Οι συντάκτες του sport-fm.gr απαντούν: Τι κρατάμε από το 2021 και τι αφήνουμε πίσω;

Όπως κάθε χρονιά, το 2021 είχε ευχάριστα, είχε και δυσάρεστα.

Οι συντάκτες του sport-fm.gr κάνουν τον απολογισμό τους και απαντούν τι κρατάνε από το 2021 και τι θα ήθελαν να αφήσουν πίσω.

Χρήστος Ρομπόλης

Το 2021 είχε και πάλι πολλά πράγματα για… πέταμα. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω ένα, όχι, δεν θα ήταν ο κορωνοϊός και οι συνέπειές του, οι φυσικές καταστροφές ή οι θάνατοι. Αυτά στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι στο χέρι μας να τα αποφύγουμε, σε αντίθεση με το πώς τα αντιμετωπίζουμε.

Το πιο απογοητευτικό, ΚΑΙ στο 2021, ήταν ότι ως λαός βρήκαμε και πάλι αναρίθμητες αφορμές διχόνοιας, με αποκορύφωμα το εμβόλιο. Υπήρχαν, βέβαια, και (λίγες είναι αλήθεια) στιγμές που πρόσφεραν μια χαραμάδα φωτός.

Όπως η συστράτευση του απλού κόσμου στις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού για να καλύψουν τις τραγικές ελλείψεις του κρατικού μηχανισμού. Ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε πολλά, διχασμένοι απολύτως τίποτα.

Νίκος Ράλλης

«Το 2021 επέστρεψε στην αγαπημένη του ομάδα»… Αν ήμουν ποδοσφαιριστής (θα μπορούσα), το προφίλ μου στη Wikipedia κάτι τέτοιο θα έγραφε. Τρίτη φορά στον bwinΣΠΟΡ FM. Ποιος Τάκης Λεμονής και πράσινα άλογα! Αυτό κρατάω. Και πετάω ότι επέστρεψα στον bwinΣΠ… Όχι, όχι, πλακίτσα! Πάμε στα εύκολα. Ανοίγω μια τεράστια σακούλα σκουπιδιών και πετάω μέσα κάθε καθίκι, που πλήγωσε φέτος μια γυναίκα. Τους όρους γυναικοκτονία και metoo τούς μάθαμε, δυστυχώς και εδώ. Μέσα στη σακούλα, βαθιά, και οι «ναι μεν, αλλά».

Παύλος Κουστέρης

Τι πετάω: Η απάντηση «κορωνοϊός» είναι προφανής και θεωρώ ανήκει κυρίως στα πεπραγμένα του 2020 και λιγότερο τώρα. Για αυτό τον λόγο θα… πετάξω την αφορμή για ακόμα έναν διχασμό που προκύπτει μέσω της πανδημίας, κάτι που γίνεται ακόμα πιο εξωφρενικό με την καθιερωμένη, καθημερινή βόλτα στα social media. Δηλητήριο κι όχι μόνο. Μακριά, λοιπόν.

Τι κρατάω: Θα καταχραστώ τη στήλη κι αυτό που κρατάω είναι κάτι επί προσωπικού. Θα ήταν, άλλωστε, παράλογο να μην το κάνω όταν το 2021 είναι η χρονιά που ήρθε στον κόσμο ο γιος μου. Πολλά μπορείς να γράψεις, πολλά περισσότερα να πεις, αλλά τι να πρωτογράψεις και τι να πρωτοπείς. Οπότε μένω με την αναφορά.

Κωνσταντίνα Πανούτσου

Επειδή αποφεύγω τους απολογισμούς και έχω μια …δυσκολία στην έκφραση θα απαντήσω με δύο φωτογραφίες.

Θα ήθελαν να αφήσω πίσω αυτήν την εικόνα:

Και να κρατήσω την πρώτη περήφανη εμφάνιση της Ιωάννας Παλιοσπύρου:

Εύα Ζαχαριουδάκη

Κρατάω τα στόματα που μίλησαν και τα αυτιά που άκουσαν. Το metoo δεν ήταν μια ευχάριστη είδηση, αλλά ήταν μια αναγκαία, θαρραλέα πράξη. Ίσως είναι το πρώτο βήμα για έναν διαφορετικό κόσμο. Με λιγότερα «γιατί δεν μίλησε τότε», με περισσότερη κατανόηση και αγάπη. Μένοντας στο ίδιο κλίμα, θα ήθελα να αφήσω πίσω τον κόσμο που καθυστερεί αυτή την αλλαγή.

Αναστασία Βοσνάκη

Από το 2021 κρατάω όλες τις στιγμές που μου χάρισαν χαμόγελα και όμορφες στιγμές. Τους καινούργιους ανθρώπους που μπήκαν στην ζωή μου και τελευταία, κρατάω την δουλειά των ονείρων μου η οποία έγινε πραγματικότητα!

Αφήνω πίσω όλες τις δύσκολες και άσχημες στιγμές, τις αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα, την ανασφάλεια και τον φόβο που ζούμε όλοι για τον κορωνοϊό.

Υ.Γ.: Για τον καινούργιο χρόνο εύχομαι μόνο ένα πράγμα, ΥΓΕΙΑ και τίποτε άλλο!

Γιώργος Τσανάκας

Αν μη τι άλλο, το 2021 ήταν σαφώς καλύτερο από το 2020. Όχι όπως θα το θέλαμε βέβαια, αλλά αρχίσαμε να παίρνουμε τη ζωή μας και πάλι λίγο πίσω... Το να πετάξω κάτι από αυτόν τον χρονο, μου φαίνεται λίγο ανούσιο αφού και τα άσχημα μέσα στη ζωή είναι και η αλήθεια είναι πως μαθαίνεις μέσα από αυτά. Παρόλα αυτά, προσωπικά κάτι το τραγικό δεν μου συνέβη. Αν μη τι άλλο θα κρατήσω πως όλοι από τον περίγυρώ μου συνεχίζουν να είναι εδώ, να είναι υγιείς. Σε τέτοιες εποχές που ζούμε, καλό είναι να το λησμονούμε. Όπως και το γεγονός πως θα γίνει χαζό-θείος (σσ. the baby is coming)!

Γιάννης Πολιάς

Συνολικά, το 2021 δείχνει να είναι ελαφρώς καλύτερο σαν χρονιά από το 2020, όταν ήρθε και μας έκλεισε στο σπίτι ο κορωνοϊός. Ακόμα ταλαιπωρούμαστε αλλά σαν κάπως να πηγαίνει να στρώσει το πράγμα.

Επί του προσωπικού, η χρονιά που φεύγει μου έφερε δύο μεγάλα καλά και ένα μεγάλο κακό. Τα καλά αφορούν τον επαγγελματικό και τον... στεγαστικό τομέα, το κακό ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας σε δικό μου άνθρωπο, το οποίο όμως δείχνει σιγά σιγά ότι ξεπερνιέται.

Θα προτιμήσω να δω το ποτήρι μισογεμάτο, προχωράμε.

Μανώλης Μουσουράκης

Θα κινηθούμε σε αθλητικό πλαίσιο. Για τα υπόλοιπα να είναι καλά τα μπαρ που ξανάνοιξαν (άνετα έμπαινε κι αυτό στη λίστα… μπάι δε γουέι). Ξεκινάμε από το τι κρατάμε, λοιπόν.

Μικρή εισαγωγή: Ο γράφων έμαθε να λατρεύει το εγχώριο πρωτάθλημα (ποδοσφαίρου προφανώς) ακόμα και σε χρόνια παντελούς απαξίωσης. Όχι πως έχουν εκλείψει εκφάνσεις της τελευταίας, άλλα όπως και να το κάνουμε παρακολουθούμε την πιο ανταγωνιστική Super League 1 των τελευταίων -πάρα πολλών- χρόνων. Αξία ανεκτίμητη, οπότε θα μπει και στην κορυφή της σχετικής λίστας.

Από την άλλη, δυστυχώς το ότι «κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα» δεν σημαίνει ότι και κάθε μέρα στη δουλειά θα είναι καλή. Όπως εκείνη της 12ης Ιουνίου, όταν η κατάρρευση του Κρίστιαν Έρικσεν πάγωσε όλον τον ποδοσφαιρικό πλανήτη, μαζί και όλους όσοι βρίσκονταν στο γραφείο. Ο τρομακτικός συνδυασμός… παγώματος και αλλεπάλληλης πληκτρολόγησης. Πετάμε, λοιπόν, αυτές τις στιγμές χάους και ευχόμαστε στον Δανό παικταρά -πρώτα απ’ όλα υγεία- αλλά και καλή επάνοδο στους αγωνιστικούς χώρους.

Χρήστος Κατριμουστάκης

Το 2021 ήταν ξεκάθαρα μια δύσκολη χρονιά για όλους. Είναι λογικό πολλοί να θέλουν να την «πετάξουν» στα σκουπίδια, ειδικά από τη στιγμή που στον καθένα, όλο αυτό του την έχει… βαρέσει διαφορετικά. Καλό θα ήταν βέβαια να δούμε και τα θετικά που αν το καλοσκεφτούμε ήταν 100% περισσότερα από τα αρνητικά που μας χάλασαν τη διάθεση. Ό,τι και να μας έρχεται, θα πρέπει «αναγκαστικά» να βρούμε τρόπο να τον ξεπεράσουμε, όσο σκληρό και αν είναι γιατί… life goes on.