Να ξέρεις να περιμένεις...

Όλοι κάτι έχουν πει, θα πείτε με τη σειρά σας. Το θέμα μας όμως εν προκειμένω είναι η υπομονή. Να ξέρεις να περιμένεις. Στα παραπάνω λόγια του Γάλλου λογοτέχνη κρύβεται η ουσία και για τα ποδοσφαιρικά δρώμενα και αυτού του καλοκαιριού. Υπομονή ναι, αλλά μέχρι πότε. Δεν είναι το ζήτημα το πότε. Αυτό το ορίζεις εσύ. Αρκεί να αντιλαμβάνεσαι την κατάσταση των πραγμάτων. Να βλέπεις τι γίνεται, τι μπορεί να γίνει και τι όχι. Οι αφορισμοί, οι βιαστικές κρίσεις και αποφάσεις είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν πολύ κόσμο. Πρέπει να κρίνεις μέσα από τα φιλικά; Να φύγουν όλοι ή να μείνουν όλοι;

Γράφει ο Γιώργος Μαζιάς

Όλα κρίνονται στα επίσημα. Καιρός υπάρχει. Κάποια πράγματα ήδη φαίνονται. Ας περιμένουμε και τα επίσημα. Εκεί οι παίκτες παίζουν διαφορετικά. Οι προπονητές σταματούν τα πειράματα και τις δοκιμές. Εκεί όλοι ξέρουν πως τα αστεία τελειώνουν. Εκεί όλοι παίζουν το κεφάλι τους, τη θέση τους στην ενδεκάδα, την επόμενη χρονιά συμβολαίου τους. Ναι, αλλά δεν πρέπει να προλαμβάνεις καταστάσεις; Υπομονή. Να δούμε κάθε ομάδα πως παίζει στα επίσημα και μετά αποφασίσουμε τι μας κάνει και τι όχι. Τώρα, η εικόνα είναι θολή.

Όταν σε κάθε αγώνα παίζουν πάνω από είκοσι παίκτες δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Κάποια στοιχεία τα παρατηρείς, αλλά η κρίση δεν είναι αντικειμενική. Η ευθύνη είναι δική σου. Όποιος πρέπει να αποφασίσει, έχει και το βάρος της απόφασης. Γκρίνια υπάρχει. Πάντα θα υπάρχει σε όλα τα επίπεδα. Ευχαριστημένος δεν είσαι ποτέ. Για σκέψου το. Λίγοι είναι οι άνθρωποι που λένε «μια χαρά είμαστε». Πάντα θες το παραπάνω. Χάνεις το σήμερα.

Θα πείτε πως όλα αυτά είναι φιλοσοφικές αναζητήσεις που δεν χωράνε στο ποδόσφαιρο και γενικά στον αθλητισμό. Εκεί είναι να μπει η μπάλα στα δίχτυα και η ομάδα να παίζει καλά. Να την δούμε αν το κάνει καλά εκεί που το μαχαίρι είναι στο λαιμό και μετά αποφασίζουμε για το ποιος είναι καλός και ποιος όχι...