Αυτό είναι το μεγάλο λάθος του Κετσπάγια!

Η θέση του προπονητή στον Ολυμπιακό είναι με οξύμωρο τρόπο επισφαλής, για μία ομάδα η οποία είναι απόλυτος κυρίαρχος στην Ελλάδα, για παραπάνω από μία δεκαετία. Είναι, όμως, και η μόνη που επιδέχεται κριτικής και ο κόσμος, λογικά, κάπου πρέπει να «ξεσπάσει», κάπου πρέπει να ρίξει τα φταιξίματα. Ο Σωκράτης Κόκκαλης δεν είναι από τους ανθρώπους που θα δεχθεί κριτική, δημόσια και μη, και θα το αφήσει να περάσει έτσι. Θυμάμαι σαν τώρα το πρωτοσέλιδο της Sportday, την 9η Μαΐου, με τον κατατοπιστικό τίτλο: «Αν με βρίσουν, φεύγω!». Ενόψει της φιέστας, αν θυμάστε, και λόγω του «διαζυγίου» με τον Βαλβέρδε, δεν ήταν το κλίμα το καλύτερο δυνατό και μάλιστα σε μέρες γιορτής, στον Πειραιά.

Οπότε δεν μένουν και πολλά εξιλαστήρια θύματα να «πληρώνουν» τις στραβές, φταίνε δεν φταίνε! Στην προκειμένη περίπτωση, για να μην κάνουμε χιλιοειπωμένες αναφορές στο παρελθόν, ο Τιμούρ Κετσπάγια έχει κάνει ένα μεγάλο λάθος εξ αρχής, το οποίο αποτέλεσε τη γενεσιουργό αιτία των επομένων. Ο Γεωργιανός κόουτς δεν διαπραγματεύτηκε καλά τα εργασιακά του στους «ερυθρόλευκους» και αυτό πληρώνει και οικονομικά και αγωνιστικά. Αν απολυθεί, είτε τώρα είτε μία μέρα πριν τη λήξη του τριετούς συμβολαίου που έχει υπογράψει δεν παίρνει αποζημίωση ούτε ένα ευρώ, κατόπιν ειδικής συμφωνίας που έχει γίνει ανάμεσα στις δύο πλευρές. Οπότε το διαφαινόμενο διαζύγιο μεταξύ Κετσπάγια και Ολυμπιακού είναι ανέξοδο για τους Πειραιώτες, κάτι που στους χαλεπούς, οικονομικά, καιρούς παίζει το ρόλο του.

Αγωνιστικά, δεν έθεσε καμία απαίτηση προς τον πρόεδρο του Ολυμπιακού ή ακόμη κι αν το έκανε, από την επιθυμία του να έρθει στο Λιμάνι, δεν το έπραξε ηχηρά και με έμφαση, ώστε να γίνει αντιληπτός. Τον Μπελούτσι δεν τον γούσταρε και η πώλησή του στην Πόρτο (που συνοδεύτηκε και από μεγάλη χασούρα για την ελληνική ομάδα, αναλογικά με τα χρήματα που είχε ξοδέψει για να τον αποκτήσει) εκ πρώτης τού ήταν αρεστή. Όμως, ποιος κάλυψε τον Αργεντινό; Μία από τις ιστορικές μορφές των «ερυθρολεύκων» έληξε την καριέρα του, αλλά ποιός κάλυψε την απώλεια του Τζόρτζεβιτς, αλλά και τη μεταπήδηση του Λέτο, μέσω Λίβερπουλ, στον Παναθηναϊκό;

Όσο μπερδεμένος κι αν εμφανίστηκε ο Σωκράτης Κόκκαλης στην, προ ημερών, παρουσίαση των αποκτημάτων των Πρωταθλητών Ελλάδας στο λόγο που εκφώνησε (παρέλειψε ν΄ αναφέρει τους Μαρκ Γκονζάλες και Γκουτιέρες στους παίκτες με τους οποίους ασχολήθηκε ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι, ώστε να τους εντάξει στο δυναμικό του), γνώριζε το κενό που δημιουργήθηκε στο ρόστερ της ομάδας του. Τι έκανε, όμως, για να το καλύψει; Τίποτα, αφού πέραν του Τύπου, από κανέναν δεν δέχθηκε και την ανάλογη, πειστική, πίεση. Η κλήρωση των δύο προκριματικών με τα «καφενεία» της Σλόβαν και της Σερίφ «έκατσε» καλά, αλλά ρεαλιστικά από εκεί φάνηκαν τα προβλήματα.

Ο Κετσπάγια άρχισε κατόπιν να χάνει την ψυχραιμία του και θεωρείται μη αναστρέψιμη, αυτή τη στιγμή, η κατάσταση σε ό,τι τον αφορά. Ακόμη και από την Άλκμααρ και από τον ΠΑΟΚ και από την ΑΕΚ να περάσει ο Ολυμπιακός, στην πρώτη στραβή, πάλι θα βρεθεί στο «εκτελεστικό απόσπασμα». Ολυμπιακός από… κούνια δεν υπήρξε ποτέ, τα αστέρια της ομάδας τού ροκανίζουν την καρέκλα, ο κόσμος δεν τον πολυχωνεύει, ο πρόεδρος δεν τον καλύπτει, οι ρεπόρτερ του συλλόγου δεν θέλουν ούτε να τον βλέπουν, οπότε δεν υπάρχει κάτι υπέρ του. Ο Ολυμπιακός ήταν βήμα για τον Κετσπάγια, μετά την πενταετία στην Ανόρθωση, ωστόσο ήταν άτυχος και υποχωρητικός. Κι αν το πρώτο δεν ελέγχεται, το δεύτερο είναι ολίσθημα!