Ο μαέστρος Πρίφτης, ο Κέρβερος Παπαγιάννης και ο δολοφόνος Νέντοβιτς!

Χαμογελάτε, είναι μεταδοτικό, που έλεγε και το σλόγκαν εκείνης της εκπομπής της δεκαετίας του ‘90. Ναι, αυτός ο Παναθηναϊκός που παρακολουθούμε εδώ και μια εβδομάδα, επιτρέπει στους φιλάθλους του να χαμογελούν και να αισιοδοξούν για τη συνέχεια.

Το ζητούμενο για τους «πράσινους», 72 ώρες μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, ήταν να συνεχίσουν στον ίδιο, σωστό δρόμο που -φαίνεται ότι- βαδίζουν. Πολλοί περίμεναν μετά τη σπουδαία νίκη στο ματς της Δευτέρας και την ψυχολογία που αυτή που απέφερε, ότι οι παίκτες του «τριφυλλιού» θα έμπαιναν στην εντός έδρας αναμέτρηση κόντρα στη Ζενίτ με την αυτοπεποίθηση στα ύψη.

Αντ’ αυτού, η ομάδα του Πρίφτη έμοιαζε να έχει μείνει στο… ΣΕΦ και ξεκίνησε -ανεξήγητα θα λέγαμε- εντελώς μουδιασμένα, με συνέπεια να βρεθεί πίσω με -12. Η είσοδος των Μποχωρίδη, Νέντοβιτς και Σαντ-Ρος στο παρκέ, γύρισε το τσιπάκι για τους γηπεδούχους, που ανέβασαν στροφές και ψαλίδισαν τη διαφορά μειώνοντας στο -5 στο φινάλε του ημιχρόνου, στο οποίο είχαν μόλις 4/15 δίποντα.

Μετά την ανάπαυλα και δη στην 3η περίοδο, οι παίκτες του Παναθηναϊκού είχαν… μάτι που γυαλίζει. Με τον τεχνικό του «τριφυλλιού» να ενορχηστρώνει ως άλλος μαέστρος την αντεπίθεση της ομάδας του: η άμυνα ζώνης τσάκισε τους Ρώσους και οι νταμπλούχοι έτρεξαν επιμέρους 18-4 για να φέρουν το παιχνίδι στο δικό τους τέμπο.

Πολλοί λένε ότι αυτή η ζώνη που εφαρμόζει εσχάτως ο Πρίφτης είναι… παλιομοδίτικη. Φυσικά και κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Άλλωστε πρόκειται για μια σύνθετη μορφή άμυνας, που προσαρμόζεται στον εκάστοτε αντίπαλο και έχει «αμερικανική» λογική. Ο απώτερος σκοπός της (όπως λέγαμε και τη Δευτέρα) είναι να «μακιγιάρει» τις αδυναμίες κάποιων παικτών στο man-to-man, με κάποιους άλλους (π.χ. Σαντ-Ρος) να καλύπτουν τα… κενά.

Είναι δεδομένο επίσης ότι το να κρατάς μια ομάδα με το επιθετικό ταλέντο της Ζενίτ και παίκτες όπως με την εκτελεστική δεινότητα των Λόιντ και Μίκι για παράδειγμα, στους 10 πόντους σε μια περίοδο (σ.σ. στην 3η), αποτελεί τεράστιο παράσημο για το τεχνικό επιτελείο των «πράσινων».



Από ‘κει και πέρα, αξίζει να σταθούμε σε εκείνο το πρόσωπο που έκανε τη διαφορά: ο Κέρβερος Παπαγιάννης. Ο διεθνής σέντερ «σκέπασε» τα καλάθια (11 ριμπάουντ στο δεύτερο ημίχρονο), φιλοδωρούσε με τάπες (4 τον αριθμό) όποιον τολμούσε να σηκωθεί μπροστά του και παράλληλα απέδειξε ότι μπορεί να κυριαρχήσει κάτω από τις ρακέτες.

Συν τοις άλλοις, έδωσε πάρα πολλές λύσεις στην επίθεση πετυχαίνοντας 16 πόντους στο δεύτερο μέρος με ορισμένα εντυπωσιακά καρφώματα, τα οποία έβαλαν τον κόσμο στην εξίσωση, ενώ ευστόχησε για το 66-62 (στα 44’’ για το φινάλε) μετά την επαναφορά και με την ομάδα του να έχει 9 δέκατα για να εκτελέσει σε ένα άψογα σχεδιασμένο σύστημα από τον Πρίφτη.

Αυτό που είδαμε πάλι ότι όταν τροφοδοτείται σωστά ο Big Papa, είναι φόβητρο ακόμα και για τους πιο δυνατούς σέντερ της Ευρωλίγκας. Χαλάλι οι βολές που έχασε (4 συνεχόμενες) στο 3ο δεκάλεπτο, ίσως και λόγω κόπωσης. Αφήστε δε που στα τελευταία λεπτά έσφιξε τα δόντια κι έπαιζε με… 1,5 πόδι λόγω του τραυματισμού που αποκόμισε. Ψυχάρα και θηρίο!

Φυσικά, καθοριστικός για ένα ακόμα ματς ήταν ο «δολοφόνος» Νέντοβιτς. Ο Σέρβος γκαρντ κράτησε όρθιο το «τριφύλλι» στο πρώτο ημίχρονο (11 πόντοι), ενώ στο δεύτερο αποφάσισε να μετατραπεί σε… playmaker: μοίρασε σωστά το παιχνίδι (5 ασίστ συνολικά) αφού πήρε πάνω του όλη την άμυνα της Ζενίτ και εκμεταλλεύτηκε τον Παπαγιάννη όσο κανείς άλλος.



Φτάνοντας στο φινάλε, ήταν αυτός που ανέλαβε πάλι να τραβήξει το «κάρο» από τη λάσπη. Θυμίζοντας το τρομερό τρίποντο που πέτυχε στο ΣΕΦ, πήρε την μπάλα και ευστόχησε ένα ακόμα απίθανο σουτ έξω από τα 6,75μ. με τον Κουζμίνσκας κρεμασμένο πάνω του, φέρνοντας τον Παναθηναϊκό στο +2 (64-62) με 100 δευτερόλεπτα για το τέλος, την ώρα που οι «πράσινοι» έδειχναν να έχουν μπλοκάρει τελείως.

Το έχουμε πει πολλές φορές για τον Νέντοβιτς. Παίκτες με το δολοφονικό του ένστικτο και τη νοοτροπία νικητή που διαθέτει, δύσκολα συναντάς στην Ευρωλίγκα. Είναι αυτός που ανεβάζει επίπεδο το «τριφύλλι». Μακάρι να μην αντιμετώπιζε όλα αυτά τα προβλήματα που τον ταλαιπώρησαν και να μπορούσε να βοηθήσει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό την ομάδα.

Κάπως έτσι λοιπόν διεκόπη το αρνητικό σερί των 5 «ευρωπαϊκών» ηττών και ο Παναθηναϊκός δείχνει να αποκτά σταθερότητα και μια διαφορετική δυναμική, αφού βελτιώνεται ως ομάδα. Γίνεται «ομάδα Πρίφτη», με σχέδιο και αρχές στο παιχνίδι της. Ένα ανταγωνιστικό σύνολο παικτών που μοχθούν και τιμούν τη βαριά φανέλα που φορούν.

Ζητούμενο τώρα είναι να υπάρξει συνέχεια στις καλές εμφανίσεις και στα θετικά αποτελέσματα στην Ευρωλίγκα. Βέβαια, ακολουθεί πρόγραμμα-βουνό και θα πρέπει όλοι να έχουμε πλήρη αντίληψη και συναίσθηση για τις πραγματικές δυνατότητες της ομάδας.

Υ. Γ. Σε ένα ακόμα ματς, ο Πέρι δεν κατάφερε να συνεισφέρει στο παιχνίδι της ομάδας. Αντιθέτως, ήταν πάλι αρνητικός. Χαρακτηριστική η φάση που κάνει -ένα εντελώς αχρείαστο- αντιαθλητικό φάουλ στον Λόιντ (αντί να τον αφήσει να βάλει το καλάθι) στο φινάλε της 3ης περιόδου. Είναι κρίμα διότι προσπαθεί με την περιφερειακή του άμυνα.

Υ. Γ. 2 Πολύ όμορφη η υποδοχή των φίλων και όλου του οργανισμού του «τριφυλλιού» στον Πασκουάλ, στον Μάνο Παπαδόπουλο και σε όλους τους πρώην «πράσινους».

Υ. Γ. 3 Υπερνικάει και τους διαιτητές...

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube