Ο ανεπιθύμητος μουσαφίρης της Εθνικής

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Το μομέντουμ είναι γαλανόλευκο. Αν έλειπε ο κίνδυνος των τιμωριών, θα ήταν το ιδεατό, αλλά τα εμπόδια που συναντά κανείς στο δρόμο κάνουν την επίτευξη των στόχων του ακόμη πιο γλυκιά στο τέλος της ημέρας. Το Μουντομπάσκετ της Τουρκίας προσφέρεται για μία μεγάλη επιτυχία, εφάμιλλη του 2006. Και δεν πρέπει να πάει χαμένη...

Η Εθνική άγγιξε το τέλειο στα φιλικά προετοιμασίας. Όσα έγιναν κόντρα στη Σερβία σίγουρα μας «πάγωσαν», μας πλήγωσαν, αλλά δεν μας βγάζουν από τη ρότα μας. Ο Γιόνας Καζλάουσκας και οι συνεργάτες του έχουν την ικανότητα να κρατήσουν το τρένο στις ράγες και οι παίκτες την ποιότητα χαρακτήρα να αναγνωρίσουν το λάθος τους και τον επαγγελματισμό να μην χάσουν το στόχο από τα μάτια τους. Στο χέρι τους είναι όσα συνέβησαν να αποτελέσουν μία κακιά ανάμνηση, που ιστορικά θα καταγραφεί ως απλή υποσημείωση στις σελίδες μίας νέας επιτυχίας.

Οι αντίπαλοι δεν προκαλούν τρόμο. Η καλή Εθνική-εφόσον είναι πλήρης, αλλά ίσως ακόμη και με κάποιες απουσίες-δεν έχει να φοβηθεί τίποτα στην πρώτη φάση, ούτε φυσικά από Ακτή Ελεφαντοστού και Κίνα, ούτε από το απρόβλεπτο Πουέρτο Ρίκο, ούτε από την αποδυναμωμένη Ρωσία, ούτε καν από τη γηπεδούχο πλην όμως ασταθέστατη-όπως τουλάχιστον έδειξε στα φιλικά-Τουρκία.

Επειδή όμως η πρόκριση στους «16» είναι δεδομένη, η παρουσία στα προημιτελικά εθνικό καθήκον (οτιδήποτε λιγότερο θα συνιστά αποτυχία, όπως παραδέχονται και οι άνθρωποι της ομάδας), η είσοδος στην τετράδα μεγάλη επιτυχία και η κατάκτηση μεταλλίου ένας νέος άθλος, η Εθνική κρυφοκοιτάζει ήδη πέρα από τις «παρωπίδες» που της βάζει η παρουσία στον τρίτο όμιλο. Οι λοιπές δυνάμεις, αυτές με τις οποίες θα κονταροχτυπηθούμε για μία θέση στον ήλιο, δεν μας απαγορεύουν τα όνειρα. Ο κακός δαίμονας που λέγεται Ισπανία εμφανίζεται-ελλείψει Γκασόλ και Καλντερόν-πιο προσιτός από ποτέ για μία ρεβάνς που χρόνια περιμένουν οι Έλληνες φίλαθλοι. Οι ΗΠΑ παραμένουν το μεγάλο φαβορί, «σφύζουν» από ταλέντο και αθλητικά προσόντα, αλλά υστερούν σε χημεία, εμπειρία και ύψη, κάτι που τις υποβιβάζει αυτομάτως στο επίπεδο των «θνητών». Σερβία και Αργεντινή είναι ομάδες τουλάχιστον στα μέτρα μας, όπως επίσης η Τουρκία, η Γαλλία και κάθε άλλη επίδοξη «σφήνα» για τα μετάλλια.

Ο κακός εαυτός είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλος της Εθνικής. Αυτός που μπορεί σε ένα βράδυ να εμφανιστεί απροειδοποίητα και να καταστρέψει τα πάντα. Κι επειδή οι αγώνες νοκ άουτ αρχίζουν αμέσως μετά τη φάση των ομίλων και περιθώρια λάθος εκεί δεν θα υπάρχουν, δεν θα πρέπει να επιτραπεί η είσοδος του ανεπιθύμητου αυτού... μουσαφίρη στην Τουρκία. Άλλωστε πολλή δουλειά είχε την περασμένη Πέμπτη στο ΟΑΚΑ, ώρα να ξεκουραστεί, λοιπόν, και να μας αφήσει ήσυχους στην Άγκυρα και την Πόλη.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com