Γέλαγε η Μαρία κι εγώ δάκρυζα (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Από την Κυριακή το απόγευμα, όταν είδα στην τηλεόραση τον Γιώργο Δεληκάρη να ζητάει συγκινημένος συγγνώμη από τον κόσμο του Ολυμπιακού, όλα δίπλα μου έγιναν δάκρυ και κλάμα βουβό. Δάκρυσαν τα μάτια μου, τα ρούχα μου, το αμπαζούρ δίπλα στο τζάκι, τα πόμολα στις πόρτες, οι μεταξωτές κουρτίνες. Οι ζαρντινιέρες στο μπαλκόνι σκέβρωσαν από το κλάμα. Ζω μέσα στην υγρασία, όλα δίπλα μου στάζουν, αλλά κάνω υπομονή.

Οι περισσότερες εφημερίδες χθες κυκλοφόρησαν με τα φύλλα νοτισμένα από τα συγκινητικά πρωτοσέλιδα, αφιερωμένα στον μεγάλο άσο του παρελθόντος. Βοήθησε λίγο και το ότι ο χερ Οτο δεν έκανε τη βλακεία να πει «όχι» στην ανανέωση του συμβολαίου του με την Εθνική και ο Δεληκάρης έκανε γκραν σουξέ.

Εκείνο που με κλόνισε, για να είμαι ειλικρινής, δεν ήταν άλλο από το δημοσίευμα του «Πρωταθλητή» στην πέμπτη σελίδα της χθεσινής έκδοσης. Εκεί φιλοξενείται η «αποκλειστική» συνέντευξη του Γιώργου Δεληκάρη! «Πόσοι Δεληκάρηδες υπάρχουν;», σκέφτηκα μέσα στον πανικό μου, γιατί ένας με το ίδιο όνομα αρθρογραφεί στην ίδια εφημερίδα.

Έπεσα με τα μούτρα στην ανάγνωση, για να καταλάβω επιτέλους αν πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο. Έπρεπε να φτάσω στο τέλος της συζήτησης ώστε να μην έχω πλέον την παραμικρή αμφιβολία ότι πρόκειται για ταυτοπροσωπία. Το αποκαλύπτει, εξάλλου, ο ίδιος.

«Τώρα που μεγάλωσα, αποφάσισα να αλλάξω γνώμη και να δω τι άφησα όλα αυτά τα χρόνια. Ας είναι καλά αυτός ο… καταραμένος ο Πουλόπουλος, που με έπεισε να αρθρογραφώ στον "Πρωταθλητή"».

Ουφ! Μου έφυγε ένα βάρος. Ο Γιώργος Δεληκάρης του «Πρωταθλητή» και ο Δεληκάρης του «αποκλειστικού» είναι ο ίδιος! Τώρα, φίλε αναγνώστη, μη με ρωτήσεις πώς γίνεται να έχεις αποκλειστικές δηλώσεις από έναν συνεργάτη σου. Αυτό είναι αλήθεια ότι δεν δύναμαι να το απαντήσω. Πάντως, να ευχαριστούμε τον Θεό που ο Πουλόπουλος στον οποίο αναφέρεται ο Δεληκάρης είναι ο ίδιος με αυτόν του «Πρωταθλητή», γιατί δεν ξέρετε σε τι μπελάδες θα μπορούσαμε να μπούμε αν τυχόν ήταν άλλος...

Η αλήθεια είναι πως ο μεγάλος αυτός ποδοσφαιριστής μόνο σε έναν άνθρωπο που το όνομά του σηκώνει όλο το βάρος της παραμεθορίου ζώνης –Κώστα Σαμοθράκη– θα μπορούσε να λύσει τη σιωπή του.

Τη δήλωση του «Γιώργαρου» –έτσι όπως πάντα τον αποκαλούσαν οι οπαδοί του Ολυμπιακού– που σίγουρα θα συζητηθεί περισσότερο από όλες τις άλλες σίγουρα τη φιλοξένησε το χθεσινό «Φως».

«Δεληκάρης: "Ο Καστίγιο κάνει για 10 Σαβιόλα"».

Αντε πάλι. Μέχρι να ηρεμήσουμε και να βρούμε άκρη με την επαγωγική μέθοδο του πόσοι «Ρίμπο» είναι ένας Γκονζάλες, την οποία πριν από λίγο καιρό έθεσε ο γιατρός-μαθηματικός Αντώνης Μήτσου (θέμα που έτυχε να πέσει και στις πανελλήνιες στην Α' Δέσμη), βρισκόμαστε και πάλι μπροστά σε έναν δυσεπίλυτο μαθηματικό συλλογισμό.

Πόσο σύνθετο έχει γίνει το ποδόσφαιρό μας, φίλε αναγνώστη! Δέκα Σαβιόλα=ένας Καστίγιο, πέντε «Ρίμπο»=ένας Γκονζάλες, οκτώ Κονσεϊσάο=ένας Τουρέ. Και αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τα ανώτερα μαθηματικά του Νίκου Αναστόπουλου, που δηλώνει ότι «δεν χάναμε από τη Βέροια και με 9,5 παίκτες να παίζαμε», καταλαβαίνετε ότι σε λίγο το ελληνικό πρωτάθλημα θα είναι σε θέση να το παρακολουθούν μόνο απόφοιτοι μαθηματικών σχολών.

Την έξυπνη κίνηση, πάντως, την έκανε στο χθεσινό φύλλο του το «Sportime». Επειδή προφανώς δεν είχε άλλο cd να διαθέσει στους αναγνώστες, τύπωσε στην πρώτη σελίδα φωτό εποχής του Δεληκάρη με φανέλα του Παναθηναϊκού, ώστε να την προμηθευτούν οι συλλέκτες! Γιατί ο Δεληκάρης στον ΠΑΟ έπαιξε λιγότερα ματς και από τις φωτογραφίες που έβγαλε, οπότε αυτό που έκανε η εφημερίδα αποτελεί αληθινό κατόρθωμα.

Όπως κατόρθωμα ήταν και η συνέντευξη που πήρε ο Θέμης Σινάνογλου από την ωραία γιατρίνα των ελληνικών γηπέδων Μαρία Γιωτοπούλου, που στο «Φως» του Σαββάτου έσπασε τη σιωπή της. Αναδημοσιεύω τα καλύτερα, αν και αληθινά λυπάμαι που δεν μπορώ να την αντιγράψω ολόκληρη. Ο καλός συνάδελφος επιβεβαίωσε το παλιό μπεστ σέλερ του Δημήτρη Ψαθά, ο τίτλος του οποίου ήταν «Ο Θέμης έχει κέφια» ή κάπως έτσι.

«Δεν είσαι παντρεμένη; Οχι. Δεν έχεις σχέση αυτή την εποχή; Οχι. Σου έχει τύχει να πλησιάσεις έναν ποδοσφαιριστή και να μη σου πει τι έπαθε; Οχι». Μην τρομάζεις, αγαπητέ αναγνώστη: τα συνεχή «όχι» έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι στη διπλανή ακριβώς σελίδα δημοσιεύεται συνέντευξη του ήρωα του «Οχι» Αλέξανδρου Λαγκαδά με τίτλο «Ο θρύλος στην πρώτη γραμμή του έπους του '40». Για κάποιον περίεργο λόγο, στο «Φως» αποφάσισαν να γιορτάσουν την 28η Οκτωβρίου λίγες εβδομάδες αργότερα…

Ας αφήσουμε όμως τις βλακώδεις φορμαλιστικές αναφορές κι ας επιστρέψουμε στη σέξι γιατρίνα και τις τρομερές αποκαλύψεις της.

Η Μαρία λατρεύει την ποίηση: «Μου έχουν φωνάξει ένα σύνθημα «η γιατρίνα είναι τρέλα και τη λένε Εμμανουέλα»!

Μιλάμε για μια αληθινή μούσα…

Η Μαρία λατρεύει το ζην επικινδύνως: «Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει βγάλει μέσο όρο ζωής για τους αναισθησιολόγους τα 55 μόλις χρόνια. Λόγω μεγάλης υπευθυνότητας και μεγάλου άγχους». Περιττό να πω ότι σύμφωνα με την ίδια έρευνα οι καρδιοχειρουργοί είναι όλοι πεθαμένοι…

Η Μαρία λατρεύει τις αστυνομικές ιστορίες: «Εμένα στον Βύρωνα τρία στενά πιο κάτω από τον Γιωτόπουλο. Ήρθαν ένα πρωί και μου είπαν "άνοιξε γρήγορα την πόρτα. Έχουμε ένταλμα να ψάξουμε το διαμέρισμα". Ανοίγω λοιπόν την πόρτα και κάνουν άνω-κάτω το διαμέρισμά μου. Δεν μπορούσα να εξηγήσω γιατί έγινε αυτό. Ώσπου περνούν τρεις μήνες και αποκαλύπτεται η ιστορία με τη σύλληψη του Γιωτόπουλου. Τότε κατάλαβα».

Η Μαρία λατρεύει την ακρίβεια: «Τα μάτια μου είναι γκριζοπράσινα».

Η Μαρία λατρεύει τα ωραία αγόρια: «Είναι πολύ όμορφο παιδί ο Νικοπολίδης. Όπως επίσης είναι όμορφο παιδί ο Λαμπριάκος».

Τέλος, η Μαρία λατρεύει τις αποκαλύψεις. Το φλερτ του Ντέμη είναι μια υπέροχη σκηνή, που πρέπει να γίνει ταινία. Παρακαλώ, λίγη προσοχή.

«Ενώ σε ένα ματς γινόταν το σώσε, φωνές, τσαμπουκάδες, βρισιές, πούρα φεύγανε, σακάκια φεύγανε, έρχεται προς το μέρος μου ένας φροντιστής της ΑΕΚ και μου φωνάζει: "Ενα γιατρό, ένα γιατρό". Και μου λέει: "Χρειάζομαι το τηλέφωνό σας". Λέω: "Να το γράψω". Μετά όμως σκέφτηκα: "Μα είναι δυνατόν να έχουν ολόκληρο Νικολάου και να ζητάνε το δικό μου τηλέφωνο; Κάτι συμβαίνει". Με είχαν φλερτάρει κατά τη διάρκεια του αγώνα δύο παίκτες της ΑΕΚ…».

(Κουίζ δευτερολέπτων: ποιοι άραγε; Ο Λάκης και ο Τσιάρτας; Ή μήπως ο Ντέμης και ο Ζαγοράκης;)

«Ο ένας ήταν ο Ντέμης κι ο άλλος ο Ζαγοράκης» (σ.σ.: ω, τι έκπληξη!). «Τέλος πάντων, φεύγω από το γήπεδο. Ήμουν στο αυτοκίνητο και χτυπάει το τηλέφωνό μου. Το σηκώνω κι ακούω μια φωνή να λέει: "Ετσι εύκολα μιλάς σε αγνώστους;" (…). Μου λέει: "Πώς σε λένε;". Του λέω: "Ξέρω το επίθετό σου, αλλά δεν ξέρω το μικρό σου". Πίστευα ότι ήταν ο Ζαγοράκης (σ.σ.: "θα ήθελα να ήταν ο Ζαγοράκης", ήθελε πιθανότατα να πει…), αλλά μου λέει: "Όλη η Ελλάδα με ξέρει με το μικρό μου όνομα και εσύ με ξέρεις με το επίθετό μου;". Οπότε κατάλαβα ότι ήταν ο Ντέμης! Μιλήσαμε και τον ρώτησα: "Είσαι ο Ντέμης ή ο Ντένις;". Και μου απαντάει: "Ντένις είναι ο τρομερός, εγώ είμαι ο Ντέμης". (…) Γίναμε φίλοι, είναι από τα καλύτερα παιδιά, έγινε και πρόεδρος της ΑΕΚ, τον συμπαθώ. Και δεν έγινε τίποτα περισσότερο μεταξύ μας».

Απλώς, η Βανδή είπε έπειτα από αυτό το «Να τη χαίρεσαι την καινούργια σου αγάπη»…

Έχουν πάντως κάτι το κοινό η Μαρία και ο Δεληκάρης. Αγαπάνε τον Καστίγιο. Ο παλιός άσος είπε ότι είναι δέκα Σαβιόλα και η Μαρία ότι τον αγαπάει γιατί είναι πιτσιρικάς. Τον βλέπω όπως στο σκίτσο στο κέντρο, να επιστρέφει στην ενδεκάδα καβάλα στ' άλογο. Αλλωστε, από τρελό κι από γιατρό μαθαίνεις την αλήθεια…