.

Η Εθνική του β’ ημιχρόνου είναι ομάδα για να περάσει, με το σπαθί και το ποδόσφαιρό της. Κι ο Φερνάντο Σάντος, που αποσπά τα εύσημα από τον ευρωπαϊκό Τύπο για την διαχείριση του παιχνιδιού, είναι προπονητής που βάζει την Ελλάδα για να νικήσει με το ποδόσφαιρό της και όχι με την καταστροφή του αντίπαλου παιχνιδιού.

Αν ήταν να λήξει 1-1, καλύτερα που ήρθε έτσι. Κι ας μας έμεινε ο καημός του χαμένου πέναλτι. Διότι κυρίως μας μένει, μένει στα παιδιά και στον προπονητή, ότι αν διαγράψουν το κακό, φοβισμένο, τρακαρισμένο, άκυρο α’ ημίχρονο και συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησαν, μπορούν να περάσουν, αλλά και να μην περάσουν θα επιστρέψουν με το κεφάλι ψηλά και τη συνείδηση ότι έπαιξαν το ποδόσφαιρό τους και εξάντλησαν τις πιθανότητές τους.


ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube