Τσαρτσαρής: «Για πολλά χρόνια ακόμη στην κορυφή η εθνική»

Άγνωστη λέξη είναι ο κορεσμός για τον Κώστα Τσαρτσαρή και τα υπόλοιπα μέλη της δευτεραθλήτριας κόσμου εθνικής ομάδας, όπως δηλώνει ο διεθνής φόργουορντ μιλώντας στη Sportday, ενώ εκφράζει τη βεβαιότητα πως η ελληνική ομάδα θα παραμείνει στην ελίτ του παγκοσμίου μπάσκετ για πολλά χρόνια ακόμη. Ακολουθεί αναλυτικά η συνέντευξη του άσου του Παναθηναϊκού:

• Περίγραψε με λίγα λόγια τα... πάντα!

«Από το πρώτο παιχνίδι που δώσαμε στη διοργάνωση έως το τελευταίο η πορεία μας ήταν τρομακτική. Δείξαμε ότι έχουμε μεγάλα ψυχικά αποθέματα και καταφέραμε να "γυρίσουμε" αρκετούς αγώνες, που στην αρχή δεν πήγαιναν καλά. Και βέβαια απέναντι σε μια υπερδύναμη, όπως οι ΗΠΑ, φανερώσαμε τον σπουδαίο χαρακτήρα και το πάθος μας. Κάπως έτσι σημειώσαμε τη μεγαλύτερη επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού σε επίπεδο ομάδων».

• Γι’ αυτό βγήκε και ο κόσμος στους δρόμους για να πανηγυρίσει…

«Λένε ότι βγήκε ακόμα και μετά την ήττα μας στον τελικό. Αν όντως συνέβη αυτό, τότε δεν υπάρχει πιο σπουδαίο κατόρθωμα. Διότι δείχνει ότι έχουμε μια πραγματικά καλή ομάδα, που έχει καταξιωθεί στις συνειδήσεις όλων των φιλάθλων».

• Πιστεύεις ότι η Εθνική του μπάσκετ έγινε ξανά, ύστερα απ’ όλα αυτά, η επίσημη αγαπημένη των Ελλήνων φιλάθλων;

«Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι υπάρχει κόσμος που μας ακολουθεί στα πέρατα της γης για να μας δει και να μας χειροκροτήσει. Τους έχουμε κάνει υπερήφανους κι αυτό είναι πολύ σπουδαίο. Ξέρεις πόσα μηνύματα έρχονταν καθημερινά αυτές τις μέρες στα κινητά μας από πολλούς ανθρώπους που μας έλεγαν απλώς ότι χάρη σε μας ένιωθαν περήφανοι; Πάρα πολλά. Και μόνο που διαβάζω τη λέξη "περήφανος" ανατριχιάζω! Και το ποδόσφαιρο έφερε μια πολύ μεγάλη επιτυχία, αλλά δεν φαίνεται να έχει συνέχεια, όπως εμείς…».

• Τι έγινε στον τελικό και χάσαμε τόσο εύκολα;

«Δεν βγάλαμε όση ενέργεια έπρεπε για να παλέψουμε. Ίσως να έφταιξε το γεγονός ότι αυτή την ενέργεια την έβγαλαν οι Ισπανοί. Πάντως, ήταν πολύ καλά προετοιμασμένοι οι αντίπαλοί μας. Νιώθαμε ότι βρίσκονταν ένα βήμα μπροστά από κάθε μας κίνηση».

• Μήπως επηρεαστήκατε περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε και από τον θρίαμβο επί των ΗΠΑ;

«Ήταν πολύ μεγάλη νίκη. Και τώρα που το λες, ίσως πραγματικά να μας κόστισε το ότι την πανηγυρίσαμε λίγο παραπάνω απ’ όσο θα έπρεπε».

• Τι έγινε δηλαδή στο ξενοδοχείο εκείνο το βράδυ;

«Τι ήθελες να γίνει; Ένας μικρός χαμός! Γυρνούσαμε όλο το βράδυ από δωμάτιο σε δωμάτιο με τους φορητούς υπολογιστές στο χέρι και βλέπαμε στο Ίντερνετ τι έγραφαν τα σάιτ σε όλο τον κόσμο -και ειδικά στις ΗΠΑ- για τη νίκη μας, αλλά και τι γινόταν στην Ελλάδα. Βλέπαμε ότι είχε βγει όλος ο κόσμος στον δρόμο και το χαιρόταν η ψυχή μας. Είχαμε και υπερένταση. Πού να κοιμηθείς… Αλλά και την επόμενη μέρα αργήσαμε να συνέλθουμε. Μόνο όταν έφτασε το βράδυ και πήγαμε στην προπόνηση συνειδητοποιήσαμε ότι έπρεπε να παίξουμε και τον τελικό! Όλα αυτά μας κόστισαν. Και να πεις ότι δεν τα ήξερα; Κάτι ανάλογο συνέβη σε μένα και στα άλλα παιδιά που παίζουμε στον Παναθηναϊκό στον αγώνα με την Τάου. Τρεις μέρες πριν παίζαμε με τον Ολυμπιακό, νικήσαμε κι έγινε χαμός. Μέχρι να ηρεμήσουμε από αυτό το παιχνίδι, ήρθε η Τάου, μας νίκησε και μας άφησε εκτός φάιναλ φορ. Έτσι είναι αυτά…».

• Με το χέρι στην καρδιά, πίστευες φεύγοντας πριν από ένα μήνα από την Αθήνα ότι θα έπαιζες στον τελικό;

«Η αλήθεια είναι ότι λέγαμε πως θέλουμε να μπούμε στην τετράδα και πως αν παίρναμε ένα μετάλλιο, θα ήταν τρομερή επιτυχία. Τελικά κάναμε την υπέρβαση και παίξαμε στον τελικό. Είναι από τα πράγματα που τα έχεις στο βάθος του μυαλού σου και όταν πέφτεις το βράδυ για να κοιμηθείς, τα ονειρεύεσαι. Ήταν ένα όνειρο η συμμετοχή στον τελικό. Όταν όμως ήρθαμε εδώ και με την πάροδο του χρόνου, αυτό το όνειρο άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Κερδίσαμε και τους Αμερικανούς και πήγαμε στον τελικό»!

• Άλλο όνειρο κι αυτό, η νίκη επί των Αμερικανών…

«Εντάξει, αλλά πριν αρχίσει το παιχνίδι οι πιθανότητες ήταν μοιρασμένες. Στο μπάσκετ μετράει η ομαδικότητα κι εμείς ήμασταν καλύτεροι σε αυτόν τον τομέα…».

• Ποιες αναμνήσεις από αυτό το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα δεν θα σβήσουν ποτέ από τη μνήμη σου;

«Ο ημιτελικός με τις ΗΠΑ, που ήταν ανάλογος με τον περσινό ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ κόντρα στη Γαλλία. Τέτοιες στιγμές είναι πολύ έντονες και μένουν αξέχαστες. Κρατάω φυσικά και το μετάλλιο. Ζήσαμε όμως κι άλλες έντονες στιγμές, όχι όλες ευχάριστες. Οπως, για παράδειγμα, η περιπέτεια που περάσαμε με τον Νικόλα τον Ζήση».

• Μήπως τελικά η απώλεια του χρυσού μεταλλίου μπορεί να είναι ένα επιπλέον κίνητρο για να το πάρετε την επόμενη φορά;

«Μακάρι να τα παίρνουμε όλα όταν μας παρουσιάζεται η ευκαιρία. Διότι δεν ξέρεις αν θα υπάρξει -και πότε- επόμενη φορά. Πάντως, είναι αλήθεια πως μπορεί να λειτουργήσει ως κίνητρο, δεν είναι όμως το μοναδικό. Ας πούμε, δεν έχουμε πάρει μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Κι έπειτα, έχουμε του χρόνου Ευρωμπάσκετ. Θα ήταν ωραία να επιδιώξουμε ένα παιχνίδι με την Ισπανία. Δεν είναι σπουδαίο κίνητρο η ρεβάνς; Μην ανησυχείς… Αυτή η ομάδα θέλει να μείνει στην κορυφή για πολλά χρόνια. Άρα, κίνητρο για να παλεύει πάντα θα έχει…».