Προσφέρει απλόχερα το τέλειο άλλοθι!

Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται ν΄αναιρέσω τα όσα έγραφα το περασμένο καλοκαίρι για τον Χενκ Τεν Κάτε. Ο Ολλανδός είχε δύσκολο έργο, να πάρει μία ομάδα ψυχολογικά κατεστραμμένη και αγωνιστικά σε μετωπική πορεία προς το αδιέξοδο και να προσπαθήσει να την επαναφέρει σε υποφερτό επίπεδο. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού γνωρίζει το ποδόσφαιρο όσο λίγοι και δεν είναι τυχαία τα πόστα που έχει αναλάβει, ως τώρα, στην καριέρα του σε Τσέλσι και Μπαρτσελόνα. Το μεγάλο του χάντικαπ, ωστόσο, το είχα τονίσει και αυτό δεν είναι άλλο από τον αμφιλεγόμενο χαρακτήρα του. Ακόμη και τώρα, που κοινώς αποδεκτά τα έχει κάνει μαντάρα, στο χέρι του είναι να μπορέσει να διορθώσει τα μεγάλα λάθη του και να προετοιμάσει την ομάδα της επόμενης σεζόν, κρατώντας τους «πράσινους» μέσα στους δύο σημαντικούς στόχους που τους έχουν απομείνει.

Γιατί και πιθανή πρόκριση επί της Βιγιαρεάλ, στο Τσάμπιονς Λιγκ και κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας είναι εξελίξεις που δεν αποκλείονται, που δεν θα μετριάσουν την αποτυχία της πρωτιάς στη Σούπερ Λίγκα από τη μία, από την άλλη, όμως, θα αποδείξουν ότι κάτι γίνεται και πως ο Τεν Κάτε είναι ικανός να οδηγήσει σε επιτυχίες το «τριφύλλι». Σε αντίθετη περίπτωση θα πρόκειται για μία ακόμη χαμένη περίοδο στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου, η παρουσία του Ολλανδού στον πάγκο της ομάδας, που θα ενισχύσει την ηττοπάθεια, σε όλους τους τομείς στην εγχώρια Λίγκα, οι οποίοι αδιαμφισβήτητα διέπουν κάθε κίνηση του Παναθηναϊκού. Η κριτική στις επιλογές ενός επαγγελματία προπονητή, που πληρώνεται για να τις κάνει, στα μάτια της κοινής γνώμης κάνει «τζιζ», όταν προέρχεται από έναν απλό παρατηρητή των εξελίξεων.

Δεν μπορεί να μη τονιστεί, όμως, η εμμονή, το κολλημένο κεφάλι ενός ανθρώπου που πρέπει να κοιτάζει το καλό του συνόλου και η ελεγχόμενα κακή συμπεριφορά του. Η ατάκα του Ζιλμπέρτο, στην πρόσφατη διένεξή του με τον προπονητή του, τα λέει όλα: «Όλο φωνές, φωνές, φωνές! Πώς να παίξουμε έτσι μπάλα;», αναρωτήθηκε ο Βραζιλιάνος αστέρας στο ημίχρονο του αγώνα με τον Ηρακλή, μετά την απόφαση του Τεν Κάτε να τα βάλει εν ψυχρώ και με 45 κρίσιμα λεπτά να έπονται με τον πρώην άσο της Αρσεναλ και το Σιμάο. Κι εδώ αρχίζουν τα παράλογα, τα οξύμωρα, συμβάντα και αποφάσεις που μπορούν να στείλουν και τον πλέον ψυχικά υγιή άνθρωπο, στο τρελάδικο. Έχεις παράπονο κύριε και από τα δύο σου αμυντικά χαφ; Τι κάνει ο προπονητής σε αυτές τις περιπτώσεις; Αλλαγές! Έχεις τον Μάτος; Ναι. Ε, βάλτον!

Πρόκειται για τον καλύτερο αμυντικό μέσο του πρωταθλήματος πέρυσι, που φέτος δεν μπορεί να καλύψει το «ρεπό» του Σιμάο, που είχε ταξίδι από τη Μοζαμβίκη και έπαιξε απροπόνητος! Πρόκειται για τον παίκτη που «έκλαιγε» ο κόσμος του Παναθηναϊκού το περασμένο καλοκαίρι μπροστά στο ενδεχόμενο να συνεχίσει στην Πόρτσμουθ. Πρόκειται για ένα σημαντικό μέρισμα του μπάτζετ, που διέθεσε ο Παναθηναϊκός πριν λίγους μήνες, ώστε ν΄αποκτήσει εξ ολοκλήρου τα δικαιώματα του Βραζιλιάνου. Συν τοις άλλοις (και το τραγικό είναι ότι συζητάμε για εξόφθαλμα σφάλματα, που «πρωτοστάτησαν» στο ίδιο ματς!) πως μπορείς να επιλέγεις Μάντζιο ή Πετρόπουλο για αριστερό χαφ και να έχεις παροπλισμένο τον Ίβανσιτς, για τον οποίο ισχύει ακριβώς ό,τι και για τον Μαρσέλο Μάτος.

Έχεις πολλούς παίκτες στον Παναθηναϊκό, που γνωρίζουν την μπάλα που ξέρει ο Αυστριακός; Και δεν μπορώ ν΄ακούω άλλο αυτήν την, πάντα ειρωνικά ειπωμένη, αηδία πως «ο καλύτερος παίκτης, στις γκέλες, είναι αυτός που δεν παίζει», γιατί την πιπίλισαν αρκετοί μετά το παιχνίδι με τον Εργοτέλη στο «Παγκρήτιο» και την απαρνήθηκαν την περασμένη Κυριακή το βράδυ! Περαιτέρω αγωνιστική κριτική δεν θα κάνω, για το αν θα έπρεπε να παίξει ο «Polish player», όπως τον αναφέρει ο προπονητής του, Βαβρζίνιακ στα αριστερά της άμυνας και ο Σαριέγκι σέντερ μπακ κτλ. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως ο Ολλανδός και οι συνεργάτες του προσφέρουν το τέλειο άλλοθι στον Ολυμπιακό, που είναι ικανός, με αυτά που βλέπουμε κάθε αγωνιστική, να πάρει το πρωτάθλημα και με τριάντα βαθμούς διαφορά από το δεύτερο!

Να μιλήσεις για τη διαιτησία, που φέτος είναι χειρότερη από κάθε άλλη σεζόν, όταν εσύ κάνεις ό,τι παραπάνω μπορείς για να βάλεις και με αυτήν! Όταν, όμως, παθητικά και χωρίς καμία αντίδραση «προσφέρεσαι» στις ορέξεις της κάθε μέτριας ομάδας του πρωταθλήματος, τότε το βουλώνεις και αφήνεις τους άλλους να κάνουν φιέστα ξανά και ξανά. Ο Βαλβέρδε, έχοντας μπορέσει να εκμεταλλευτεί την κλάση τριών παικτών του (σ.σ. Ντιόγκο, Μπελούτσι, Γκαλέτι) έγινε από «κάπελας», μετά τον αποκλεισμό από την Ανόρθωση, άρχοντας. Φανταστείτε, να είχε ξυπνήσει ένα πρωί, εκεί κοντά στον Νοέμβρη και έναν από αυτούς να τον «πέταγε» σαν άχρηστη πατσαβούρα στον πάγκο ή στην κερκίδα; Θα είχε φθάσει ο Ολυμπιακός ως εδώ; Με τίποτα! Οι μπαλαδόροι είναι για να παίζουν και οι προπονητές για να αναλαμβάνουν τις ευθύνες και να διορθώνουν τα λάθη τους!