Να μετρηθούμε ναι, να καταστρέψουμε όχι

Φεύγοντας την προηγούμενη Παρασκευή το βράδυ από το ΣΕΦ μετά το παιχνίδι με την Μακάμπι, η μία ακόμα φέτος, εξαιρετική εμφάνιση του Ολυμπιακού στο υψηλότερο επίπεδο της Ευρωλίγκας, είχε κερδίσει τον θαυμασμό. Όχι μόνο των οπαδών του, αλλά και όλων των ευρωπαίων φιλάθλων, που παρακολούθησαν στο πρώτο δεκάλεπτο μία… παράσταση μπασκετικό-εργόχειρο. Προπονητής των «ερυθρόλευκων» και σε αυτό το παιχνίδι, όπως και στα υπόλοιπα που εντυπωσίασαν φέτος, ήταν ο Γιώργος Μπαρτζώκας.

Αυτός που έχει κάνει τις επιλογές παικτών, αυτός που δουλεύει καθημερινά με τους παίκτες για να εμφανίζει ο Ολυμπιακός αυτό το πρόσωπο που τον έχει στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας. Και κυρίως, αυτός που σε συνεργασία με την διοίκηση, ανέλαβε από τον Ιανουάριο του 2020 να βγάλουν την ομάδα από μία πολύ δύσκολη διετία σε πολλά επίπεδα. Αυτός που για όλους ήταν ο καταλληλότερος για να το κάνει και σε μεγάλο βαθμό είναι σε πολύ καλό δρόμο για να το κάνει. Ασφαλώς τα αποτελέσματα των ντέρμπι σε όλες τις χώρες, πόσο μάλλον στην Ελλάδα της εύκολης αποθέωσης και του πανεύκολου μηδενισμού μέσα σε λίγες ώρες, δημιουργούν στον ηττημένο μεγάλη στενοχώρια και τον οδηγούν σε εσωστρέφεια.

Για την οικονομία της συζήτησης, ας αποφύγουμε αν αυτό έχει κάποιο όφελος και ας δεχθούμε ότι έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα ‘ναι. Ο Ολυμπιακός δεδομένα απέτυχε την Δευτέρα να συνδυάσει το πρώτο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό με μία νίκη που είχε ανάγκη ο κόσμος του. Για σημειολογικούς λόγους, αλλά και ουσιαστικούς. Δεν αναφέρομαι σε όσους λανθασμένα έβλεπαν-απαιτούσαν μεγάλες διαφορές και συντριβές, αλλά στους… νορμάλ, που γνωρίζουν τι εστί ντέρμπι και στο κάτω-κάτω τι εστί Παναθηναϊκός σε όποια κατάσταση και αν είναι, και θα ήταν ικανοποιημένοι απλώς με την νίκη. Όλες οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές για τους πειραιώτες με βάση την δεδομένα μεγαλύτερη αγωνιστική αξία τους, αλλά και όλα όσα είχαν δείξει μέχρι τώρα στην σεζόν.

Ούτε αυτό λέει κάτι βέβαια για ένα και μόνο παιχνίδι, αλλά σίγουρα ενδεχόμενη ήττα του Παναθηναϊκού δεν θα ήταν τόσο αποτυχία, όσο είναι για τον Ολυμπιακό. Για το πώς έγινε και το +14 μετατράπηκε σε -5, έχουν αναφερθεί όλοι, ο καθένας από την δική του οπτική γωνία. Οι αλλαγές που δεν έγιναν, το τάιμ άουτ που δεν έκοψε τον ρυθμό του αντιπάλου, η παροιμιώδης αστοχία σε ελεύθερα σουτ, η κακή απόδοση κομβικών παικτών. Βάλτε τα σε όποια σειρά θέλετε, δώστε όποια βαρύτητα θέλετε στο καθένα, συνυπολογίστε και το εξαιρετικό τέταρτο δεκάλεπτο του αντιπάλου (γιατί παίζει και αυτός) και προχωράμε. Λογική η στενοχώρια, λογική η κρητική, και μέχρι ενός σημείου και η… οργή τις πρώτες ώρες μετά από ένα μεγάλο παιχνίδι με ένταση, αντιπαλότητα (αρρωστημένη σε κάποιο βαθμό) και πολλούς σφυγμούς.

Ασφαλώς και ο Ολυμπιακός θα πρέπει να προβληματιστεί -και το κάνει ήδη-, ώστε να μην επαναλάβει ανάλογη εικόνα. Μετράει τις δυνάμεις του, σταχυολογεί τα δεδομένα για το πώς μπορεί να βελτιωθεί, και παράλληλα δουλεύει για να βρει την αντίδραση που αρμόζει σε μία μεγάλη ομάδα στα επόμενα παιχνίδια. Ασφαλώς και πρέπει να γίνει και καταμερισμός ευθυνών, ακόμα και να… μαλώσουν (σχήμα λόγου) για να βρουν μια άκρη για το κοινό καλό και μέλλον. Όμως όλα αυτά, έχουν τεράστια χιλιομετρική απόσταση από τον μηδενισμό, την απαξίωση και τα σχόλια που επιφέρει ένα τέτοιο αποτέλεσμα, σε ένα παιχνίδι που μπορεί να μην έχει κρίνει και απολύτως τίποτα.

Ο Ολυμπιακός έχασε, αλλά παραμένει μία ομάδα με πολύ καλές δυνατότητες και ταλέντο, που έχει κάνει μεγάλα βήματα προόδου σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, σε σεζόν «σταθμό» γι’ αυτόν, χωρίς τον εμβληματικό αρχηγό του. Όσοι τον έχουν παρακολουθήσει να παίζει αυτό το πολύ όμορφο μπάσκετ, γνωρίζουν πως αν διορθωθούν κάποιες ατέλειες, είναι για τα καλά μέσα στους στόχους του, προσφέροντας παράλληλα όμορφες βραδιές μπάσκετ. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ήταν είναι και θα είναι ένας πολύ καλός προπονητής που δεν έχει να αποδείξει τίποτα. Μιλούν για το έργο του τα μάτια όσων βλέπουν μπάσκετ, αλλά και δεκάδες συνάδελφοί του από την Ευρώπη. Ασφαλώς και δεν τα κάνει όλα σωστά (όπως και κανένας εργαζόμενος στον κόσμο), σίγουρα μπορεί -σε συνεργασία με τους βοηθούς του- να πάρει ακόμα περισσότερα από αυτό που ο ίδιος έχει δημιουργήσει, αλλά όσοι θεωρούν ότι δεν κάνει, έχει θέματα με τον Παναθηναϊκό (μέχρι και τα αποτελέσματά του εναντίον του με την Ολύμπια Λάρισας του χρεώνονται!) και άλλα πολλά που ακούγονται και γράφονται, μόνο και μόνο για ένα κακό φινάλε βραδιάς, είναι εκτός πραγματικότητας.

Όπως και τα σχόλια για τον Δημήτρη Πρίφτη πριν την νίκη κόντρα στον Ολυμπιακό. «Δεν κάνει για τον Παναθηναϊκό, είναι λίγος», διάβαζες (όχι μόνο από οπαδούς) πριν την Δευτέρα. Τώρα είναι ο εκπορθητής, ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση και πολλά άλλα. Δεδομένα για έναν ώριμο άνθρωπο που εργάζεται ως προπονητής στο υψηλότερο επίπεδο, αυτό είναι μέσα στο παιχνίδι και θα πρέπει να έχει αποδεχθεί αυτή την… τρέλα και πολλές φορές αγνωμοσύνη, όμως η αλήθεια είναι διαφορετική για όποιον θέλει να την δει. Ο Μπαρτζώκας, ο Ολυμπιακός και όλες οι ομάδες, θα κριθούν στο τέλος. Αν καταφέρουν τους στόχους τους θα είναι πετυχημένοι για την σεζόν, αν όχι θα «πληρώσουν» και το ανάλογο τίμημα.

Αυτό που οφείλει τώρα ο προπονητής και ο ολόκληρος ο οργανισμός, είναι να κλείσει τα αυτιά του στις υπερβολές, να κάνουν την αυτοκριτική τους, να μετρηθούν και να προχωρήσουν με στόχο να βγουν ακόμα πιο δυνατοί, από κάτι που σε καμία περίπτωση δεν τους σκότωσε αγωνιστικά και βαθμολογικά. Το πόσο γρήγορα θα ξεπεράσουν την όποια κρίση δημιουργεί στην Ελλάδα ένα τέτοιο αποτέλεσμα, θα τους κατατάξει και σε επίπεδο. Η πραγματικά μεγάλη ομάδα, με καλά αποδυτήρια, τα καταφέρνει, η απλά καλή ή μέτρια και η εγωιστική (σε ατομικό επίπεδο), όχι. Να μετρηθεί λοιπόν ο Ολυμπιακός για μία ήττα, όχι όμως και να… καταστραφεί. Ιδιαίτερα από αυτούς που την αγαπάνε και την πονάνε (σ.σ. ο κόσμος της). Τώρα είναι το σημείο της σεζόν που πρέπει να υψώσουν την πιο απροσπέλαστη ασπίδα. Οι πιθανότητες η στήριξή τους να δικαιωθεί, είναι περισσότερες από ποτέ τα τελευταία χρόνια…

Υ.Γ. : Σε ένα ντέρμπι με λανθασμένα σφυρίγματα και για τις δύο πλευρές, που σε καμία περίπτωση δεν έκριναν το αποτέλεσμα (ακόμα και αν είχε νικήσει ο Ολυμπιακός), υψώθηκε υπερβολικά πολύ σκόνη -πιθανώς όχι τυχαία- από εκείνους (σ.σ. δεν μιλάω για ομάδες την… δουλειά τους κάνουν) που τα προηγούμενα δεκαπέντε χρόνια υποστήριζαν με θέρμη πως η διαιτησία (στην Ελλάδα) δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο, όλα είναι ρόδινα, κρίνονται στις τέσσερις γραμμές και ότι στο μπάσκετ νικάει πάντα ο καλύτερος.

Εξισώνοντας μάλιστα ένα κατεστημένο δεκαετιών που τα τελευταία χρόνια κατήγγειλαν σχεδόν όλες οι ομάδες, με τους πρώτους δύο μήνες της νέας διοίκησης. Αν και μόνο από αυτό εκτίθενται από μόνοι τους, είναι ευπρόσδεκτοι στο… κλαμπ όλων όσοι πιστεύαμε και πιστεύουμε πως η διαιτησία στην Ελλάδα χρειάζεται αρκετή δουλειά.

Υ.Γ.2: Ο διαιτητής που θέλει να ευνοήσει μία ομάδα, δεν δίνει τεχνική ποινή στο 35’ που αλλάζει όλη την ροή. Άσχετα αν ήταν (που ήταν) φάουλ η φάση που διαμαρτυρήθηκε ο παίκτης της. Και υπάρχουν και άλλες φάσεις. Εκατέρωθεν…

Follow @ZervasNikolaos