Δυναμώνουν οι φωνές των αθλητών

Ξεκίνησε σαν δειλά tweet, εξελίχθηκε σε κίνημα στα social media. Και τώρα οι αθλητές δυναμώνουν ακόμη περισσότερο τις φωνές τους. Απαιτούν αλλαγή. Και πλέον την απαιτούν όλοι μαζί.

Ο μεγαλύτερος σταρ του παγκόσμιου στίβου, ο Γιουσέιν Μπολτ, προστέθηκε στην ένωση που ξεκίνησαν οι Αμερικανοί αθλητές διεκδικώντας τα δικαιώματά τους στους Ολυμπιακούς αγώνες. Μαζί με τον Μπολτ, η έτερη δύναμη των Τζαμαϊκανών στα σπριντ, ο Γιόχαν Μπλέικ, η δύο φορές «χρυσή» Ολυμπιονίκης των 100 μ. Σέλι Αν Φρέιζερ και ο παγκόσμιος ρέκορντμαν των 800 μ. Ντέιβιντ Ρουντίσα, ήταν οι τελευταίοι σύμμαχοι που απέκτησε το συγκεκριμένο κίνημα.

Πρόκειται για τη μάχη των αθλητών κατά του κανονισμού 40 της ΔΟΕ. Εκείνου που τους απαγορεύει να διαφημίζουν τους προσωπικούς χορηγούς τους λίγο πριν και κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων. Γιατί τη συγκεκριμένη περίοδο οι «αθάνατοι» περιορίζουν τους αθλητές να προβάλουν μόνο τους χορηγούς της εθνικής τους ομάδας.

Από τον Ιούλιο οι Αμερικανοί αθλητές του στίβου είχαν αρχίσει να αντιδρούν, δημοσιεύοντας σχετικά μηνύματα στο twitter. «Το κίνημα αυτό είναι αποτέλεσμα συζητήσεων που είχαμε εδώ και χρόνια. Πολλοί αθλητές του στίβου πληρώνονται λιγότερο από ότι αξίζουν, άλλοι πρέπει να δουλεύουν για να προπονηθούν, την ώρα που η ΔΟΕ βγάζει τόσα χρήματα από τους Ολυμπιακούς αγώνες», είπε η Σάνια Ρίτσαρντς, μία από τις βασικές «φωνές» αυτού του κινήματος. «Εχω εκπληκτικούς χορηγούς και δεν αντιμετωπίζω σχετικό πρόβλημα. Υπάρχουν πολλοί φίλοι μου όμως στο στίβο που δεν έχουν την ίδια τύχη», πρόσθεσε η Αμερικανίδα Ολυμπιονίκης των 400 μέτρων.

Ουσιαστικά οι αθλητές διαμαρτύρονται γιατί η ΔΟΕ δεν τους επιτρέπει να «πουλήσουν» τον εαυτό τους όσο μπορούν στην αγορά των χορηγών. Πιο απλά, αν μία εταιρία γνωρίζει πως δεν θα μπορέσει να την προβάλει ο αθλητής τη στιγμή που όλος ο πλανήτης θα τον παρακολουθεί, στους Ολυμπιακούς αγώνες, είτε δεν θα «επενδύσει» σε αυτόν, είτε θα του δώσει λιγότερα χρήματα ως χορηγία.

Προς το παρών οι αθλητές δεν εξετάζουν ακραίες λύσεις όπως λένε. Κυρίως διεκδικούν το δικαίωμά τους να συζητήσουν με τη ΔΟΕ για τους κανονισμούς που ορίζουν την τύχη τους.

«Επρεπε να έχουμε οργανώσει ένα σωματείο που εκπροσωπεί τους αθλητές πριν από 20 χρόνια. Σε όλα τα αθλήματα υπάρχει αυτό. Οχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά για να ακούγεται η φωνή μας σε διάφορα ζητήματα», εξήγησε η Ρίτσαρντς και πρόσθεσε: «Οφείλουμε να αφήσουμε το άθλημα σε καλύτερη μοίρα από εκείνη που το βρήκαμε. Μπορεί να οφεληθούμε εμείς. Αλλά θέλω να είναι διαφορετική η πραγματικότητα για ένα κορίτσι επτά χρονών, που ίσως να είναι η επόμενη Σάνια Ρίτσαρντς».

Ρούλα Βλασσοπούλου