Ερώτηση προς την UEFA: «Στήνει» ματς μονάχα η Ντίναμπουργκ και η Χόνβεντ;

Η μόνιμη απάντησή μας, κάθε φορά που ένας ακροατής στο ραδιόφωνο μάς ρωτάει αν κάποιο παιχνίδι είναι… αβαβά, είναι η εξής: «Έχεις αποδείξεις, πέρα από ενδείξεις;». Και όπου «ενδείξεις», σημειώνω, μπαίνει μοιραία και η υποκειμενική διάθεση του πράγματος. Για παράδειγμα: έχει παίξει ο Λάμπρος μία περιουσία στην ομάδα Ψ, χάνει το στοίχημα και μετά ισχυρίζεται, ελαφρά την καρδία, πως το παιχνίδι ήταν στημένο! Αυτό, σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να «παριστάνει» απόδειξη, για έναν τόσο σοβαρό ισχυρισμό-κατηγορία.

Για να είμαστε ρεαλιστές, αρκεί ένα άτομο για να επηρεάσει τη διεξαγωγή μιας αναμέτρησης, σε οποιοδήποτε ομαδικό σπορ. Αυτός μπορεί να είναι διαιτητής ή οποιοσδήποτε παίκτης, έστω μίας εκ των δύο αντιπάλων. Στις πρόσφατες εξελίξεις με τα στημένα σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, η «μπίζνα» ήταν, μάλλον, πιο οργανωμένη. Τίθεται, όμως, ένα μεγάλο ερώτημα, εφόσον… άνοιξε η φάμπρικα των αποκαλύψεων. Στην Ιταλία είχαν τα… άντερα να διασύρουν ολόκληρη Γιουβέντους στη δεύτερη κατηγορία και να τη στήσουν στο εκτελεστικό απόσπασμα, για παρόμοια περίπτωση. Μελλοντικά κι εφόσον η διοργανώτρια αρχή των ευρωπαϊκών διοργανώσεων «εξέθεσε» ομάδες μικρού βεληνεκούς και, σχετικά, ανύπαρκτες στο χάρτη της ηπείρου μας, θα τεθεί μπροστά σ΄ ένα μεγάλο δίλημμα.

Αν βρει τα στοιχεία, θα υποβάλει στην ίδια διαδικασία τη Μίλαν, τη Ρεάλ, την Μπαρτσελόνα, την Μπάγερν; Οι προαναφερθείσες και οι υπόλοιποι δυνατοί σύλλογοι της Ευρώπης διατηρούν άριστες (χορηγικές) σχέσεις με εταιρείες στοιχημάτων του διαδικτύου. Είναι, λοιπόν, μονάχα η Ντίναμπουργκ υπόλογος για παρατυπίες στην αξιοπιστία ευρωπαϊκών αγώνων; Η Χόνβεντ των δύο, μάξιμουμ, ευρωπαϊκών αγώνων ανά σεζόν είναι αυτή που χαλάει την πιάτσα της αξιοπιστίας; Ή ένα κλαμπ που παίζει δέκα ματς μέσο όρο το χρόνο σε Τσάμπιονς και Γιουρόπα Λιγκ, μπορεί να κάνει πιο άνετα τη δουλειά του μπουκ, όντας και στο απυρόβλητο, λόγω ονόματος; Εφόσον άρχισε η… ανακοίνωση εμπλεκόμενων πλευρών στη συγκεκριμένη βρωμιά, θα συνεχιστεί ακόμη κι αν πέσουν στο τραπέζι της κουβέντας, μεγάλα κλαμπ και όχι η τέταρτη κατηγορία της Ευρώπης;

Θα ρισκάρει η UEFΑ την αξιοπιστία του προϊόντος της και θα βγει να πει ότι το τάδε ματς στη φάση των ομίλων ή το δείνα για τα ημιτελικά είχε προκαθορισμένο αποτέλεσμα; Μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός να το δούμε κι αυτό και να ξεβρωμίσει ο τόπος. Αν, όμως, μείνουμε στην Ντίναμπουργκ και τη Χόνβεντ, η τρύπα στο νερό θα είναι σαν αυτή του όζοντος! Όλοι γνωρίζουμε την ύπαρξή της και τις φθορές που δημιουργεί και κανείς δεν κάνει κάτι να την «αντιμετωπίσει». Γενικά, παρατηρώ μία έξαρση κάθαρσης στο ποδόσφαιρο και πόλεμο στα δίκτυα που «πρωταγωνιστούν» στα στησίματα. Και, μάλιστα, σε χώρες που λίγο-πολύ σε επίπεδο φημών, όσοι παίζουμε, ειδικά, στοίχημα, κάτι έχουμε ακούσει ότι δεν πάει καλά.

Στην Τουρκία η TFF έχει αρχίσει ήδη τις έρευνες, με την Ομοσπονδία να βασίζεται και να οδηγείται από τοποθετήσεις παικτών και προέδρων, ομάδων πρώτης κατηγορίας! Στις μικρές κατηγορίες της Ιταλίας, στην Ελβετία, στην Κροατία φαίνεται πως υπάρχει οργανωμένο κύκλωμα, μ΄ένα, τουλάχιστον, πρόσωπο να εμπλέκεται από κάθε ομάδα της κάθε χώρας. Στην Ουγγαρία μία από τα ίδια. Για τη δεύτερη κατηγορία, στην Ελλάδα, υπάρχει ήδη φάκελος στα χέρια του προέδρου της ΕΠΟ. Εν κατακλείδι, αν «στήνει» αγώνες στην Ευρώπη η Βλάζνια, η Μπνέι Γιάχουντα, η Λιουμπλιάνα τότε το κακό είναι μικρό και ελέγχεται. Αν όχι, όμως, τότε το ποδόσφαιρο κινδυνεύει και η UEFA οφείλει να ξεμπροστιάσει κόσμο και κοσμάκη, ακόμη και της… υψηλής ποδοσφαιρικής κοινωνίας.