Αν μη τι άλλο ο Πορόζο κέρδισε το «δικαίωμα». Ο Ολυμπιακός, πάντως, χρειάζεται τα 192 εκατοστά του!

• Ο Ολυμπιακός γενικά δεν είναι μία ψηλή ομάδα. Υπό αυτή την έννοια, πραγματικά θα ήταν ενδιαφέρον αν μπορούσε να ενσωματωθεί όπως πρέπει στην ενδεκάδα του ο Πορόζο, ο πιο ψηλός παίκτης του ρόστερ του, με 1μ.92!

• Ο στόπερ από το Εκουαδόρ ειδικά όσο κυλούσε το β΄ ημίχρονο έδειξε μεγάλες δυνατότητες στο παιχνίδι στον αέρα, παίρνοντας τις περισσότερες κεφαλιές στην περιοχή του Πασχαλάκη-με μία από αυτές καθάρισε ένα κόρνερ και με άλλες δύο καθάρισε ισάριθμες αρκετά απειλητικές σέντρες. Η δε δραστηριότητα του επεκτάθηκε και στην αντίπαλη περιοχή, της Γουέστ Χαμ, αφού πήρε δύο κεφαλιές σε εκτελέσεις φάουλ και κόρνερ του Φορτούνη, που δεν τις λες και ακίνδυνες.

• Μοιάζει να χρειάζεται η ομάδα ένα τόσο ψηλό παίκτη, ο οποίος να βοηθάει μπροστά και πίσω στις εναέριες μάχες. Μόνο αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, από ένα παιχνίδι δεν μπορούμε να έχουμε ασφαλή άποψη. Και δη παιχνίδι στο οποίο οι στόπερ είχαν μπροστά τους άλλοτε δύο κι άλλοτε τρεις κεντρικούς χαφ, άρα δεν τους είδαμε να βγαίνουν σε φάσεις παιχνιδιού ένας μ΄ έναν, όπου εκεί τα πολύ ψηλά παιδιά όπως ο Πορόζο δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικοί.

• Γενικά, ήταν ένα παιχνίδι με την ομάδα του Ολυμπιακού πολύ «σφιχτή», κάτι που πάντοτε ευνοεί τους στόπερ και γενικά την αμυντική λειτουργία, όπως το είχαμε δει και στα τρία ντέρμπι στο τέλος των πλέι οφς της περασμένης σεζόν, όταν οι «ερυθρόλευκοι» με Εμβιλά, Σαμασέκου, Χουάνγκ στη μεσαία γραμμή είχαν μηδέν παθητικό με ΑΕΚ (0-0 έξω), ΠΑΟ (1-0 μέσα) και ΠΑΟΚ (1-0 έξω). Θέλω να πω ότι θα υπάρξουν πολλά παιχνίδια στα οποία ο Ολυμπιακός θα είναι πιο «ανοιχτός» πίσω, ιδίως στο ελληνικό πρωτάθλημα. Κι εκεί θα τον κρίνουμε τον 23χρονο στόπερ ακόμη καλύτερα.



• Προς το παρόν μπορούμε να αποδεχθούμε ότι ο Πορόζο μας άρεσε την Πέμπτη το βράδυ. Για παιχνίδι τέτοιας δυσκολίας και για πρώτη φορά παρουσία του στην αρχική ενδεκάδα. Και να περιμένουμε να τον δούμε κι άλλο κι άλλο, ώσπου σχηματίσουμε μία άποψη ολοκληρωμένη. Γιατί π.χ. στο ημίχρονο που τον είδαμε με τον ΠΑΣ στα Γιάννινα, είχε τις καλές, αλλά είχε και τις κακές του στιγμές, τόσο χαμηλά, όσο και στον αέρα ακόμη, αν θυμηθούμε μία κοντινή (ευτυχώς για τον Πασχαλάκη άστοχη) κεφαλιά του αντίπαλου φορ, ο οποίος είχε μπει ανάμεσα σε Πορόζο και Ντόη, που τον άφησαν και οι δύο ελεύθερο να κάνει την τελική.

• Αν προσέξατε και προχθές ο Πορόζο σε μία σέντρα δεν είχε καλή τοποθέτηση και έτσι δεν πήρε την κεφαλιά, ενώ και στο 97’ έχασε μία κεφαλιά από κοντύτερο του παίκτη, απλά δεν μας κτύπησε στο μάτι γιατί η κεφαλιά του φορ της Γουέστ Χαμ ήταν ακίνδυνη. Κι όταν ο πανύψηλος κεντρικός αμυντικός του Ολυμπιακού βγήκε πλάγια δεξιά για να κόψει σε μία περίπτωση, είδαμε να του περνάνε με άνεση την μπάλα κάτω από τα πόδια (η λεγόμενη ποδιά) και να βγαίνει η σέντρα προς τον αμαρκάριστο (από τον Ρέτσο) σέντερ φορ Ίνγκς, που αστόχησε.

• Υπήρξαν δηλαδή ερωτηματικά και σε αυτή την πράγματι καλή εμφάνιση του Πορόζο, τον οποίο όμως ίσως και να τον κρίνουμε αυστηρά για πρώτη εμφάνιση. Δεδομένα, πάντως, το παιδί αυτό όσο έπαιρνε «αέρα» τόσο βελτιώνονταν σε κάποιους τομείς, όπως π.χ. της αποφασιστικότητας με την οποία πήγαινε πάνω στις φάσεις, πρώτος πάνω στην μπάλα, αλλά και της ευχέρειας του στις μεταβιβάσεις, παίζοντας λ.χ. και κάθετα, έστω και με μία λάθος πάσα.

Γενικά, πάντως, ας έχουμε υπόψιν μας ότι είναι πολύ γρήγορο παιδί, κάτι σημαντικό για στόπερ κι ότι το βασικό του μειονέκτημα είναι το τάιμινγκ με το οποίο πάει πάνω στις φάσεις. Ίσως είναι και θέμα ρυθμού, αγώνων.

• Αν μη τι άλλο, κέρδισε το δικαίωμα στην ευκαιρία ο Πορόζο, να πάρει δηλαδή κι άλλη-άλλες. Μακάρι να τις εκμεταλλευθεί.