Το ίδιο έργο του Φλεβάρη και η λέξη κλειδί για τον Ολυμπιακό για ντέρμπι και Ευρώπη

• Προχθές στη Λεωφόρο κατά βάθος δεν συνέβη κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που έχουμε δει κι έχουμε ξαναδεί κι άλλες φορές Φλεβάρη μήνα με τον Ολυμπιακό: να έχει δηλαδή ντέρμπι εν μέσω ευρωπαϊκών υποχρεώσεων και να τα χάνει, την στιγμή που είναι πολύ η, τέλος πάντων αρκετά μπροστά στη βαθμολογία.

• Συνέβη το ίδιο το 2017: ΑΕΚ-Ολυμπιακός 1-0 πριν το Οσμάνλισπορ-Ολυμπιακός 0-3, αλλά και ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός 2-0 πριν το Ολυμπιακός-Μπεσίκτας 1-1. Αλλά και το 2016: ΑΕΚ-Ολυμπιακός 1-0 πριν το Άντερλεχτ-Ολυμπιακός 1-0. Αλλά και το 2015: ΠΑΟ-Ολυμπιακός 2-1 ανάμεσα στα Νντίπρο-Ολυμπιακός 2-0 και Ολυμπιακός-Ντνίπρο 2-2. Με αποκορύφωμα ίσως το 2014: Ολυμπιακός-ΠΑΟ 0-3 μετά το Ολυμπιακός-Γιουνάϊτεντ 2-0!

• Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι δεν σε πειράζουν αυτές οι ήττες-την στιγμή, άλλωστε, κατά την οποία δεν είδαμε και ποτέ να βγαίνουν σε καλό στα ευρωπαϊκά παιχνίδια-δεν ήρθε δηλαδή καμία πρόκριση, πλην μίας εξαίρεσης, την πρώτη, που απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα, για να λέμε ότι θυσιάζει ο Ολυμπιακός ήττες στα ντέρμπι ώστε να παίρνει προκρίσεις στην Ευρώπη.

• Ίσα ίσα, προκρίσεις στην Ευρώπη έρχονται όταν η ομάδα «σκίζεται» και στα ντέρμπι πρωταθλήματος. Να θυμίσω ότι ο Ολυμπιακός απέκλεισε τη Ρούμπιν (1-0, 1-0) προερχόμενος από νίκες του 2-0 επί του ΠΑΟΚ στην Τούμπα κι επί της ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη, σε μία περίοδο στην οποία έπαιζε τον τίτλο στα ίσα με τον ΠΑΟ. Όπως απέκλεισε την Άρσεναλ (0-1, 2-1) κερδίζοντας ενδιάμεσα στην Τούμπα τον ΠΑΟΚ σε μία περίοδο που επίσης έπαιζε τον τίτλο στα ίσα με την ομάδα της Θεσσαλονίκης.

• Θέλω να πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός δεν θα αποκλειστεί και τώρα με την PSV, όπως είχε αποκλειστεί και σε τόσες άλλες περιπτώσεις που είχε χάσει ντέρμπι στο πρωτάθλημα και δη εκτός έδρας. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι πρέπει να υπάρχει η απαίτηση από ομάδα που δουλεύεται από τον ίδιο προπονητή τρία χρόνια να αντιμετωπίζει καλύτερα τέτοιες καταστάσεις και να μην κάνει βήματα προς τα πίσω…

• Όπως θεωρώ κι ότι οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού αδικούν τους εαυτούς τους σε κάτι τέτοια παιχνίδια, όπως αυτό με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Γιατί αδικείς τον εαυτό σου, όταν δουλεύεις τόσο πολύ για να φτιάξεις τόσες πολλές ευκαιρίες και τελικά τις χάνεις με τέτοιο εύκολο τρόπο.

• Διότι οι περισσότερες καλές στιγμές του Ολυμπιακού ήταν προϊόν πραγματικά καλής δουλειάς. Αν βγάλουμε έξω τη φάση του γκολ που ήταν ένα κόρνερ και της ευκαιρίας του Χασάν που ήταν συγκυριακή, καθώς η μπάλα βρέθηκε στα πόδια του μετά από ένα σουτ του Τιάγκο που κόντραρε σε αμυνόμενο...

ΣΤΗΝ ευκαιρία του Βρουσάι χάθηκε η μπάλα, από τη συνεργασία Καμαρά, Φορτούνη, Τιάγκο, τον Φορτούνη να δίνει πολύ ωραία στον Μπουχαλάκη κι αυτόν να βγάζει ακόμη πιο ωραία τον Βρουσάι φάτσα με τον Διούδη.

ΣΤΗΝ ευκαιρία του Ανδρούτσου, ο Βαλμπουενά συνεργάστηκε έξοχα με τον Μασούρα κι αυτός την γύρισε ιδανικά στον συμπαίκτη του, επίσης φάτσα με τον Διούδη.

ΣΤΗΝ ευκαιρία του Μασούρα, ο Μπουχαλάκης είχε νέα εκπληκτική πάσα βγάζοντας τον συμπαίκτη του επίσης απέναντι στον Διούδη.

Ο ΔΕ Φορτούνης είχε έξοχη προσωπική ενέργεια κι έβγαλε τον Χασάν σε θέση βολής. Κι ο Βαλμπουενά συνεργάστηκε φοβερά με τον Μπουχαλάκη για να βγάλει επίσης σε θέση βολής τον Τιάγκο.



• Όταν τα κάνεις όλα αυτά και δεν μπορείς να βάλεις ένα γκολ, πραγματικά αδικείς τον εαυτό σου. Μόνο που νομίζω ότι πρέπει ίσως να το δούμε λίγο πιο γενικά το θέμα του Ολυμπιακού με το γκολ στους δύσκολους εκτός έδρας αγώνες του-ενίοτε και στους λιγότερο δύσκολους. Διότι μακριά από το Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός εξακολουθεί και φέτος, όπως και πέρυσι και πρόπερσι, να μην είναι τόσο αποφασιστικός όσο είναι στο σπίτι του. Ακριβώς δε αυτή η λέξη θεωρώ ότι είναι η σωστή: "αποφασιστικός".

• Ας προσέξουμε ότι το γκολ στη Λεωφόρο το έβαλε από ένα κόρνερ. Το ίδιο είχε συμβεί και φέτος στο 1-1 στην Τούμπα, με τον Μπα. Στο Χαριλάου το πρώτο γκολ πάλι από στατική φάση, ένα φάουλ. Στην Τρίπολη τα δύο πρώτα γκολ από κόρνερ. Στον ΟΦΗ το πρώτο γκολ από κόρνερ. Στη Λαμία το πρώτο γκολ από φάουλ. Στη Ριζούπολη τα δύο γκολ από φάουλ και κόρνερ.

• Όχι, όχι δεν με…ενοχλεί που ο Ολυμπιακός σκοράρει εκτός έδρας από στημένες μπάλες. Μέσα στο παιχνίδι είναι κι αυτές. Και δίνουν πολύτιμες λύσεις. Απλά βλέπω ότι ο Ολυμπιακός δεν σκοράρει με την ίδια ευκολία, και μεγαλύτερη, όπως θα έπρεπε και στο open παιχνίδι. Και πιστεύω ότι γίνεται γιατί η ομάδα δεν είναι όσο θα έπρεπε να είναι αποφασιστική.

• Κάπως έτσι, τα αποτελέσματα εκτός έδρας στα ντέρμπι πρωταθλήματος αυτή την τριετία είναι με τον ΠΑΟΚ 1-3, 1-0, 1-0, 1-1, με την ΑΕΚ 1-1, 0-0, 2-1, 1-1 και με τον ΠΑΟ 1-0, 1-1, 0-0, 1-2. Μπορεί κάποιος να διακρίνει ότι κατά μέσο όρο ο Ολυμπιακός βάζει σχεδόν ένα γκολ σε κάθε ντέρμπι έξω από το Καραϊσκάκη: 11 γκολ σε 12 ντέρμπι! Όχι, δεν είναι λίγα, ειδικά από την στιγμή που έχει φάει δέκα γκολ. Κι έτσι έχει τέσσερις νίκες και έξι ισοπαλίες, έχοντας χάσει μόλις δύο ματς. Δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για άσχημα αποτελέσματα. Βεβαίως, όμως δεν τα λες και σούπερ.

• Η δε επέκταση στην οποία εγώ δίνω είναι άλλη: με αυτά τα αποτελέσματα, ο Ολυμπιακός είναι για να παίρνει το πρωτάθλημα, που αποτελεί πάντοτε τον πρώτο του στόχο. Αλλά ενόψει των αγώνων του στην Ευρώπη, μου φαίνεται ότι δεν είναι ό,τι το καλύτερο. Διότι, ο Ολυμπιακός «προπονείται» για τις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις κυρίως μέσα από τα ντέρμπι που δίνει, καθότι αυτά είναι αντικειμενικά τα πιο δύσκολα παιχνίδια του πρωταθλήματος. Όταν λοιπόν είσαι δύσκολος στο γκολ στα εκτός έδρας ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος, πώς θα είσαι εύκολος στο γκολ στα εκτός έδρας ματς στην Ευρώπη, όπου οι αντίπαλοι σου είναι σχεδόν πάντοτε καλύτεροι από τους παραδοσιακούς αντιπάλους σου στο ελληνικό πρωτάθλημα;…



• Να θυμίσω ότι φέτος στα τέσσερα ευρωπαϊκά εκτός έδρας παιχνίδια του, με Ομόνοια, Μαρσέιγ, Πόρτο και Σίτι σκόραρε μόνο μία φορά, στη Μασσαλία, με ένα μακρινό σουτ του Καμαρά. Και να παρατηρήσουμε ότι πέρυσι που ήταν σαφώς πιο παραγωγικός εκτός έδρας στην Ευρώπη, πέτυχε τα περισσότερα γκολ ακριβώς από στημένες φάσεις (δύο στην Άρσεναλ, ένα στην Τότεναμ, ένα στον Ερυθρό Αστέρα). Κι ένα επίσης με μακρινό σουτ (Αραμπί στην Τότεναμ).

• Αν τα συνδέσουμε όλα αυτά τα κομμάτια, νομίζω ότι μας βγάζουν το παζλ του Ολυμπιακού μακριά από το Καραϊσκάκη, με τον πρωταθλητή να είχε μείνει στο μηδέν όχι μόνο στην Μπάγερν πέρυσι, αλλά και στη Γουλβς, όπως και πρόπερσι στο Κίεβο και στην Μπέτις. Δηλαδή, βλέπουμε έναν Ολυμπιακό καλό, αλλά όχι αρκετά καλό για το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη. Εκεί θέλω να καταλήξω και γι΄ αυτό λέω ότι θα πρέπει η ομάδα κάποια στιγμή να γίνει πιο αποφασιστική όχι μόνο αμυντικά, αλλά και επιθετικά εκτός έδρας, ακριβώς για να έρθει το κάτι παραπάνω.

• Και δεν είμαι βέβαιος αν είναι θέμα παικτών η, φιλοσοφίας ομάδας. Γιατί δεν βλέπω πολλές αλλαγές-διαφορές π.χ. είτε με τον Ποντένσε, είτε χωρίς τον Ποντένσε, είτε με τον Φορτούνη, είτε χωρίς τον Φορτούνη κλπ, κλπ..

Άσχετο: Δεν έχει και μεγάλη πλάκα αυτό που γίνεται στα τελευταία ντέρμπι του Ολυμπιακού με τα κωλοδοκάρια!

Στην Τούμπα σουτ του Εμβιλά επέμβαση Πασχαλάκη, νέο σουτ του Εμβιλά στο δοκάρι, κι άλλο σουτ του Καμαρά πάλι στο δοκάρι.

Με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη σουτ του Βρουσάι στο δοκάρι δεύτερο σουτ του Βρουσάι και γκολ, το τρίτο.

Στη Λεωφόρο σουτ του Κάιπερς επέμβαση Διούδη, σουτ Ελ Αραμπί δοκάρι και κεφαλιά Ελ Αραμπί για το γκολ.

Για να μπει η μπάλα στα δίκτυα, κι αν θα μπει, μας βγάζει την ψυχή!

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube