Τι πραγματικά χρειάζεται ο Παναθηναϊκός

Νίκος Νιόπλιας τέλος, λοιπόν… Αναμενόμενη η εξέλιξη, μετά και την ισοπαλία του Σαββάτου απέναντι στη Λάρισα. Ο κόσμος αποδοκίμαζε, η διοίκηση άρχισε σιγά σιγά να χάνει την εμπιστοσύνη της προς τον Ελληνα τεχνικό και οι δρόμοι των δυο πλευρών χώρισαν φιλικά…

Τι κατάφερε ο Νιόπλιας στον Παναθηναϊκό; Να πάρει ένα νταμπλ πέρυσι (η… μισή δουλειά, βέβαια, μπορεί να χρεωθεί στον Τεν Κάτε) και να μας μπερδέψει όλους φέτος. Κι’ αυτό γιατί παρουσίασε μια τελείως διαφορετική ομάδα απ’ ότι πέρυσι, που αντί να κάνει βήματα προόδου και να βελτιώνεται με τον καιρό, έμενε στάσιμη, παίζοντας ένα αργό και βαρετό ποδόσφαιρο, που φαινόταν ότι δεν θα οδηγούσε πουθενά.

Αυτό που κόστισε πολύ στον Μακεδόνα ήταν το γεγονός ότι, σε αντίθεση με πέρυσι, παρουσίασε μια ομάδα χωρίς ταυτότητα. Μια ομάδα που δεν είχε πλάνο ανάπτυξης, ακόμη κι’ όταν σιγά σιγά «έβγαιναν» τα τρεξίματα στον αγωνιστικό χώρο.

Του κόστισε, επίσης, το γεγονός ότι δεν επέμενε σε κάποιες αποφάσεις του το καλοκαίρι, με αποτέλεσμα να αλλάζει αποφάσεις από τη μια στιγμή στην άλλη, όταν του έλεγαν ότι δεν υπήρχαν χρήματα για κάποιους ποδοσφαιριστές που ήθελε.

Προσθέστε σ’ αυτά και την πολύ καλή σχέση που είχε με τους παίκτες. Αυτό δεν είναι κακό. Κάθε άλλο. Το κακό ήταν ότι αυτές οι σχέσεις παραέγιναν φιλικές, με αποτέλεσμα ο ίδιος ο Νιόπλιας να μην μπορεί να επιβληθεί και να χαθεί ο έλεγχος στα αποδυτήρια…

Γι’ αυτούς, λοιπόν, τους λόγους έληξε άδοξα μια συνεργασία και χάθηκε ένα μεγάλο στοίχημα του Πατέρα. Να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στους δρόμους των επιτυχιών με έναν νέο, αλλά ικανό και φιλόδοξο προπονητή.
Πλέον, η σκυτάλη περνάει στον επόμενο. Τον προπονητή που θα έρθει στην Ελλάδα και θα προσπαθήσει να «αναστήσει» την ομάδα και να την κάνει πιο… γοητευτική και ελκυστική στο γήπεδο. Αυτό χρειάζεται τώρα το «τριφύλλι». Έναν άνθρωπο που θα της δώσει μια «ταυτότητα» στο παιχνίδι της και που θα δουλέψει στις αδυναμίες της, προκειμένου να δούμε, επιτέλους, λίγη μπάλα…

Για επικοινωνία με τον συντάκτη: dionisis_d@hotmail.com