Περισσότερη ανάγκη είχε το χαμόγελο, παρά τη νίκη ο Ολυμπιακός

Υπό άλλες συνθήκες ένα ματς με την ουραγό Βιλερμπάν θα ήταν διαδικαστικό και στον Ολυμπιακό θα έλεγαν «πάμε παρακάτω» ή θα το έβλεπαν ως ένα καλό «ξεμούδιασμα» ενόψει της δύσκολης συνέχειας. Κακά τα ψέματα, η ASVEL δεν είναι ομάδα επιπέδου Ευρωλίγκας και ειδικά φέτος ξέρει ότι θα είναι η τελευταία της χρονιά στο κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο. Ωστόσο, με βάση τις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί στα τελευταία ματς, για τους «ερυθρόλευκους» ήταν ένα must-win παιχνίδι. Αφενός για βαθμολογικούς λόγους, αφού με τρεις σερί ήττες, έχασαν έδαφος, αλλά πολύ περισσότερο για την ψυχολογία των παικτών του Γιώργου Μπαρτζώκα.

Πριν από τους Γάλλους είχε προηγηθεί το σκληρό ματς με τη Βαλένθια στο ΣΕΦ, όπου το σοκ από την εμφάνιση της τέταρτης περιόδου δεν είχε φύγει εντελώς από το μυαλό των παικτών του Ολυμπιακού. Αυτό τουλάχιστον έδειξαν οι «ερυθρόλευκοι» στο πρώτο ημίχρονο. Ναι μεν είχαν σταθερά το προβάδισμα σ’ όλο το πρώτο μέρος, αλλά είχαν μία διαφορά που με το… ζόρι διατηρούνταν κοντά στους δέκα πόντους. Και σ’ αυτό έπαιξε περισσότερο ρόλο η διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων. Οι μονάδες των Πειραιωτών είναι σαφώς πιο ποιοτικές από εκείνες της ASVEL, από την στιγμή κιόλας που έλειπε ο Νάντο Ντε Κολό, με τον Τομά Ερτέλ να θυμίζει παίκτη Ευρωλίγκας, όμως μέχρι να κουραστεί και να… κρυφτεί.

Στο δεύτερο ημίχρονο ήταν ο Ολυμπιακός που ήθελε να βλέπει ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Ομάδα που έβγαζε ενέργεια και στις δύο πλευρές του παρκέ και μοίραζε την μπάλα, κυκλοφορώντας τη με τη γνωστή καλή ταχύτητα. Έτσι, οι «ερυθρόλευκοι» κυριάρχησαν απόλυτα στο παρκέ του ΣΕΦ, έστειλαν τη διαφορά πάνω από τους 20 πόντους και ουσιαστικά απλοποίησαν την κατάσταση. Θέλοντας παράλληλα να… απολογηθούν και στον κόσμο, ο οποίος στήριζε από το πρώτο λεπτό με τους Γάλλους και που πριν από λίγα 24ωρα είχε εκφράσει μία μικρή δυσαρέσκεια στο τέλος του ματς με τη Βαλένθια.

Χωρίς αμφιβολία στην κατάσταση που ήταν ο Ολυμπιακός, η Βιλερμπάν ήταν ο κατάλληλος αντίπαλος την στιγμή που τον χρειαζόταν. Το τέλος του ματς βρήκε τους «ερυθρόλευκους» να έχουν πετύχει 107 πόντους, έχοντας μοιράσει 25 ασίστ, με μόλις 9 λάθη και έχοντας κάνει ισάριθμα κλεψίματα. Το καλό μοίρασμα της μπάλας, που έδωσε ελεύθερα σουτ στους Πειραιώτες, επιβεβαιώνεται και από την αποτελεσματικότητα στην επίθεση, με 12/28 τρίποντα, ποσοστό κοντά στο 43%, αλλά και στα δίποντα, που με 26/38 άγγιξε το 70% (σ.σ. 68,4% για την ακρίβεια).

Αν είναι να βρούμε ένα αρνητικό στο ματς με τους Γάλλους είναι οι 84 πόντοι στην άμυνα. Είναι ένα κομμάτι που χρειάζεται βελτίωση ο Ολυμπιακός και σίγουρα εκεί θα επικεντρωθεί στο μέλλον, καθώς επιθετικά έχει το ταλέντο και την ποιότητα να πετυχαίνει τουλάχιστον 90 πόντους κόντρα στον οποιονδήποτε. Αυτό είναι κάτι που θα βελτιωθεί μέσα από την ομαδική δουλειά, αλλά παράλληλα και με την ατομική διάθεση των παικτών να βάλουν κορμί και χέρια στην μπάλα.

Ήταν ένα παιχνίδι που ο Ολυμπιακός είχε κορυφαίο τον Ντόρσεϊ με 22 πόντους με 4/5 δίποντα και 4/8 τρίποντα, αλλά δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες και οι 6 ασίστ που μοίρασε. Ένα ματς… εξιλέωσης για τον Φουρνιέ, ο οποίος σταμάτησε στους 21 πόντους, μετά το μέτριο παιχνίδι που έκανε κόντρα στη Βαλένθια, με τα 1/9 τρίποντα. Βεζένκοφ και Μιλουτίνοφ ήταν στα σταθερά υψηλά στάνταρ τους.

Γενικά ήταν ένα καλό βράδυ για τον Ολυμπιακό, μία καλή νίκη σημαντική τόσο για βαθμολογικούς λόγους, αλλά κυρίως για την εμφάνιση. Γιατί εύκολα ή δύσκολα η νίκη με την ουραγό θα ερχόταν, κανείς όμως δεν εγγυάται πως θα ήταν η ψυχολογία, εάν αυτή ερχόταν έπειτα από ένα ματς που θα ήταν ντέρμπι και θα «καθάριζε» στο τέλος. Οι παίκτες των «ερυθρόλευκων» το είδαν σαν… group therapy. Είδαν τον πραγματικό τους εαυτό και τι μπορούν να κάνουν εφόσον μείνουν πιστοί στις αρχές τους. Αυτές που τους διατηρούν στην ελίτ της Ευρωλίγκας τα τελευταία χρόνια. Μία νίκη που έφερε ξανά χαμόγελα και αυτό ήταν ακόμη πιο σημαντικό και ενδεχομένως το ζητούμενο για τον Ολυμπιακό.

Πλέον, το ενδιαφέρον στρέφεται στο επόμενο ματς με τον Κολοσσό Ρόδου για το πρωτάθλημα, αλλά περισσότερο γιατί θα κάνει το ντεμπούτο του ο Μόντε Μόρις. Να δούμε σε τι κατάσταση ήρθε ο Αμερικανός από το ΝΒΑ, πόση διάθεση έχει να παίξει στην Ευρώπη και αν στις λίγες προπονήσεις που έχει με την ομάδα του Πειραιά, δείξει έναν βαθμό προσαρμογής στο μπάσκετ που παίζεται στην ήπειρό μας.