Πανηγύρια, μέσα στα προφανή προβλήματα!(Λάμπρος Γκαραγκάνης)

Το να επιβραβεύει ένα κοινό την προσπάθεια της ομάδας που υποστηρίζει, χωρίς να είναι προσκολλημένο στο αποτέλεσμα, δείχνει υγεία και προσέγγιση πραγματικής αγάπης προς το σύλλογό του. Η εικόνα στο ΟΑΚΑ μετά τη συντριβή της ΑΕΚ από τη Σεβίλλη και τον αποκλεισμό από το Τσάμπιονς Λιγκ είναι σπάνιας ομορφιάς, αλλά ταυτόχρονα και το μόνο θετικό για την Ένωση στην παρούσα φάση. Τονίζεται και έτσι πρέπει να γίνει, όμως σε καμία περίπτωση ως γεγονός δεν μπορεί να παραμερίσει τα αρνητικά του 1-4! Δύο ήττες από μία σταθερά ανερχόμενη ομάδα στην Ευρώπη, που πρωταγωνιστεί στο ισπανικό πρωτάθλημα, δεν βγάζουν προς τα έξω μονάχα λάθη του μεταγραφικού σχεδιασμού.

Και κανονικό τερματοφύλακα να είχε η Ένωση και έναν ακόμη επιθετικό διαθέσιμο και μία αξιόπιστη εναλλακτική λύση για τον ποιοτικό Αρουαμπαρένα, το πιθανότερο είναι να μην έμπαινε στους ομίλους. Η νοοτροπία που δημιουργείται και περιφέρεται στην ατμόσφαιρα δεν μπορεί να κάνει καλό στην ελληνική ομάδα, μετά από τέτοιες εξελίξεις. Κάνοντας ένα φανταστικό ημίωρο, κατέρρευσε και κατόπιν δέχθηκε τέσσερα τέρματα. Αυτό δείχνει έλλειμμα ψυχολογίας επάνω στο παιχνίδι και αποδοχή της μοίρας που εξ αρχής της αποδόθηκε.

Το μέγεθος του αντιπάλου (που πέρασε εφιαλτικό δεκαήμερο πριν το παιχνίδι της Δευτέρας) θα μπορούσε ν΄ αποτελέσει, όπως συμβαίνει δυστυχώς εν μέρει, ένα καλό άλλοθι, αν τα προηγούμενα χρόνια η ΑΕΚ είχε τη μία ευρωπαϊκή επιτυχή πορεία πίσω από την άλλη. Αυτό δεν συμβαίνει και η πρώτη του συνέπεια είναι ο ορατός, πλέον, κίνδυνος στις προσεχείς σεζόν, εφόσον αγωνιστεί στο ΟΥΕΦΑ, να παίζει από τους προκριματικούς γύρους και μάλιστα στο γκρουπ των αδυνάτων ομάδων, με βάση τη βαθμολογία που διαμορφώνει. Από το σκηνικό της Δευτέρας η ομάδα του Σέρα Φερέρ δεν είναι κερδισμένη και δεν θα είναι εφόσον επαναπαυτεί στο όνομα της Σεβίλλης και στο δικαιολογημένο αποκλεισμό.

Πρέπει, όπως συμβαίνει και με τις υπόλοιπες μεγάλες ομάδες του κέντρου, να υπάρξει η κριτική που θα την αντιμετωπίζει ως πρωταθλήτρια Ελλάδας (εφόσον αυτός είναι ο στόχος της, όπως διαλαλείται) και όχι σαν μία ομάδα από το Λουξεμβούργο που το πάλεψε αλλά αποκλείστηκε από αντίστοιχη της Ισπανίας. Θυμίζω πως σε εθνικό επίπεδο η Ελλάδα έχει κάνει στο πρόσφατο ένδοξο παρελθόν, ουκ ολίγες ζημιές στην Ισπανία! Όπως επίσης ανακαλώ στη μνήμη όλων μας αντίστοιχες περιπτώσεις με ήττες Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού στην Ευρώπη, αυτού του εύρους, όπου την επόμενη ημέρα ψάχναμε μέσο μεταφοράς για να «στείλουμε» τους προπονητές τους στα σπίτια τους.

Και δεν θέλω καν να φαντάζομαι, όπως τουλάχιστον πλασάρεται αυτό το 1-4, αν αντί του Φερέρ ήταν ο Πεσέιρο και ο Λεμονής «πρωταγωνιστής» σε πάρτι αντιπάλου τι ακριβώς θα λάμβανε χώρα… Η κριτική πρέπει να είναι σκληρή, ειδικά για μία ομάδα, που θέλει να πρωταγωνιστήσει, έχοντας μάλιστα και παρουσίες πρόσφατες στην Ευρώπη, με τις οποίες απλόχερα έχει συμβάλει στην κατρακύλα της βαθμολογίας της Ελλάδας στη 18η θέση της κατάταξης της ΟΥΕΦΑ. Αν αυτό δεν συμβαίνει ας βγει κάποιος επίσημος παράγοντας της ΑΕΚ να επαναπροσδιορίσει στόχους πριν τα διπλά ματς με τη Σάλτσμπουργκ. Η αυστριακή ομάδα έχει μεγαλύτερο μπάτζετ από την Ένωση και επιτρέψτε μου την τοποθέτηση καλύτερους παίκτες στις περισσότερες θέσεις.

Αυτό είναι προσωπικός ισχυρισμός και άλλοθι που το παρέχω ανοικτά από τώρα, για πιθανό αποκλεισμό από τους ομίλους του ΟΥΕΦΑ. Δεν νομίζω, όμως, πως τον ασπάζονται οι περισσότεροι. Όποιος κλείσει τα μάτια στην πραγματικότητα θα ισχυριστεί πως η ΑΕΚ είναι το φαβορί με τη Σάλτσμπουργκ, επομένως σε ενδεχόμενο νέας αποτυχίας του απαγορεύω να καπηλευτεί το δικό μου άλλοθι. Είναι αρκετά κουραστικό να βρίσκονται δικαιολογίες σε κάθε κατήφορο, οποιουδήποτε εκπροσώπου μας στην Ευρώπη, τη στιγμή που η Ελλάδα ασθμαίνει να διατηρήσει τα κεκτημένα και έχει μπροστά της ένα σωρό εμπόδια για να μην κατρακυλήσει κι άλλο. Κι αυτό το ενδεχόμενο, είναι εκτός από οποιαδήποτε συλλογική σκοπιμότητα.