Καμία άλλη πρόκριση – μόνο αυτή στη league phase – δεν θα μπορούσε να φέρει τόση ηρεμία. Ήταν ζήτημα ευρωπαϊκής επιβίωσης ή… θανάτου η παρουσία της ΑΕΚ στον τρίτο προκριματικό γύρο του Conference League. Διότι αν συνέβαινε το αντίθετο, όχι μόνο θα βάδιζε σταδιακά στο αδιέξοδο του Άρη στις διοργανώσεις της UEFA, αλλά θα «έκαιγε» ίσως και ανεπανόρθωτα μία ακόμη αγωνιστική χρονιά. Σαφώς τίποτα δεν έχει τελειώσει, τα ακόμη πιο δύσκολα είναι εκεί και περιμένουν. Τα δύο από τα έξι βήματα του Νίκολιτς έγιναν. Απομένουν άλλα τέσσερα στα οποία ο βαθμός δυσκολίας θα αυξάνεται. Πάλι καλά βέβαια ο Άρης Λεμεσού δεν είναι… Νόα για να υποτιμηθεί. Αντιθέτως είναι πολύ καλύτερος από την Χάποελ και θα τεστάρει ακόμη περισσότερο τις ικανότητες του Σέρβου προπονητή.
Από τα δύο πρώτα δείγματα, και κυρίως τη ρεβάνς της Ουγγαρίας, έγινε αντιληπτό το πόσο καλός «αναγνώστης» είναι ο κόουτς. Διάβασε σαν άριστος μαθητής τον αντίπαλο, έστησε τακτικά άψογα τους «κιτρινόμαυρους» και ήλεγξε εντυπωσιακά τον ρυθμό του αγώνα. Του λόγου το αληθές το μηδέν στην άμυνα. Σε αυτά τα 180 λεπτά, η ΑΕΚ δεν απειλήθηκε ποτέ. Απείλησε όμως ουσιαστικά, θα μπορούσε να βρει δυο – τρία γκολ και να κάνει εύκολο το ζευγάρι όπως είπε στις δηλώσεις του ο Νίκολιτς. Πιο σημαντικό από όλα: δεν έθεσε σε κίνδυνο το «εύθραυστο» 1-0 της OPAP Arena. Σίγουρα το να παίζεις στο όριο δεν είναι το ιδανικό και η τύχη μία φορά θα σου γυρίσει την πλάτη. Δεν χρειάζεται δεύτερη στα προκριματικά. Βλέπε Παναθηναϊκό.
Ο δεύτερος αγώνας με τους Ισραηλινούς βοήθησε να καταλάβουμε ακόμη καλύτερα τον ρόμβο και να ξεδιαλύνουμε σιγά σιγά τις αμφιβολίες. Πώς τουλάχιστον δουλεύει στην πράξη ο σχηματισμός. Ατελείωτα χιλιόμετρα από την τετράδα του κέντρου και τους επιθετικούς. Άπαντες οφείλουν να υποστηρίξουν τον συμπαίκτη, να δώσουν επιλογή πάσας με την προϋπόθεση ότι θα είναι… παντού στον αγωνιστικό χώρο. Ίσως γι’ αυτό ο Νίκολιτς επέλεξε να βάλει τον Κοϊτά δίπλα στον Ζίνι. Δύο γρήγοροι φορ που θα τρέχουν το γήπεδο πάνω κάτω, θα ανοίγουν χώρους, θα προσφέρουν λύσεις απεμπλοκής όταν οι μέσοι πιέζονται. Ο Πιερό θα ξέμενε από ανάσες και δεύτερος επιθετικός δεν υπήρχε. Άλλωστε στη Νέα Φιλαδέλφεια δεν βοήθησε τακτικά και εδώ έπρεπε να παρέμβει, όπως σωστά έκανε, ο 46χρονος.
Όλα τα παραπάνω τηρήθηκαν κατά γράμμα. Ειδικά από τους διακριθέντες Περέιρα – Μάνταλο. Ο Αργεντινός θύμισε Γιουβέντους 2014 – 16, τότε που μαζί με τον Πογκμπά, τον Κεντίρα και τον Μαρκίζιο συνέθεταν την αδιαπέραστη μεσαία γραμμή της «μεγάλης κυρίας». Σωστές τοποθετήσεις, ακούραστος παρά τα 34 χρόνια του, έξυπνο παιχνίδι, μα πάνω από όλα παθιασμένος. Σαν το μυαλό και η διάθεση του να ξεμπλόκαραν λόγω 4-4-2. Η ποιότητά του ξεδιπλώθηκε με αναμονή ενός χρόνου, σε ένα σημείο που η ΑΕΚ ακόμη μαθαίνει τα νέα αγωνιστικά δεδομένα και παράλληλα «παίζει» την ευρωπαϊκή της συμμετοχή. Όσο περνάει μάλιστα ο καιρός τόσο θα νιώθει πιο άνετα ο ίδιος, θα προσθέτει τη φαντασία που τον έφερε στον θρόνο της Serie A και άρα τόσο δημιουργικός θα γίνεται.
Όσο αφορά τον Πέτρο Μάνταλο τα λόγια περισσεύουν. Σε αυτά τα 12 συναπτά έτη στην ΑΕΚ και τα 33 του χρόνια ήρθε η ώρα να «υπηρετήσει» τον σύλλογο και ως αμυντικό χαφ. Σε έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο, με εντελώς διαφορετικές απαιτήσεις. Πήρε έναν ρόλο πιο χαμηλά σε μέτρα μπροστά από τα στόπερ, εκεί όπου επιλέγονται ποδοσφαιριστές με δύναμη, ένταση, συνηθισμένοι στις σωματικές επαφές, με ανασταλτικά καθήκοντα. Ο Μάνταλος τοποθετήθηκε εκεί, πρώτον λόγω της εκτίμησης του Νίκολιτς ότι μπορεί να ανταπεξέλθει και δεύτερον διότι δεν υπήρχε άλλο «εξάρι». Τουλάχιστον που να του «κάνει». Ένας αμυντικός χαφ με άπλετες δημιουργικές ικανότητες. Αυτός ήλεγχε τον ρυθμό, τον τρόπο επίθεσης και αντεπίθεσης, έβλεπε τις κινήσεις και τις καλύψεις των αντιπάλων από πίσω. Κατάφερε λόγω ποιότητας και διορατικότητας να «χτίσει» φάσεις. Κάθετο παιχνίδι που πολλές φορές «βραχυκύκλωσε» την άμυνα της Χάποελ.
Μάνταλος και Περέιρα διακρίθηκαν. Κάποια έστω λίγα εύσημα πρέπει να πάνε στον Σταύρο Πήλιο. Στην καλύτερη εμφάνιση στα «κιτρινόμαυρα» ήταν ένα μπακ επιπέδου ΑΕΚ. Ο ρόμβος τον βοήθησε, πολύ ενθαρρυντικό για τον ίδιο και την ομάδα. Έτρεξε σωστά, έκανε τα απαραίτητα ανεβάσματα, είχε timing και πήγαινε πρώτος στις μονομαχίες, τις κέρδισε αφού έβαλε δυναμισμό και δεν ήταν soft, έκανε σωστές επιλογές σε πάσες. Αυτό ήταν το δικό του step up. Εφόσον συνεχίσει σε αυτή τη βάση και βελτιωθεί, θα γίνει ο μπακ που ευελπιστούσαν όλοι όταν αποκτήθηκε από τον ΠΑΣ Γιάννινα.
Η ΑΕΚ κέρδισε μία εβδομάδα δουλειάς, βελτίωσης και αγωνιστικού σχεδιασμού. Τώρα μπορούν να προχωρήσουν μεταγραφικές υποθέσεις, από τη στιγμή που εξασφαλίστηκαν σημαντικά έσοδα και με ηρεμία να γίνει η προετοιμασία για τη δυάδα αγώνων με τους δευτεραθλητές Κύπρου. Με επιθετική προσέγγιση η ομάδα του Άρτεμ Ράντκοφ που σκόραρε 53 φορές στο περσινό πρωτάθλημα (καλύτερη επίθεση μαζί με την Ομόνοια) και το απέδειξε στο συνολικό 5-1 επί της Ακαδημίας Πούσκας. ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
