Μαρτίν Ντεμικέλις, ο βασανισμένος πρωταθλητής που αρνείται να κάνει σχέδια

Ο Μαρτίν Ντεμικέλις οδήγησε τη Ρίβερ Πλέιτ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος στην Αργεντινή, με τη λήξη του αγώνα με την Εστουδιάντες να βρίσκει το «Μονουμεντάλ» να φλέγεται και τον άλλοτε αμυντικό της Μπάγερν Μονάχου και της Μάντσεστερ Σίτι να βουρκώνει.

Αυτός ήταν ο πρώτος τίτλος στην προπονητική καριέρα του 43χρονου πια Ντεμικέλις, που άφησε τον περασμένο Νοέμβριο τη Β’ ομάδα της Μπάγερν για να αντικαταστήσει τον εμβληματικό Μαρσέλο Γκαγιάρδο.

Τα δάκρυα όμως δεν αφορούσαν τόσο την κούπα. Ο πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής είχε το μυαλό του στην οικογένειά του. Λίγο μετά τη λήξη του αγώνα, του έφεραν μία παλιά φανέλα, από τον καιρό που έπαιζε στους «μιγιονάριος».



Όπως είπε, «ήταν η ημέρα της μητέρας και η Ρίβερ μας είχε αφήσει να παίξουμε με το όνομα της μαμάς μας στη φανέλα. Αυτή ήταν η μοναδική φανέλα που είχα βάλει σε κορνίζα. Σήμερα (σ.σ. χθες), η αδερφή μου την έβγαλε από την κορνίζα και την έφερε εδώ».

Ο αγώνας αυτός είχε γίνει στις 21 Οκτωβρίου του 2001, με τη Ρίβερ να νικά 2-0 τη Νιούελς έχοντας στον πάγκο τον Ντεμικέλις. Το όνομα της μητέρας του, Ίλντα Μαργκαρίτα, κοσμούσε τη φανέλα του πιτσιρικά τότε ποδοσφαιριστή αλλά όχι το σπίτι του.

Βλέπετε, λίγα χρόνια πριν, την είχε χάσει από καρκίνο του παγκρέατος. Μία απώλεια που δεν ήταν έτοιμος να διαχειριστεί στην εφηβεία του...



Μόλις λίγες μέρες πριν την κατάκτηση του τίτλου, ο τεχνικός της Ρίβερ είχε μιλήσει για τα βάσανα που πέρασε στη ζωή του. Η μητέρα του δεν ήταν η μοναδική που έχασε.

Σε συνέντευξη στη La Nacion λοιπόν, αποκάλυψε τον λόγο που δεν κάνει σχέδια...

«Να κάνω σχέδια; Όχι. Ξέρετε γιατί; Γιατί είχα πολλά σχέδια όταν ήμουν μικρός και μου τα πήραν. Στα 15 μου δεν μπορούσα να καταλάβω ότι η άρρωστη μητέρα μου μπορούσε να φύγει. Σε αυτήν την ηλικία δεν γίνεται να μένεις χωρίς μαμά.

Μετά, είχα σχέδια με τον πατέρα μου, που ήταν ένας σπουδαίος φίλος και ξαφνικά σε ένα δυστύχημα στον δρόμο, όταν πήγαινε να πάρει την αδερφή μου από το αεροδρόμιο επειδή γεννήθηκε η κόρη μου, η Λόλα, έχασε τη ζωή του. Η γιαγιά μου, που μας μεγάλωσε, έφυγε. Ένας μεθυσμένος σκοτώνει τον αδερφό σου, ο ατζέντης μου αυτοκτόνησε...

Οπότε όχι, δεν βλέπω και πολλά πέρα από το σήμερα πλέον. Και έρχομαι από τη γερμανική κουλτούρα, όπως σχεδιάζουν τα πάντα για τα επόμενα 20 χρόνια και σκεφτόμουν "σκ@@ά, τι υπομονή, πόσο βάρβαρο, δεν πτοούνται από τίποτα". Αλλά όχι πια, δεν μπορώ να σχεδιάζω τίποτα για καιρό, απολαμβάνω το σήμερα».

Δεν υπάρχουν και πολλά, λοιπόν, για να πει κανείς στον Αργεντινό. Πίσω από την τεράστια καριέρα του, που τον έφερε από το Μπουένος Άιρες στο Μόναχο, από εκεί στη Μάλαγα, στη Μαδρίτη, στο Μάντσεστερ και στη Βαρκελώνη, κρύβονταν τεράστιες δοκιμασίες.

Και κάπου εκεί ψηλά, όλοι όσοι λείπουν πια από τον Ντεμικέλις, τον βλέπουν και τον καμαρώνουν.

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube