Μια μεγάλη αλήθεια λέει ότι πάντοτε στα ντέρμπι (ειδικά όταν χάνονται) οι καλύτεροι παίκτες είναι αυτοί που… λείπουν.
Συχνότατα σε τέτοιες περιπτώσεις οι παρόντες θεωρούνται ανεπαρκείς και το μυαλό του οπαδού ασυναίσθητα αναπολεί μεγάλους παιχταράδες του παρελθόντος.
Επειδή όμως δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε στο βράδυ της Κυριακής και να μάθουμε ποιος θα έχει χάσει το ντέρμπι (αν υπάρξει τελοσπάντων χαμένος) μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη… χρονομηχανή με άλλον τρόπο:
Να βάλουμε μέσα παλαιμάχους των «αιώνιων» που ξέρουμε ΑΠΟ ΤΩΡΑ ότι θα τους ήταν απαραίτητοι την Κυριακή.
Δόξες του παρελθόντος που θα ήταν ιδανικές -βάσει ποιότητας, θέσης και αναγκών που έχει τη δεδομένη στιγμή ο κάθε αντίπαλος- για να μπουν στην ενδεκάδα.
Και να καταλήξουμε σε κάποιες πολύ εύλογες επιλογές.
Όπως οι εξής:
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
Γιώργος Σεϊταρίδης
Το μεγαλύτερο ίσως κενό στην ενδεκάδα του Παναθηναϊκού έχει δυο ισχυρές υποψηφιότητες που θα το εξαφάνιζαν: Τον Στράτο Αποστολάκη και τον Γιούρκα Σεϊταρίδη. Ο πρώτος θα έδινε δύναμη, τρεξίματα, τσαμπουκά και προσωπικότητα. Η αλήθεια είναι όμως ότι περισσότερη ανάγκη στη συγκεκριμένη θέση (με τους Κώτσιρα-Σάντσες να την καλύπτουν) υπάρχει για ποιότητα. Για τεχνική. Για συμμετοχή στο επιθετικό παιχνίδι -πέρα από τ’ ανασταλτικά καθήκοντα. Μια φωτογραφία δηλαδή του Γιούρκα στις καλές του εποχές.
Γιώργος Καραγκούνης
Δεν είναι ότι δεν διαθέτει χαφ, ούτε πώς έχει κάποια «τρύπα» εκεί ο Παναθηναϊκός. Εξάλλου η τριάδα Ρούμπεν-Μαουρίσιο-Βιγιαφάνιες (με τον Αλεξανδρόπουλο μπαλαντέρ) έχει δέσει και είναι από τους βασικούς λόγους της βελτίωσης του «τριφυλλιού». Όμως το παιχνίδι που θέλει να παίξει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς -με φουλ κατοχή μπάλας- θα περνούσε σε άλλο επίπεδο με τον κατεξοχήν «μάστορα» αυτού του είδους: Τον Γιώργο Καραγκούνη, που θα προσέφερε ορμή, ποιότητα και πάθος (που πάντα είναι απαραίτητο στα ντέρμπι).
Δημήτρης Σαραβάκος
Αν για κάτι «φωνάζει» ο Παναθηναϊκός, ώστε ν’ αλλάξει επίπεδο και ν’ αναδειχθεί ακόμα περισσότερο η δουλειά του προπονητή του, είναι η αναβάθμιση από τη μέση και μπροστά. Η προσθήκη περισσότερων παικτών κλάσης. Και όταν λέμε κλάση σε αυτή την ομάδα το μυαλό πάει απευθείας στον Δημήτρη Σαραβάκο. Έβγαινε λοιπόν ο Αϊτόρ (που είναι βελτιωμένος, αλλά αποτελεί ιεροσυλία η όποια σύγκριση), έμπαινε ο «μικρός» και θα ήταν δεδομένες οι «μπούκες», οι ντρίμπλες και τα γκολ (που τόσο συχνά πετύχαινε εξάλλου εναντίον του Ολυμπιακού).
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Βασίλης Τοροσίδης
Ανεβασμένος φέτος ο Λαλά, έχει κερδίσει πόντους, αλλά κακά τα ψέματα: Δεν είναι ο μπακ που ονειρεύεται ο Ολυμπιακός. Όχι μόνο εξαιτίας των ελλείψεων του (κυρίως ανασταλτικά), αλλά κι επειδή είναι ασταθής. Δεν θέλει και πολλή σκέψη λοιπόν για το ποιοι παλαίμαχοι θα ήταν ιδανικοί αντικαταστάτες του: Μαυρογενίδης και Τοροσίδης. Επειδή όμως από την άλλη πλευρά υπάρχει ο Ρέαμπτσιουκ (που προσφέρει αμυντική ανασφάλεια), περισσότερο χρειάζεται μπακ με ανεβάσματα και ρυθμό. Με τσαγανό και με γκολ. Δηλαδή… σημειώσατε «Τόρο».
Όλοφ Μέλμπεργκ
Σύμφωνοι, με Παπασταθόπουλο-Μανωλά σε καλή κατάσταση (και Σισέ-Μπα να συμπληρώνουν μια εξαιρετική τετράδα) ο Ολυμπιακός δεν έχει πρόβλημα στο κέντρο της άμυνας. Μόνο που την Κυριακή ο Σωκράτης θα παίξει με λίγες προπονήσεις. Ο πρώην στόπερ της Νάπολι δεν είναι ακόμα στο 100%. Ο Σισέ θα είναι στο Κόπα Άφρικα και ο Μπα είναι φέτος ντεφορμέ. Οπότε θα χρειαζόταν στόπερ κλάσης. Κάποιος που να συνδυάζει αποτελεσματικότητα και ηγετική φυσιογνωμία. Κάποιος αμυντικός «μαέστρος» σαν τον Όλοφ Μέλμπεργκ.
Λουτσιάνο Γκαλέτι
Ούτως ή άλλως ο Ολυμπιακός δεν έχει την πληρότητα περασμένων χρόνων στα εξτρέμ. Ο Ονιεκούρου λίγα πράγματα (ενώ λείπει και στο Κόπα Άφρικα), ο Ροντρίγκες δεν έχει ρολάρει (και θ’ απουσιάζει για τον ίδιο λόγο), ο Λόπες εσχάτως άρχισε ν’ αποδίδει και ο Αγκιμπού (που παίζει κι εκεί) είναι επίσης στην εθνική του. Φαινομενικά λοιπόν η ιδανική προσθήκη (βάσει ποιότητας και προϊστορίας με Παναθηναϊκό) είναι ο Τζόρτζεβιτς. Επειδή όμως αριστερά υπάρχει τουλάχιστον ο Μασούρας, η προσθήκη θα ήταν προτιμότερη δεξιά: Με τον πυραυλοκίνητο Γκαλέτι να καλπάζει, να ντριμπλάρει, να σεντράρει και να ματώνει και τα δίχτυα.
