Η ζωή του έγινε ταινία. Η ιστορία του ενέπνευσε τον Μπομπ Ντύλαν. Ο Ρούμπιν “Hurricane” (τυφώνας) Κάρτερ βρέθηκε στην φυλακή, κατηγορούμενος για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε ποτέ.
Του Παναγιώτη Σγαρδέλη
Γεννημένος στις 6 Μαΐου του 1937 στο Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ, βίωσε την αδικία και τον ρατσισμό. Η παραβατικότητα έμοιαζε να είναι ένας δρόμος που δεν μπορούσε να αποφύγει. Η πυγμαχία πάλι ήταν εκείνος που τον οδήγησε σε διέξοδο από την σκληρή πραγματικότητα. Προσωρινά. Μια «σκοτεινή» υπόθεση -με άγνωστες μέχρι και σήμερα πτυχές- έφερε τα πάνω κάτω στην ζωή του.
17 Ιουνίου 1966: Δύο άνδρες εισβάλουν σε μπαρ στο Νιου Τζέρσεϊ και υπό την απειλή όπλου προσπαθούν να το ληστέψουν. Ο μπάρμαν αντιστέκεται, εκείνοι χάνουν την ψυχραιμία τους, ανοίγουν πυρ και αφήνουν πίσω τους τρεις νεκρούς, έναν τραυματία (όλοι τους λευκοί) και -όπως αποδείχθηκε αργότερα- μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα.
Εμπιστευόμενες την μαρτυρία μια γειτόνισσας, σύμφωνα με την οποία οι δράστες ήταν δύο μαύροι άνδρες που τράπηκαν σε φυγή μέσα σ' ένα λευκό αυτοκίνητο, οι αρχές οδηγήθηκαν στον Ρούμπιν Κάρτερ και τον φίλο του Τζον Άρτις. Ωστόσο από την έρευνα δεν βρέθηκαν αδιάσειστα στοιχεία για την ενοχή τους κι έτσι οι ύποπτοι για το μακελειό στο "Lafayette bar and Grill” αφέθηκαν ελεύθεροι.
Όμως λίγους μήνες αργότερα, στις 14 Οκτωβρίου 1966 oι Μπέλο και Μπράντλεϊ (με βεβαρημένο ποινικό μητρώο) κατέθεσαν ότι τους είδαν στον τόπο του εγκλήματος με συνέπεια τους φέρουν ενώπιον ενός λευκού δικαστή και 14 τέτοιων ενόρκων, αποφασισμένων να τους επιβάλουν την σκληρότερη των ποινών: Στις 27 Μαΐου 1967 καταδικάζονται σε τρεις-ισόβια.
Σε πείσμα δικαστών και κοινής γνώμης ο Κάρτερ ψάχνει να βρει το δίκιο του. Από τον Μοχάμεντ Άλι και τον Μπομπ Ντίλαν, μέχρι μια παρέα Καναδών και γενικότερα απλών πολιτών που μαθαίνουν την ιστορία μέσα από την αυτοβιογραφία του (γραμμένη μέσα από την φυλακή) δημιουργείται ένα κίνημα υπέρ του που «φωνάζει» για αποκατάσταση της αλήθειας.
(O θρυλικός πυγμάχος, Μοχάμεντ Άλι μαζί με πλήθος διαδηλωτών)
Ούτε πάντως η ομολογία των Μπέλο και Μπράντλεϊ ότι ψευδομαρτύρησαν (κατάθεση που αποτέλεσε την βάση για να απαγγελθούν κατηγορίες) αντί του ποσού των 10.000 δολαρίων έκαστος, δεν στάθηκε ικανή να επιφέρει απονομή δικαιοσύνης. Στην δεύτερη δίκη, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1976, η ετυμηγορία δεν ήταν αθωωτική.
(Σε επισκεπτήριο με τον Μπομπ Ντίλαν στην φυλακή)
Παρόλα αυτά δεν τα παράτησε. Συνέχισε να μάχεται σαν αληθινός πολεμιστής, αποφασισμένος να παλέψει μέχρι να δικαιωθεί ή να πεθάνει προσπαθώντας. Το 1985, στα 48 του χρόνια, κατάφερε αυτό που για τους περισσότερους θεωρείται αυτονόητο: Να αναπνεύσει ξανά ελεύθερος…
Το 1988 ήρθε μια ακόμη δικαίωση. Με την λέξη «κακοδικία» χαρακτηρίστηκαν όσα έγιναν στην πρώτη του απόπειρα να πείσει ότι δεν ήταν ό,τι παρουσιαζόταν, με αποτέλεσμα ο φάκελος να κλείσει μια για πάντα. Ακριβώς πριν από ένα χρόνο, στις 20 Απριλίου 2014 «έσβησε» σε ηλικία 76 ετών, όχι όμως και η ιστορία του «τυφώνα»...
* H κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας του Ρούμπιν Κάρτερ έγινε με τον βραβευμένο με Όσκαρ, Ντένζελ Ουάσινγκτον, να πρωταγωνιστεί στην ταινία «The Hurricane», που του χάρισε τον Χρυσό Φοίνικα και μια ακόμα υποψηφιότητα για το βραβείο του Α' ανδρικού ρόλου.
_195959.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
