Τελικά είμαστε... άμπαλοι!

Άμπαλοι: Αυτοί που δεν την «παλεύουν» και προφανώς δεν ξέρουν να παίζουν μπάλα. Επίσης, οι άμπαλοι τις περισσότερες φορές «χάνουν» την μπάλα και γενικώς δεν μπορούν να συντονιστούν με το περιβάλλον...

Τι μας λες ρε μεγάλε;

Κι όμως... Είναι κάποια παιδιά που ψάχνονται συνεχώς αφού δεν θέλουν να ασχοληθούν με τα «τετριμμένα», όπως ποδόσφαιρο ή μπάσκετ. Έτσι, εκεί που κάθονταν άρχισαν να περπατούν και μετά να τρέχουν και μετά να κάνουν τούμπες και μετά να κάνουν φιγούρες και μετά να πηδούν από το σημείο Α στο σημείο Β κάνοντας εξάσκηση και στα μαθήματα του σχολείου και να βγάζουν και όνομα σε όλο αυτό που έκαναν. Freerunning ή παρκούρ όπως το λέμε εμείς εδώ στο Ελλάντα. Αμέ!

Μερικά τέτοια παιδιά που αυτό το χόμπι το έκαναν τρόπο ζωής, γνωρίσαμε στην Σαντορίνη, στο Red Bull Art of Motion 2013, την απόλυτη διοργάνωση freerunning. Τα παιδιά αυτά είναι η προσωποποίηση της ενέργειας, της ξεγνοιασιάς, της χαράς. Αν κάτσετε και δείτε τι μπορούν να κάνουν αυτοί οι αθλητές τότε θα εντυπωσιαστείτε και θα αναφωνήσετε «Πωωωω, τι έκανεεε;;;» και αν τύχει να τους παρακολουθήσετε από κοντά τότε απλά «κολλάτε» επικίνδυνα!

Μπορεί οι τύποι αυτοί να μην έχουν καμία σχέση με την μπάλα, να μην γνωρίζουν ποιος είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο ή ο Λεμπρόν Τζέιμς, να είναι τελείως άμπαλοι (!) αλλά δεν τους πολυνοιάζει...

Γιατί;

Εκείνοι αντί να «χορεύουν» τους αντιπάλους τους κάνουν το ίδιο αλλά έχοντας κόντρα με τα κτίρια. Εκείνοι παίζουν σε δύσκολους αγωνιστικούς χώρους, προσπαθούν να προσγειωθούν και να ισορροπήσουν κάτω από δύσκολες συνθήκες και στην τελική αν αποτύχουν το ξαναπροσπαθούν μέχρι να το κάνουν σωστά. Γιατί εκείνοι νιώθουν free!

Διαβάστε όσα είπε ο νικητής του Red Bull Art of Motion 2013, Cory DeMeyers στον Μιχάλη Ηλιού:

Περίμενες να κερδίσεις αυτό το τουρνουά; Ένιωθες φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου του καλύτερου freerunner;

«Ειλικρινά, δεν το περίμενα καθόλου. Ήλπιζα πως θα πάω καλά γιατί είχα κάνει πολύ καλή προπόνηση αλλά όχι να κατακτήσω τον τίτλο. Η πρώτη θέση για μένα ήταν όνειρο!».

Ποιο είναι το κίνητρο σου για να κάνεις freerunning;

«Αυτό που με έκανε και άρχισα το freerunning και με κάνει να συνεχίζω είναι να ξυπνάω κάθε πρωί και να έχω στο μυαλό μου μια νέα κίνηση, ένα νέο trick γιατί κάθε ημέρα είναι διαφορετική και έχεις διαφορετικά πράγματα στο μυαλό σου προκειμένου να τα φέρεις εις πέρας».

Αγχώθηκες καθόλου με την εμφάνιση και την απόδοση του συναθλητή σου, Jesse LaFlair, όταν σε πλησίαζε στην βαθμολογία;

«Ήμουν αγχωμένος στο τέλος όταν κατάλαβα πως ο Jesse LaFlair με πλησίαζε στην βαθμολογία αλλά το καλό της υπόθεσης ήταν πως δύο αθλητές από την ίδια χώρα θα ανεβαίναμε στο βάθρο. Δεν με ένοιαζε εκείνη την ώρα τόσο η πρωτιά».

Επόμενο σκαλοπάτι για σένα ποιο είναι και πως θα γιορτάσεις την μεγάλη σου νίκη;

«Μετά από τη νίκη μου αυτή, θέλω να επιστρέψω στο σπίτι μου και να ξεκινήσω προετοιμασία για του χρόνου. Θέλω να ξανάρθω στην Σαντορίνη και να προσπαθήσω να κάνω τα πάντα για να διατηρήσω τα σκήπτρα του πρωταθλητή. Σίγουρα, θα κάνω ένα μεγάλο πάρτι με τους φίλους μου για να το γιορτάσω αλλά μετά ξεκινά η δουλειά».

Ο συντάκτης του sport-fm.gr, Μιχάλης Ηλιού, προσπάθησε να κλέψει το βραβείο του DeMeyers αφού freerunning δεν πρόκειται να κάνει ποτέ ούτε για αστείο. Όχι γιατί δεν του αρέσει αλλά γιατί στην πρώτη τούμπα θα ξάπλωνε φαρδύς-πλατύς και δεν θα ξανασηκωνόταν!

Στη συνέχεια βρήκαμε τον Έλληνα freerunner, Δημήτρη Κυρσανίδη, ο οποίος συμμετείχε στην τελική φάση για πρώτη φορά και κατάφερε να πάρει την έβδομη θέση. Ο Δημήτρης υπήρξε κι αυτός «θύμα της κλασσικής Ελληνίδας μάνας», η οποία κάθε τρεις και λίγο του γκρίνιαζε και του έκανε τις ίδιες και τις ίδιες παρατηρήσεις. «Πρόσεχε, μη χτυπήσεις. Κανόνισε την πορεία σου», κι άλλα τέτοια γραφικά.

Ο Δημήτρης Κυρσανίδης τα είπε όλα όμως στον Μιχάλη Ηλιού:

«Ξεκίνησα το παρκούρ από τα 12 μου χρόνια και τώρα είμαι στα 18. Επέλεξα το παρκούρ γιατί είχα βαρεθεί το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ που προβάλλουν τα media. Ήθελα κάτι διαφορετικό γιατί με έκανε πιο χαρούμενο. Μαζευόμασταν σε πάρκα στην Θεσσαλονίκη και μετά βρήκαμε κι άλλα μέρη όπως ορισμένα σχολεία ή γυμναστήρια. Ευτυχώς δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τους γονείς μου. Με βοηθούν πάντα, με υποστηρίζουν! Στην αρχή μόνο υπήρχαν κάποιοι ενδοιασμοί. Μου έλεγε η μάνα μου να δώσω το τηλέφωνο της στους φίλους μου αν γίνει κάτι να την ειδοποιήσουν ή ζητούσε τα νούμερα των φίλων μου για να τσεκάρει αν είμαι καλά (γέλια).

Δεν θεωρώ πως το παρκούρ μου τρώει ώρες από την καθημερινότητα μου. Είναι τρόπος ζωής. Είναι όπως κάθε μέρα πηγαίνουμε και τρώμε φαγητό έτσι και εγώ πηγαίνω και κάνω τα δικά μου. Πάντως, σίγουρα 5-6 ώρες και παλιότερα πάνω από 10 ώρες την ημέρα κάναμε παρκούρ. Βέβαια, από εδώ και πέρα χρειάζεται ψάξιμο. Είμαι ικανοποιημένος από εμένα και από όσα πέτυχα στο Red Bull Art of Motion 2013 και θέλω να ρωτήσω και τους συναθλητές μου αν τους άρεσα ή όχι ή αν μπορούν κάπως να με βοηθήσουν και να βρω κάποιον χορηγό. Μέχρι στιγμής, έχω έναν σπόνσορα, μια γερμανική εταιρεία που μου καλύπτει τα έξοδα. Σκοπός μου είναι να βγω στο εξωτερικό. Από την άλλη μεριά, έχω και την σχολή που πέρασα από τις Πανελλήνιες. Μέχρι να βρω άκρη και τι θα κάνω με το freerunning θα παρακολουθήσω σίγουρα τα μαθήματα της σχολής».

Και επιστρέφουμε στον άμπαλο συντάκτη αυτού εδώ του άρθρου που όπως σας προειδοποίησε δεν έκανε ούτε ένα λεπτό παρκούρ και επιδόθηκε στην ηλιοθεραπεία. Ο «ηλιοκαμμένος», Μιχάλης Ηλιού (πόσο μου αρέσει να μιλάω για μένα σε τρίτο ενικό), θα ήθελε να ευχαριστήσει την Red Bull για την εμπειρία που του χάρισε να παρακολουθήσει από κοντά ένα τόσο εντυπωσιακό event και εννοείται πως για να πετύχει μια τέτοια διοργάνωση, χωρίς τις Μαρτίνα, Εβελίνα, Βάσω δεν θα γινόταν τίποτα! Κορίτσια, είστε χιλιόμετρα μπροστά!