Οι «ερυθρόλευκοι» στο «μικροσκόπιο»

Διαβάστε την κριτική των παικτών του Ολυμπιακού στην ήττα 1-0 από τον Παναθηναϊκό.

Νικοπολίδης: Αν και για τα δεδομένα ενός ντέρμπι δεν είχε πολύ δουλειά, ήταν πολύ καλός. Σταθερός στις επεμβάσεις του, στα κόρνερ και γενικά στις μπαλιές που κατέληγαν στην περιοχή του. Όταν χρειάστηκε να επέμβει και να κρατήσει το «0» στην εστία του, στη φάση του Ίβανσιτς στο 74΄, το έκανε. Στην φάση του γκολ δεν φέρει καμία ευθύνη. Διάλεξε μια πλευρά, έπεσε, ο Παπαδόπουλος έστειλε τη μπάλα από την άλλη.

Πάντος: Σχεδόν… συγκινητικός στα αμυντικά του καθήκοντα, διάνυσε αμέτρητα χιλιόμετρα, πάλεψε, έκανε τάκλιν και γενικά τα πήγε αρκετά καλά πάνω στον Ίβανσιτς που κινούταν από την πλευρά του. Ωστόσο, όταν χρειαζόταν να βοηθήσει από τη μέση και μπροστά ήταν… δράμα. Πολλές λάθος πάσες, κακές επιλογές και σέντρες που κατέληγαν συστημένες σε αντιπάλους.

Ανατολάκης: Μέχρι τη φάση του γκολ ήταν απροσπέλαστος. Πρόσφερε στο παιχνίδι του Ολυμπιακού ότι χρειάζεται σε ένα ντέρμπι. Πάθος, δύναμη, αποφασιστικές επεμβάσεις, τόσο χαμηλά όσο και στον «αέρα». Όμως, το ματς δεν τελειώνει μέχρι να τελειώσει. Στην φάση του γκολ του Παναθηναϊκού, αντί να διώξει… οπουδήποτε, προσπαθεί να ντριπλάρει τον Σαλπιγγίδη και τα υπόλοιπα είναι ήδη ιστορία. Στα αρνητικά του και το πέναλτι που κάνει στον Δημήτρη Παπαδόπουλο, άσχετα με το αν ο Κασναφέρης το καταλόγισε.

Σέζαρ: Αρκετά καλός και ο Βραζιλιάνος, σε ένα ματς που η αμυντική γραμμή της ομάδας του δεν πιέστηκε ιδιαίτερα. Καθάρισε τις φάσεις που του αναλογούσαν, χωρίς πολλά πολλά.

Ζεβλάκοφ: Στο πρώτο ημίχρονο ήταν εντυπωσιακός, όμως στο δεύτερο η απόδοσή του έπεσε αισθητά. Ιδιαίτερα στα πρώτα λεπτά του αγώνα, ήταν εξαιρετικός από την αριστερή πλευρά. Στην άμυνα άψογος πάνω στον Νίνη τον οποίο περιόρισε στο μέγιστο, ενώ στην επίθεση με δύο-τρεις εξαιρετικές επελάσεις που συνδυάστηκαν με ντρίπλες πάνω στους αντιπάλους του, δημιούργησε επικίνδυνες καταστάσεις για τον αντίπαλο.

Τοροσίδης: Ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού. Ο νεαρός χαφ, αγωνιζόμενος επί της ουσίας σε όλες τις θέσεις της μεσαίας γραμμής ταυτόχρονα ήταν σε ένα ακόμη παιχνίδι αρχοντικός. Κυκλοφόρησε σωστά και ώριμα τη μπάλα, όταν χρειάστηκε την κουβάλησε μόνος του, έβγαλε καλές μπαλιές, έκανε κούρσες, σέντραρε, τα έκανε όλα. Εάν μάλιστα ο Καστίγιο είχε κάνει λίγο καλύτερο κοντρόλ στη φάση του τετ-α-τετ στο 35΄, τώρα πιθανώς θα μιλάγαμε και για μια εντυπωσιακή ασίστ με το τακουνάκι.

Στολτίδης: Σε αυτό το παιχνίδι δεν πήρε πολλές πρωτοβουλίες από τη μέση και μπροστά, όμως από εκεί και πέρα ήταν ο γνωστός Στολτίδης. Η φανέλα του μετά το τέλος του αγώνα είναι πιο βαριά από όλων των υπολοίπων μαζί εξ’ αιτίας του ιδρώτα από το ασταμάτητο τρέξιμο και τα αμέτρητα -εξαιρετικά- τάκλιν.

Μάριτς: Η απόδοσή του σε αυτό το παιχνίδι ήταν μάλλον αδιάφορη και ο Σέρβος μπαίνει στην κατηγορία όσων πέρασαν σχεδόν απαρατήρητοι από το ντέρμπι αυτό. Μοναδική καλή προσπάθειά του επιθετικά το σουτ στην αντεπίθεση στο 42΄ το οποίο πάντως απέκρουσε σχετικά εύκολα ο Εμπέντε. Στην άμυνα πάντως βοήθησε αρκετά στο να κλειστεί αποτελεσματικά ο Νίνης.

Ριβάλντο: Ο Βραζιλιάνος στο ντέρμπι αυτό δεν ήταν καλός. Δεν βρήκε χώρο, απόρροια και της καλής αμυντικής λειτουργίας του Παναθηναϊκού, τουλάχιστον όσον αφορά στο δικό του μαρκάρισμα και δεν μπόρεσε να περάσει τις γνωστές εξαιρετικές μπαλιές του. Αντιθέτως, σε αρκετές φάσεις ήταν εκτός κλίματος, όπως για παράδειγμα όταν μετά από λάθος του Νίλσον βρήκε τη μπάλα μπροστά του μέσα στην περιοχή, αντί όμως να σουτάρει την «πάτησε» για τον Καστίγιο που βρισκόταν πιο πίσω. Σίγουρα πρέπει να συνυπολογιστεί το ότι έπαιξε στο παιχνίδι αυτό, χωρίς προπονήσεις για μια εβδομάδα και σχεδόν τραυματίας. Το συστημένο φάουλ πάντως για το κεφάλι του Στολτίδη στο 77΄ το έκανε.

Οκκάς: Απλά κακός. Ανούσιος στις κινήσεις του, κακές ως επί το πλείστον οι επιλογές του, αφού σε αρκετές περιπτώσεις φάνηκε πως δεν ήξερε τι να κάνει τη μπάλα. Αντίθετα, πολύ καλός ήταν όταν χρειαζόταν να πιέσει, να μαρκάρει και να τρέξει και αυτό σίγουρα δεν μπορεί να είναι καλό για τον σέντερ φορ του Ολυμπιακού.

Καστίγιο: Αρκετά καλός. Ήταν μέσα στις περισσότερες φάσεις, δημιούργησε αρκετές επικίνδυνες καταστάσεις όμως σε τρεις περιπτώσεις δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τη φάση και οι τρεις σε τετ-α-τετ με τον Εμπέντε και αυτό όπως καταλαβαίνει κανείς είναι πρόβλημα. Μία στο 25΄ όταν άργησε να σουτάρει και κόπηκε από τον Γκούμα, μία δέκα λεπτά μετά, όταν άνοιξε λίγο περισσότερο το κοντρόλ και μία στο 72΄ όταν κατάφερε να σουτάρει πάνω από την εστία από τα πέντε μέτρα.

Τζόρτζεβιτς: Αγωνίστηκε για κάτι περισσότερο από μισή ώρα αγώνα και το γεγονός πως όλος ο Ολυμπιακός ανέβηκε με την είσοδό του τα λέει όλα. Από το σημείο που μπήκε στο παιχνίδι, οι «ερυθρόλευκοι» άρχισαν να επιτίθενται πιο λογικά και η μπάλα να κυκλοφορεί καλύτερα. Εάν μάλιστα η κεφαλιά του Μπόρχα στο 76΄ περνούσε δίπλα από το δοκάρι του Εμπέντε αλλά… από την άλλη πλευρά, θα του είχε πιστωθεί μια ασίστ από αυτές που συνηθίζει, δηλαδή με τη χρήση… διαβήτη.

Μπόρχα: Αγωνίστηκε για ένα τέταρτο και η μοναδική στιγμή που ουσιαστικά ακούμπησε τη μπάλα έγινε χάρις στο μοναδικό καλό στοιχείο που έχει ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής, τουλάχιστον από όσα μας έχει δείξει μέχρι τώρα. Την ικανότητά του στο «ψηλό» παιχνίδι. Η μπάλα κατέληξε ελάχιστα άουτ και η ευκαιρία να γίνει ο ήρωας της εξέδρας χάθηκε.

Επιμέλεια: Άκης Στρατόπουλος