Ηγέτης για τον ΠΑΟΚ όλο το χρόνο!

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Εκτίμησα τον Κλάους όσο τον έβλεπα να αγωνίζεται για αυτό που αγαπά και πληρώνεται και δεν αμφισβητήθηκε σε καμία περίπτωση η διάθεση να βοηθήσει την ομάδα του. Ούτε τα τατουάζ του με ενόχλησαν, ούτε και τα κουτσομπολιά για τους έρωτές του. Αλίμονο αν σταθούμε σε αυτές τις αηδίες που απασχολούν τους ανεγκέφαλους όταν η μπάλα δεν καταλήγει στα δίχτυα και ο Αθανασιάδης είναι, εκτός των άλλων, «ο άχρηστος», «το κατσίκι».

Κι όταν έφτασε η ώρα να ανανεώσει τη συνεργασία του και να εισπράξει τα χρήματα που δικαιούται σε μια ομάδα που ο… κάθε πικραμένος είχε τριπλάσιο από το δικό του συμβόλαιο χωρίς να προσφέρει ούτε τα μισά, ποιος είχε αντίρρηση;

Ωστόσο, ο εκ των αρχηγών του ΠΑΟΚ, έχασε μια μοναδική ευκαιρία: απέδειξε ότι αυτή η ομάδα δεν είχε ποτέ τον αρχηγό στα αποδυτήρια ή ακόμη και στον αγωνιστικό χώρο, στις πιο δύσκολες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας του. Όταν υπήρχαν σχεδόν όλες οι προϋποθέσεις για να φτάσει πολύ κοντά σε μια διάκριση, για να αποδείξει ότι είναι πραγματικά ανταγωνιστικός κι ο μια φούσκα και του έλειπε μια έντονη προσωπικότητα. Αυτός που θα φοβούνται και κυρίως θα σέβονται για τους λόγους του, για τη συμπεριφορά του, για τη δικαιοσύνη και την τρέλα του, που και αυτή είναι απαραίτητη.

Δεν υπήρχε ποτέ τελικά μια προσωπικότητα στα αποδυτήρια που να συμπληρώνει ή ακόμη και να υποκαθιστά τον προπονητή. Να είναι οδηγός για νεότερους σε ηλικία και νεοφερμένους, Έλληνες και ξένους. Να είναι ο άνθρωπος που θα τραβήξει μπροστά και δεν θα έρθει το τέλος του πρωταθλήματος για να… θυμηθεί τι έγινε πέρσι το καλοκαίρι. Όταν, όπως φαίνεται, τον απασχολούσε περισσότερο το ύψος των αποδοχών του νέου του συμβολαίου κι όχι αυτό που ο ίδιος είπε περί ανισορροπίας στη σύνθεση της ομάδας.

Ενας αρχηγός, ένας ηγέτης είναι ηγέτης όλο το χρόνο. Κι αυτό Βέβαια δεν ισχύει μόνον για τον Κλάους. Απλά, μου δίνεται η αφορμή επειδή βρέθηκε στο επίκεντρο με τις περιβόητες δηλώσεις του, μέσα από τις οποίες μπορεί να λείπουν τα ονόματα, αλλά, το καλοκαίρι κουμάντο έκαναν ο Αναστασιάδης, ο Βρύζας κι ο Ιβάν, όταν το θυμόταν.